Uitspraken

De officier van justitie vindt bewezen dat [verdachte] opzettelijk brand heeft gesticht en dat daarbij gevaar was voor het gebouw en de spullen binnen en buiten. Dat vindt de officier omdat [verdachte] zelf heeft verteld dat hij piepschuim in brand heeft gestoken en dat dit uit de hand is gelopen. Ook hebben de mensen van wie het gebouw is en de mensen die het gebouw huurden aangifte gedaan bij de politie. Zij hebben verteld over wat er allemaal kapot of beschadigd is door de brand. De officier van justitie vindt niet bewezen dat [verdachte] de brand samen met [naam 2] heeft gesticht. De rechtbank in Den Bosch heeft [naam 2] vrijgesproken. Gelukkig waren er geen mensen in het gebouw toen de brand begon. Er zijn dus geen mensen in gevaar gekomen door de brand. Daarom vraagt de officier van justitie om [verdachte] van dat stuk vrij te spreken.

De advocaat van [verdachte] vindt ook dat bewezen kan worden dat [verdachte] opzettelijk brand heeft gesticht. Er is daarbij alleen gevaar geweest voor het gebouw en de spullen, niet voor mensen. Het was niet de bedoeling van [verdachte] om het gebouw in brand te steken, maar door piepschuim aan te steken en met lijmspray te spuiten, was het risico wel heel erg groot dat dit zou gebeuren. [verdachte] heeft eerst één doos met lijm bespoten en in brand gestoken. Daarna heeft hij een andere doos in brand gestoken. Dit heeft de brand veroorzaakt.

De advocaat van [verdachte] gelooft [verdachte] in zijn verhaal dat hij het samen met [naam 2] heeft gedaan. De advocaat van [verdachte] vraagt de rechtbank daarom om niet zomaar hetzelfde te doen als de rechtbank in Den Bosch, maar om zelf na te denken over de vraag of [naam 2] mee heeft gedaan met de brandstichting.

Omdat [verdachte] heeft verteld dat hij inderdaad brand heeft veroorzaakt en zijn advocaat ook heeft gezegd dat dit bewezen kan worden, houdt de rechtbank het kort. Dat mag ook volgens artikel 359, derde lid van het Wetboek van Strafvordering. De rechtbank vindt ook bewezen dat [verdachte] brand heeft gesticht met gevaar voor het gebouw en de spullen in dat gebouw. De rechtbank kijkt daarvoor naar:

De rechtbank heeft ook nagedacht over de vraag of [verdachte] de brand alleen heeft gesticht of samen met [naam 2] . De rechtbank moet namelijk zelf beslissen wat zij vindt en hoeft niet precies hetzelfde te vinden als de rechters in de zaak van [naam 2] . De rechtbank vindt het wel jammer dat de zaken van [verdachte] en [naam 2] op verschillende dagen en door verschillende rechtbanken zijn behandeld. Het was fijn geweest als er over [verdachte] en [naam 2] tegelijk kon worden beslist. Nu moet de rechtbank kijken naar wat [verdachte] zelf heeft verteld op de zitting en bij de politie en de indruk die de rechtbank over [verdachte] heeft gekregen. De rechtbank kent [naam 2] alleen maar van papier, uit het dossier. De verklaring van [verdachte] bij de politie én op zitting komt heel geloofwaardig over voor de rechtbank. Vanaf het eerste begin heeft [verdachte] verteld wat er volgens hem gebeurd is. Hij heeft daarbij ook geprobeerd om [naam 2] er buiten te laten. Het lijkt er daardoor helemaal niet op dat [verdachte] bezig was om [naam 2] de schuld te geven van dingen. Al sinds het eerste verhoor bij de politie zegt [verdachte] dat hij het samen met een vriend heeft gedaan. De vriend was erbij. De vriend heeft de lijm erop gespoten, zegt [verdachte] , en [verdachte] heeft het aangestoken. [naam 2] komt in zijn verklaring die hij bij de politie heeft afgelegd minder geloofwaardig over voor de rechtbank. [naam 2] legt de schuld helemaal bij [verdachte] neer. De rechtbank gelooft [verdachte] en vindt dus bewezen dat [verdachte] en [naam 2] het samen hebben gedaan.

