Uitspraken

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf van tien jaar, met aftrek van voorarrest. Zij heeft daarbij rekening gehouden met de ernst van het feit, de omstandigheden van het geval, de persoon van verdachte en de straffen die in vergelijkbare situaties worden opgelegd, te weten gevangenisstraffen tussen de acht en twaalf jaar. Ten aanzien van de ernst van het feit heeft de officier van justitie onder meer gewezen op de gevolgen van het feit voor de nabestaanden.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging verzoekt, indien de rechtbank van oordeel is dat strafoplegging dient te volgen, een lagere straf aan verdachte op te leggen dan door de officier van justitie is geëist. Zij stelt voor een gevangenisstraf van vijf jaar, met aftrek van voorarrest, aan verdachte op te leggen en verwijst hiervoor naar de omstandigheden van het geval, de persoonlijke omstandigheden van verdachte, het pijn en leed dat de gebeurtenis bij verdachte teweeg heeft gebracht en waar hij de rest van zijn leven mee moet leven, het feit dat verdachte spijt heeft van zijn daden en deze spijt ook kenbaar heeft gemaakt aan de nabestaanden.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan doodslag, één van de meest ernstige feiten die het Nederlandse Wetboek van Strafrecht kent. Hij heeft het slachtoffer op gewelddadige wijze van het leven beroofd door meermalen met een mes op hem in te steken. Als gevolg hiervan is het slachtoffer enkele uren later in het ziekenhuis overleden. De steekpartij vond plaats gedurende de nachtelijke uren op de openbare weg in het uitgaansgebied en enkele omstanders en voorbijgangers zijn hiervan getuige geweest.

Door zijn handelen heeft verdachte het slachtoffer, een jonge man die midden in het leven stond, het belangrijkste dat hij had, te weten zijn leven, ontnomen.

Het door verdachte gepleegde strafbare feit heeft bij de nabestaanden van het slachtoffer een intens groot en onherstelbaar verdriet veroorzaakt, zo blijkt onder meer uit de tijdens de zitting voorgelezen slachtofferverklaringen van de ouders en de zus van het slachtoffer.

De rechtbank is zich ervan bewust dat geen enkele strafoplegging het verdriet en het gemis van de nabestaanden kan compenseren.

Van het gewelddadig optreden van verdachte waren meerdere mensen getuige, waaronder twee vrienden van het slachtoffer. Zij hebben niet alleen gezien dat verdachte het slachtoffer meerdere keren met een mes heeft gestoken. Zij hebben hem ook in elkaar zien zakken, waarna direct ernstig letsel en veel bloedverlies zichtbaar was. Vervolgens werd het slachtoffer, toen de ambulance ter plaatse was, op straat gereanimeerd. Dit alles moet voor de ooggetuigen een zeer schokkende gebeurtenis zijn geweest. Het is een feit van algemene bekendheid dat ook de ooggetuigen van zulke delicten nog lang angstgevoelens en psychische schade kunnen ondervinden.

Naast de gevolgen die de nabestaanden en de ooggetuigen van dit feit hebben ondervonden, worden door dergelijke feiten ook de in de samenleving levende gevoelens van angst en onveiligheid bevestigd en versterkt.

De rechtbank houdt rekening met de straffen die blijkens de jurisprudentie in vergelijkbare situaties worden opgelegd, te weten gevangenisstraffen tussen de acht en twaalf jaar.

In strafverlagende zin weegt de rechtbank mee dat verdachte zijn verantwoordelijkheid heeft genomen door openheid van zaken te geven en dat hij ter zitting meermaals zijn spijt jegens de nabestaanden heeft betuigd.

In strafverhogende zin weegt de rechtbank mee dat verdachte een mes bij zich droeg tijdens het uitgaan en dat hij dit ter hand heeft genomen bij een ruzie in het uitgaansgebied. Op deze plaats waren veel omstanders en voorbijgangers aanwezig, die het uitgaansgebied verlieten en daardoor getuige waren van de heftige gebeurtenis. Daarbij kenden verdachte en het slachtoffer elkaar niet. Verdachte was de agressor en begon met het gebruik van geweld, eerst tegen een derde en vervolgens jegens het slachtoffer. Bijzonder wrang daarbij is dat juist het slachtoffer minutenlang sussend is opgetreden in een almaar escalerende ruzie tussen verdachte en een derde. Zonder enige duidelijke aanleiding kreeg het slachtoffer tijdens deze ruzie een klap tegen zijn hoofd. Vlak daarna kreeg het slachtoffer een tweede klap tegen zijn hoofd. Verdachte trok zijn mes en heeft vervolgens daarmee driemaal een stekende beweging richting het slachtoffer gemaakt, waarbij het slachtoffer fataal is geraakt.

De rechtbank is van oordeel dat een langdurige onvoorwaardelijke vrijheidsstraf noodzakelijk is, omdat de aard en de ernst van het feit door een lichtere strafrechtelijke afdoening van de zaak miskend zouden worden.

Alles afwegend acht de rechtbank de oplegging van een gevangenisstraf van tien jaar, met aftrek van voorarrest, zoals ook is gevorderd door de officier van justitie, passend en geboden.

[naam 2]

De benadeelde partij [naam 2] , te weten de vader van het overleden slachtoffer, vordert voor het bewezenverklaarde feit een schadevergoeding van € 17.976,07, waarvan

€ 476,07 ter zake van materiële schade (bestaande uit kosten van digitale nazorg ad € 458,00 en reiskosten ad € 18,07) en € 17.500,00 ter zake van immateriële schade (bestaande uit affectieschade).

De rechtbank is van oordeel dat verdachte jegens de benadeelde partij schadeplichtig is. De door de benadeelde geleden schade staat in een voldoende verband met het bewezenverklaarde handelen van verdachte, zodat ook sprake is van schade die rechtstreeks is toegebracht door het bewezenverklaarde feit.

