Uitspraken

Door de GI is bij het verzoekschrift aangegeven dat zij geen behoefte heeft aan een mondelinge behandeling. Door de belanghebbende is niet gereageerd op de brief van

30 november 2020 van de rechtbank Zeeland-West-Brabant, locatie Middelburg waarin is vermeld dat, wanneer de belanghebbende dat wenselijk achten, het verzoek besproken kan worden tijdens een mondelinge behandeling. De kinderrechter acht op grond van de overgelegde stukken een mondelinge behandeling echter wel nodig. Hij overweegt daartoe het volgende.

Op grond van artikel 1:260 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) kan de kinderrechter, mits aan de grond, bedoeld in artikel 1:255 lid 1 BW is voldaan, de duur van de ondertoezichtstelling telkens verlengen met ten hoogste een jaar.

Aan het verzoek ligt ten grondslag dat de omgangsregeling met de pleegouders moet worden gemonitord en dat erop moet worden toegezien dat de terugplaatsing van de minderjarige bij de moeder succesvol gecontinueerd wordt. De GI stelt daarbij dat de moeder zich met het verzoek heeft verenigd. In het verzoekschrift is dit als volgt geformuleerd:

“Moeder is het eens met de verleng
Op 30 oktober 2020 is de verlening van OTS met moeder besproken. Moeder geeft aan dat ze het begrijp dat Briedis voor een periode van 6 maanden de OTS wil verlening.”

Het verzoekschrift en het plan van aanpak bevatten uitsluitend conclusies en stellingen. Daarnaast bevat het plan van aanpak de bij deze GI gebruikelijke diagrammen die zonder toelichting zijn opgenomen. Het onderliggende feitenmateriaal, zoals dat blijkens de opgenomen tijdlijn in de vorm van rapportages en verslagen aan de GI beschikbaar is, ontbreekt en is ook niet samengevat weergegeven. De conclusies en stellingen van de GI zijn daarmee voor de kinderrechter niet te toetsen. Er is aldus geen beeld te vormen van de persoonlijke ontwikkeling van de minderjarige en de voor haar thans van toepassing zijnde opvoedomgeving.

Zorgelijk vindt de kinderrechter in dit verband verder onder meer dat uit de aangeleverde stukken niet duidelijk wordt of de Raad voor de Kinderbescherming op de voet van art. 1:265j BW is geraadpleegd voorafgaand aan de tussentijdse beëindiging van de uithuisplaatsing. De enkele vaststelling dat het perspectief is bepaald, dat de minderjarige is thuisgeplaatst en dat “de hulpverlening” goed loopt is daartoe volstrekt onvoldoende.

Daarnaast valt het de kinderrechter op dat enkele van de conclusies tegenstrijdig zijn. Zo wordt enerzijds geconcludeerd: “Moeder wil graag het contact tussen pleegouders en [minderjarige] af te bouwen”. Daartegenover staat de conclusie van de GI dat de moeder in het belang van de minderjarige goede stappen heeft gezet in de omgang met de pleegouders. Vermeld wordt dat de bezoekregeling is vastgesteld omdat de minderjarige loyaal is naar de pleegouders.

Zonder verdere onderbouwing of toelichting zijn deze stellingen niet te toetsen of met elkaar tot een samenhangend beeld te brengen. Daarnaast is het ook de vraag welke (hechtings)problematiek mogelijk onderliggend is en wat de professionele inschatting is van eventuele gevolgen voor de ontwikkeling van de minderjarige bij onderbreking of beëindiging van deze omgang.

De kinderrechter is op grond van het voorgaande van oordeel dat de GI met dit verzoek en dit plan van aanpak niet redengevend heeft onderbouwd waarom de ingrijpende maatregel van ondertoezichtstelling in deze zaak noodzakelijk is.

De kinderrechter wijst erop dat de GI op basis van art. 3.3 van de Jeugdwet, gehouden is “de van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aan te voeren”. Blijkens de parlementaire geschiedenis is deze bepaling opgenomen om een wettelijke basis te verschaffen aan het uitgangspunt dat de kinderrechter bij een ingrijpende maatregel zoals de ondertoezichtstelling, de zaak zoveel als mogelijk kan beoordelen op basis van feiten. Dit betekent dat de GI gehouden is tot het verzamelen van feiten, gebeurtenissen en omstandigheden die objectiveerbaar zijn. Verder dienen de visies en interpretaties duidelijk van die feiten onderscheiden te zijn. De kinderrechter stelt vast dat onderhavig verzoek en plan van aanpak niet aan deze minimum voorwaarden voldoen.

Volledigheidshalve wijst de kinderrechter er nog op dat het voorgaande impliceert dat de GI telkens bij ieder (al dan niet opvolgend) verzoekschrift een volledige onderbouwing dient te geven, ook wanneer dit betekent dat stukken die al bij eerdere verzoeken zijn ingediend wederom moeten worden bijgevoegd. Het is immers de GI die haar dossier ter beoordeling voorlegt aan de rechtbank.

Nu de kinderrechter niet voldoende op de hoogte is gesteld van de feiten en omstandigheden omtrent de minderjarige, rest geen andere mogelijkheid dan een korte verlenging onder aanhouding van het restant van het verzoek, om de GI in de gelegenheid te stellen alsnog een behoorlijke onderbouwing aan te leveren. De kinderrechter zal de ondertoezichtstelling van de minderjarige daarom met een maand verlengen onder aanhouding van het restant van het verzoek. De zaak zal op vrijdag 5 februari 2021 om 09:30 uur worden behandeld. De GI dient uiterlijk twee weken voor de zittingsdatum een aanvulling te doen op de onderbouwing van het verzoekschrift en het plan van aanpak dat de vastgestelde tekortkomingen wegneemt. Daarnaast dienen de onderliggende plannen en verslagen te worden overgelegd. Tot slot zal de Raad voor de Kinderbescherming op de voet van artikel 810 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) in de procedure worden gekend en gehoord.

De kinderrechter overweegt tot slot dat dit niet de eerste zaak van deze GI bij deze rechtbank is waarin hij tot vergelijkbare, ernstige vaststellingen is gekomen over de werkzaamheid en verslaglegging van de GI. Hij heeft dit dan ook al eerder aan de orde gesteld bij vertegenwoordigers van de GI. Hij verzoekt de GI om die reden nadere aandacht aan dit aspect te besteden.