De rechtbank vindt wettig en overtuigend bewezen dat [verdachte]

op 8 juli 2018 te ’s-Hertogenbosch, tezamen en in vereniging met een ander opzettelijk brand heeft gesticht tegen een gebouw toebehorende aan [naam 1] (gelegen aan de [adres 2]

immers hebben verdachte en zijn mededader toen aldaar

opzettelijk de vlam van een aansteker in aanraking gebracht met piepschuimdozen (liggend bij voornoemd gebouw) met daarop door verdachte en/of zijn mededader gespoten lijm, ten gevolge waarvan dat gebouw en zich in dat gebouw bevindende goederen geheel of gedeeltelijk zijn verbrand,

terwijl daarvan gemeen gevaar voor dat gebouw en zich in het gebouw en in de directe omgeving bevindende roerende goederen en onroerende zaken te duchten was.

De rechtbank vindt al het andere wat er in de dagvaarding stond niet bewezen. [verdachte] wordt daarvan vrijgesproken.

De straf die de officier van justitie vraagt.

De officier van justitie vindt dat [verdachte] wel achttien is volgens de kalender, maar dat hij eigenlijk in zijn gedrag jonger is. Daarom vindt de officier van justitie dat [verdachte] straf moet krijgen zoals een jongere van onder de achttien jaar. De officier van justitie is het ook met de psycholoog eens dat [verdachte] verminderd toerekeningsvatbaar is. De officier vraagt een werkstraf van 80 uur. Als [verdachte] die werkstraf niet doet, moet hij in plaats daarvan 40 dagen in de jeugdgevangenis zitten. Ook vraagt de officier van justitie een straf in de jeugdgevangenis; jeugddetentie. Die straf heeft [verdachte] eigenlijk al gehad. De officier van justitie vraagt 100 dagen, waarvan 57 dagen voorwaardelijk, daar moeten de dagen die [verdachte] al vast heeft gezeten vanaf. Voor de 57 dagen voorwaardelijk moet [verdachte] van de officier een proeftijd krijgen van twee jaar. In die proeftijd moet hij meewerken aan een goede dagbesteding én moet hij op een goede plek wonen. De jeugdreclassering moet dat allemaal in de gaten houden en [verdachte] begeleiden. Een leerstraf vindt de officier van justitie niet nodig. [verdachte] leert al veel dingen op de plek waar hij nu woont en door de begeleiding van de jeugdreclassering.

De advocaat van [verdachte] vindt het belangrijk dat er goed wordt gekeken naar hoe [verdachte] is. De advocaat vindt ook dat [verdachte] als een jongere van onder de achttien jaar straf moet krijgen en dat [verdachte] verminderd toerekeningsvatbaar is. [verdachte] moet niet terug naar de jeugdgevangenis. De tijd die [verdachte] daar al heeft gezeten, was erg zwaar voor hem. Belangrijk is dat de plek waar [verdachte] nu woont ook voor een goede dagbesteding gaat zorgen. De jeugdreclassering kan daarbij helpen. Als [verdachte] een werkstraf moet doen, dan vindt de advocaat van [verdachte] het heel belangrijk dat die werkstraf past bij [verdachte] . [verdachte] heeft veel begeleiding nodig en kan niet zomaar een taakstraf doen. De advocaat van [verdachte] denkt ook dat daarom het aantal uren taakstraf niet te veel moet zijn.

Op 8 juli 2018 was er een grote brand in een gebouw vlak bij het station in Den Bosch. De brand was zo groot en zo gevaarlijk dat die ook op het journaal op televisie en in de kranten kwam. Die brand heeft heel veel gevolgen gehad. Op de dag zelf betekende het dat de politie en de brandweer veel werk hadden om alles veilig te krijgen en de brand te blussen. Eerst was niet duidelijk of er ook mensen in het gebouw waren. Gelukkig bleek uiteindelijk dat er niemand op het moment van de brand in het gebouw was. Door de brand konden de treinen van en naar het station in Den Bosch niet rijden, omdat dit te gevaarlijk was. Mensen die met de trein moesten die dag hadden dus een probleem. Toen de brand geblust was, kon gekeken worden wat er allemaal beschadigd was. In het gebouw waren heel veel verschillende huurders. Er waren mensen die daar een bedrijf hadden. Hun spullen waren niet meer te gebruiken en zij konden daardoor hun werk niet doen en dus geen geld verdienen. Er waren ook kunstenaars die in het gebouw werkten. Hun kunstwerken werden beschadigd en ook de spullen die er lagen om nog kunst mee te maken. Een harmonie die in het gebouw oefende, had geen plek meer om te oefenen. De gebouwen zelf zijn natuurlijk ook erg beschadigd. Ze kunnen op dit moment niet gebruikt worden. Een gedeelte van het gebouw moet worden afgebroken. Al deze problemen zijn gekomen doordat [verdachte] met een vriend een geintje uithaalde. Een kinderachtig geintje, zei [verdachte] zelf. Maar de gevolgen zijn niet kinderachtig; niet voor de mensen en niet voor [verdachte] .