Het gevorderde is voldoende aannemelijk gemaakt, zodat de vordering zal worden toegewezen.

Met betrekking tot de toegekende vordering van de benadeelde partij zal de rechtbank tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen en de wettelijke rente toewijzen vanaf het tijdstip waarop het feit werd gepleegd.

[naam 3]

De benadeelde partij [naam 3] , te weten de moeder van het overleden slachtoffer, vordert voor het bewezenverklaarde feit een schadevergoeding van € 25.217,02, waarvan

€ 7.717,02 ter zake van materiële schade (bestaande uit kosten van de uitvaart ad

€ 7.698,95 en reiskosten ad € 18,07) en € 17.500,00 ter zake van immateriële schade (bestaande uit affectieschade).

De rechtbank is van oordeel dat verdachte jegens de benadeelde partij schadeplichtig is. De door de benadeelde geleden schade staat in een voldoende verband met het bewezenverklaarde handelen van verdachte, zodat ook sprake is van schade die rechtstreeks is toegebracht door het bewezenverklaarde feit.

Het gevorderde is voldoende aannemelijk gemaakt, zodat de vordering zal worden toegewezen.

Met betrekking tot de toegekende vordering van de benadeelde partij zal de rechtbank tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen en de wettelijke rente toewijzen vanaf het tijdstip waarop het feit werd gepleegd.

[naam 4]

De benadeelde partij [naam 4] , te weten de zus van het overleden slachtoffer, vordert voor het bewezenverklaarde feit een schadevergoeding van € 12.557,20, bestaande uit € 57,20 ter zake van materiële schade (bestaande uit reiskosten) en € 12.500,00 ter zake van immateriële schade (bestaande uit shockschade).

Immateriële schade

Het staat buiten alle twijfel dat mevrouw [naam 4] – evenals de overige familieleden van het slachtoffer – diep is getroffen door het overlijden van het slachtoffer. Shockschade, zoals door de mevrouw [naam 4] is gevorderd, moet echter worden onderscheiden van affectieschade (een vorm van immateriële schadevergoeding die betrekking heeft op de emotionele gevolgen van onder meer het overlijden van een naaste).

Van shockschade wordt meestal gesproken als iemand geestelijk letsel oploopt als gevolg van het waarnemen van of het geconfronteerd worden met een door gevaarzettend handelen van een ander veroorzaakt ernstig gevolg. In zo’n geval handelt de dader niet alleen onrechtmatig tegenover degene die door zijn handelen is gedood of gekwetst, maar ook tegenover degene bij wie door het waarnemen van het strafbare feit of door de directe confrontatie met de ernstige gevolgen ervan, een hevige emotionele shock wordt opgewekt, waaruit geestelijk letsel voortvloeit. Deze situatie zal zich vooral kunnen voordoen, als iemand met wie de getroffene een nauwe en affectieve relatie heeft, bij het ongeval of het geweldsdelict is gedood of verwond. Een voorbeeld hiervan is een familielid dat ooggetuige is van een geweldsdelict of een naaste die het slachtoffer zwaar gewond dan wel levenloos aantreft.

Uit de onderbouwing van de schadevordering en de behandeling op de zitting blijkt dat de directe confrontatie met de ernstige gevolgen van het geweldmisdrijf (met een emotionele shock tot gevolg) eruit bestond dat mevrouw [naam 4] in de nacht uit bed is gebeld met de mededeling met spoed naar het ziekenhuis te gaan, omdat de prognose rond de situatie van haar broer slecht was. Toen zij in het ziekenhuis aan zijn bed stond, vocht het slachtoffer op dat moment nog voor zijn leven. Hij zag er slecht uit en lag aan allerlei machines. Kort hierna overleed het slachtoffer in haar bijzijn.

De door die emotionele shock ontstane immateriële schade komt onder omstandigheden op grond van het bepaalde in artikel 6:106, eerste lid, aanhef en onder b, van het Burgerlijk Wetboek voor vergoeding in aanmerking. Als eis geldt onder andere dat het bestaan van geestelijk letsel waardoor iemand in zijn persoon is aangetast in rechte kan worden vastgesteld.

De vordering van mevrouw [naam 4] is onderbouwd met een brief van [naam 5] , psychosociaal counselor & relatietherapeut bij [naam 6] , van 2 december 2019. Hieruit blijkt dat mevrouw [naam 4] wordt behandeld voor de emotionele verwerking van wat er is gebeurd met en de dood van het slachtoffer. De rechtbank is van oordeel dat hieruit blijkt dat zij – zeer begrijpelijk – nog altijd hulp nodig heeft bij de rouwverwerking, maar dat onvoldoende is komen vast te staan dat er sprake is van geestelijk letsel.

De rechtbank is daarom van oordeel dat de vordering van de immateriële schade onvoldoende is onderbouwd. Mevrouw [naam 4] zal daarom niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering inzake de immateriële schade. Zij kan de vordering op dit punt desgewenst bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Materiële schade

De rechtbank is van oordeel dat verdachte jegens mevrouw [naam 4] schadeplichtig is voor wat betreft het materiële deel van de vordering. De materiële schade staat in een voldoende verband met het bewezenverklaarde handelen van verdachte, zodat ook sprake is van schade die rechtstreeks is toegebracht door het bewezenverklaarde feit.

Het gevorderde is voldoende aannemelijk gemaakt, zodat de vordering inzake de materiële schade zal worden toegewezen.

Met betrekking tot de (gedeeltelijke) toegekende vordering van de benadeelde partij zal de rechtbank tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen en de wettelijke rente toewijzen vanaf het tijdstip waarop het feit werd gepleegd.