Uitspraken

De bewijsmiddelen

De bewijsmiddelen zijn in bijlage II aan dit vonnis gehecht.

De bijzondere overwegingen met betrekking tot het bewijs

Op grond van de bewijsmiddelen is vast komen te staan dat verdachte op 7 oktober 2019 als bestuurder van een vrachtwagencombinatie (trekker met geladen oplegger), achteruit richting de uitgang van het bedrijventerrein van [Bedrijfsnaam] (hierna telkens: [Bedrijfsnaam] ) is gereden. Verdachte reed op dat moment als laatste in een konvooi van in totaal drie omvangrijke voertuigen, dit om op die manier het drukke bedrijventerrein in hun ogen op een veilige manier te kunnen verlaten. Verdachte had via de portofoon contact met zijn collega chauffeurs [Naam 1] en [Naam 2] . [Naam 1] zou volgens verdachte fungeren als zijn “banksman” en hij zou zicht houden op de achterkant van het voertuig van verdachte. [Naam 1] zou dan verdachte waarschuwen als dat nodig was. Hierover zijn die dag niet expliciet afspraken gemaakt. Deze werkwijze was volgens verdachte gebaseerd op een ongeschreven regel en door hen werd veel vaker zo gewerkt gedurende de jaren dat ze samenwerkten. Verdachte heeft ook verklaard dat hij niet heeft meegekregen dat door [Bedrijfsnaam] de instructie was gegeven dat op het terrein alleen mag worden gereden onder begeleiding van een gids (te voet). De rechtbank is het met de raadsman eens dat deze instructie voor meerdere uitleg vatbaar is en dat ook het inzetten van een “banksman” een vorm van gidsen kan worden genoemd.

De rechtbank is dan ook niet van oordeel dat de werkwijze van verdachte en zijn collega’s [Naam 1] en [Naam 2] volledig in strijd is met de door [Bedrijfsnaam] gegeven instructies. Geconcludeerd kan immers worden dat verdachte werd gegidst door zijn collega [Naam 1] en de rechtbank kan op grond van de bewijsmiddelen ook niet tot het oordeel komen dat de door verdachte en zijn collega’s gekozen werkwijze (het in konvooi rijden waarbij de één fungeert als banksman voor de ander) op voorhand, mits goed uitgevoerd, onveilig zou zijn. Het is in dit geval echter de uitvoering geweest waar het fout is gegaan. Verdachte heeft verklaard dat hij op enig moment “heeft opgehaald”, hetgeen betekent dat hij, omdat de trailer van zijn combinatie naar links liep, dit heeft gecorrigeerd. Hij heeft zijn combinatie gestopt, is kort naar voren gereden om deze recht te zetten en kon daarna zijn weg achteruit vervolgen. Hierdoor heeft verdachte een achterstand opgelopen ten opzichte van zijn banksman [Naam 1] en ontstond er een gat in het konvooi, terwijl dit konvooi juist was gevormd om de veiligheid van de overige verkeersdeelnemers te waarborgen. Uit de beschrijving van de camerabeelden van de ongevalslocatie volgt dat na het passeren van de kraanwagen, twee personen op de weg zijn gaan staan tussen de kraanwagen en de vrachtauto van verdachte. Eerst een persoon in een donkerblauwe overall, later ook het slachtoffer. Zij keken beiden in de richting van de gepasseerde kraanwagen en daarmee dus niet in de richting van de vrachtauto van verdachte. Zij stonden in de dode hoek aan de achterzijde van de vrachtauto van verdachte en waren voor hem niet zichtbaar. De persoon in de donkere kleding stond al 55 seconden op straat te kijken toen de aanrijding met het slachtoffer plaatsvond. Daaruit volgt dat er geruime tijd verstreken is na het passeren van de kraanwagen en dat er een behoorlijke afstand moet zijn ontstaan tussen de kraanwagen en de vrachtauto van verdachte. Verdachte zelf heeft ook ter zitting verklaard dat de afstand tussen hem en [Naam 1] was vergroot tot 60 meter of meer.

Het moment dat verdachte zijn combinatie “op moest halen” en het ontstaan van het gat in het konvooi is naar het oordeel van de rechtbank het cruciale moment geweest waarop verdachte in had moeten grijpen. Verdachte en zijn collega’s reden niet voor niets in een konvooi en zij hadden niet voor niets contact middels portofoons. Verdachte had op dat cruciale moment zelf moeten stoppen en had middels de portofoon zijn collega’s moeten waarschuwen en ook hen moeten vragen om te stoppen. Dit heeft verdachte niet gedaan. Verdachte is als het ware grotendeels blind achteruit blijven rijden en is er daarbij van uitgegaan dat [Naam 1] nog wel zicht had op de achterkant van zijn trailer. Verdachte wist echter ook dat [Naam 1] op dat moment zelf achteruit moest rijden en daarbij ook nog, zo is op de camerabeelden te zien, een moeilijke manoeuvre moest maken. Verdachte had kunnen weten dat [Naam 1] niet continu zijn banksman kon zijn en de combinatie van verdachte in de gaten kon houden. Desondanks is verdachte achteruit blijven rijden, wetende dat het op het bedrijfsterrein van [Bedrijfsnaam] erg druk was, dat allerlei personen door elkaar liepen en fietsten en overstaken, terwijl er niets was afgezet.

Dat het slachtoffer door de trailer van verdachte werd geraakt werd veroorzaakt door de hiervoor beschreven opeenstapeling van omstandigheden. Gezegd kan worden dat verdachte bij deze omstandigheden een cruciale rol heeft gespeeld, terwijl aan hem als professioneel chauffeur van bijzondere transporten zwaardere eisen mogen worden gesteld, dan aan een gemiddelde bestuurder. Verdachte heeft het gevaar dat was ontstaan verkeerd ingeschat en hij heeft naar het oordeel van de rechtbank dan ook verwijtbaar gehandeld. De rechtbank is van oordeel dat verdachte daarmee ook schuld heeft aan de aanrijding met mevrouw [Slachtoffer] , in de zin van aanmerkelijke onvoorzichtigheid, met het overlijden van mevrouw [Slachtoffer] tot gevolg.

De rechtbank acht dan ook het primair tenlastegelegde wettig en overtuigend bewezen.