[verdachte] is onderzocht door de psycholoog en ook de reclassering voor volwassenen heeft een rapport geschreven over [verdachte] . De psycholoog én de reclassering vinden dat [verdachte] wel achttien jaar oud is, maar dat zijn gedrag jonger is dan van een achttienjarige. Een straf voor [verdachte] moet dan ook hetzelfde zijn als voor een jongere onder de achttien. De rechtbank is het daarmee eens. Ook is [verdachte] dus verminderd toerekeningsvatbaar. De rechtbank houdt daar rekening mee. Daarom vindt de rechtbank de straf die de officier van justitie heeft gevraagd een goede straf. Als de rechtbank kijkt naar hoe erg de brand is geweest en hoeveel schade er is, had de straf best hoger kunnen zijn. Maar als de rechtbank kijkt naar [verdachte] en hoe [verdachte] in elkaar zit, dan is deze straf de goede straf voor [verdachte] . De rechtbank vindt dat ook voor de werkstraf. Die werkstraf is best lastig voor [verdachte] , omdat hij niet zomaar op ieder werkstrafproject aan de slag kan. De Raad voor de Kinderbescherming moet goed kijken welk werkstrafproject bij [verdachte] past. De rechtbank is het eens met de officier van justitie dat een leerstraf niet nodig is.

[verdachte] krijgt dus een werkstraf van 80 uur. Als [verdachte] die werkstraf niet, of niet goed doet, dan moet [verdachte] 40 dagen naar de jeugdgevangenis. Ook krijgt [verdachte] 100 dagen jeugddetentie. [verdachte] krijgt 57 dagen van die jeugddetentie voorwaardelijk op. Dan blijven er 43 dagen jeugddetentie over, maar die heeft [verdachte] al in voorarrest gezeten. [verdachte] hoeft dus niet terug naar de jeugdgevangenis. Bij de voorwaardelijke jeugddetentie hoort een proeftijd van twee jaar. In die proeftijd mag [verdachte] natuurlijk geen strafbare dingen doen. Maar [verdachte] moet zich ook aan andere regels houden. Hij moet meewerken aan een goede dagbesteding en hij moet wonen op een goede plek. De jeugdreclassering van de William Schrikker Groep gaat erop letten dat [verdachte] hier aan mee blijft werken en zij gaan [verdachte] begeleiden.

Mevrouw van der Doelen van de jeugdreclassering heeft op zitting verteld dat de plek waar [verdachte] nu woont op zich goed is. Wel maakt zij zich zorgen over de dagbesteding. Er zijn [verdachte] dingen beloofd over de dagbesteding die niet zijn waargemaakt. [verdachte] heeft nu maar weinig te doen. Het is belangrijk dat dit snel verbetert, omdat [verdachte] zich nu verveelt. Als [verdachte] zich verveelt, gaat hij meer blowen. De rechtbank vindt het ook een risico dat [verdachte] meer spanning gaat opzoeken omdat hij zich verveelt. [verdachte] heeft beloofd dat hij nooit meer brand zal stichten, maar de rechtbank is wel bang dat [verdachte] misschien andere domme dingen zal doen als hij spanning gaat opzoeken. De rechtbank vindt de dagbesteding dus erg belangrijk om ervoor te zorgen dat [verdachte] niet in de problemen komt.

Als laatste wil de rechtbank nog uitleggen waarom de rechtbank de andere voorwaarde die in het reclasseringsrapport staat niet nodig vindt. [verdachte] blowt. Dat blowen vindt de rechtbank geen goed idee, maar de rechtbank vindt niet dat de verslavingszorg [verdachte] moet helpen daarmee te stoppen. Het blowen lijkt vooral een probleem als [verdachte] zich verveelt. Toen [verdachte] een goede dagbesteding had, blowde hij namelijk veel minder. Dit heeft mevrouw van der Doelen ook zo uitgelegd. De rechtbank denkt daarom dat het blowen geen probleem meer zal zijn als de dagbesteding goed geregeld is.