Uitspraken

Belanghebbende stelt dat het gefactureerde bedrag niet is aan te merken als een vergoeding voor een belaste prestatie voor de omzetbelasting. Belanghebbende stelt daartoe in de kern het volgende. Het gaat hier om een (investerings)subsidie die een bijdrage van de gemeente is in de eigen activiteiten van belanghebbende. Belanghebbende bouwde namelijk het [K] voor zichzelf, nu zij voornemens was dit gebouw voor 30 jaar voor eigen rekening en risico en op eigen naam te exploiteren. Belanghebbende was opdrachtgever en voor de omzetbelasting de afnemer van de bouwprestaties, nu zij investeerde in haar gebruiksrecht op de grond (economisch goed). De inspecteur stelt hiertegenover dat sprake is van een vergoeding voor een belastbare prestatie, waarbij in het midden kan blijven of sprake is van een dienst of levering en ook of aan de gemeente wordt gepresteerd en/of aan [X].

De rechtbank stelt het volgende voorop. Indien omzetbelasting ten onrechte is gefactureerd, is op grond van rechtspraak en beleid herziening daarvan mogelijk.1 Deze herziening houdt in dat de op grond van artikel 37 van de Wet op de omzetbelasting 1968 verschuldigde btw wordt verminderd. Het verzoek om herziening kan onder meer worden gedaan – zoals in dit geval – in het kader van een verzoek om teruggaaf van omzetbelasting. Nu belanghebbende zich op een rechtsgevolg – teruggaaf van omzetbelasting – beroept op de grond dat eerder omzetbelasting ten onrechte in rekening is gebracht aan de gemeente, rust op haar de stelplicht en bewijslast van de feiten en omstandigheden die de conclusie rechtvaardigen dat dit laatste het geval is. Uit wat partijen over en weer hebben aangevoerd en hebben verklaard ter zitting volgt dat niet zozeer de feiten in geschil zijn, maar dat het vooral aankomt op een uitleg van de overeenkomst en de kwalificatie daarvan voor de omzetbelasting.

De rechtbank is van oordeel dat de overeenkomst geen aanknopingspunten biedt voor de stelling van belanghebbende dat sprake is van een (investerings)subsidie door de gemeente aan belanghebbende en dat er geen prestatie tegenover het aan de gemeente gefactureerde bedrag staat. De overeenkomst duidt er juist op dat het gefactureerde bedrag wel een vergoeding voor een prestatie door belanghebbende is. De rechtbank wijst bijvoorbeeld op wat is opgenomen onder “in aanmerking nemende dat” en onder het rechtskarakter van de overeenkomst (artikel A.1) (zie 2.2). Ook de omstandigheid dat de contractspartijen expliciet zijn overeengekomen dat de (in termijnen te betalen) ‘eenmalige betaling’ inclusief omzetbelasting is, duidt erop dat de contractspartijen een overeenkomst op het oog hebben gehad waarbij tegenover de betaling een prestatie staat namelijk, in de kern, zorgen dat [X] en de andere stichtingen (duurzaam) beschikking krijgen over huisvesting. Nu er aldus een rechtstreeks verband bestaat tussen de betaling en de prestatie, is sprake van een prestatie onder bezwarende titel en een belaste prestatie voor de omzetbelasting. De stelling van belanghebbende dat als sprake is van een prestatie van haar, een bedrag ter hoogte van de bouwkosten niet de werkelijke tegenwaarde kan vormen voor die tegenprestatie, doet daaraan niet af. Voor de beoordeling of een prestatie rechtstreeks verband houdt met de ontvangen tegenprestatie is namelijk niet als zodanig relevant of die prestatie wordt verricht tegen een hogere of een lagere prijs dan de kostprijs of normale marktprijs.2 Een rechtstreeks verband kan niet worden aangenomen in gevallen waarin het bedrag dat als tegenprestatie is ontvangen slechts ten dele de verrichte of te verrichten prestatie vergoedt en de hoogte ervan is bepaald op basis van andere factoren die afdoen aan dat rechtstreekse verband, maar dat daarvan sprake is volgt niet uit stellingen van belanghebbende. Overigens gaat belanghebbende met haar stelling eraan voorbij dat de overeenkomst als geheel moet worden bezien, dus ook met inachtneming van de prestaties over en weer, waaronder de beschikbaarheidsvergoedingen die na de ingebruikname zouden hebben moeten plaatsvinden.

Al wat belanghebbende overigens heeft aangevoerd en hiervoor nog niet besproken is, heeft geen aanleiding gegeven voor een ander oordeel. Opmerking verdient daarbij nog het volgende. Belanghebbende heeft sterk de nadruk erop gelegd dat de gemeente bekostigingsplichtige is, dat wil zeggen de verplichting heeft om zorg te dragen voor huisvesting van scholen in haar grondgebied. Dat moge zo zijn, maar er zijn verschillende wijzen waarop de gemeente invulling kan geven aan die verplichting. Hier is gekozen voor een invulling waarbij de gemeente en de betrokken school(stichting) een derde – belanghebbende – hebben ingeschakeld, waarbij die derde zorgt voor huisvesting waaraan de gemeente meebetaald voor – in de kern – het bouwdeel. Verder bieden de allonge en de daaraan voorafgaande raads- en collegebesluiten geen aanleiding om anders te oordelen. Deze stukken bieden geen of althans onvoldoende aanknopingspunten om te kunnen oordelen dat de contractspartijen een ander karakter van de overeenkomst voor ogen hebben gehad dan uit de overeenkomst zelf volgt. Tot slot, ook als het zo is dat belanghebbende zelf een investering heeft moeten doen voor het bouwen (in de zin dat de directe vergoeding daarvoor lager is dan de kosten die zij moet maken) en dat dit voor haar een investering in een economisch goed is, neemt dat niet weg dat belanghebbende met haar (bouw)activiteiten, conform contractueel is overeengekomen, tevens een belaste prestatie verricht aan de gemeente en/of [X].

Gelet op het voorgaande kan niet worden vastgesteld dat belanghebbende ten onrechte omzetbelasting in rekening heeft gebracht. Aan herziening van zogenoemde art. 37-btw wordt daarom niet toegekomen. Het beroep moet daarom ongegrond worden verklaard.