Uitspraken

Aan haar vorderingen legt [eiseres01] het volgende ten grondslag.

Op 22 juli 2019 is zij in dienst getreden bij [bedrijf01] . Sinds het najaar van 2021 waren Zorgbruggen en [bedrijf01] met elkaar in overleg over ondersteuning van [bedrijf01] en al voor het overlijden van de eigenaresse van [bedrijf01] bemoeide Zorgbruggen zich reeds intensief met die onderneming en had zij feitelijk de leiding. Na het overlijden werd de onderneming voortgezet onder verantwoordelijkheid van Zorgbruggen. Er was sprake van een overgang van de onderneming als bedoeld in artikel 7:663 BW. Omdat zij op 22 juli 2019 bij [bedrijf01] in dienst is getreden en haar jaarcontract telkens stilzwijgend is verlengd werd per 21 juli 2022 voldaan aan de ketenregeling van artikel 7:668a lid 1, onder a en lid 2 BW en is sprake van een dienstverband voor onbepaalde tijd. Toen zij de tijdelijke arbeids-overeenkomst met Zorgbruggen tekende was zij hiermee niet bekend.

Op 15 september 2022 heeft zij zich ziek gemeld. Zij heeft toen ook per e-mail aan Zorgbruggen meegedeeld ontslag te willen nemen omdat zij haar werk niet meer aankon. Echter, in haar e-mail kan geen ondubbelzinnige opzegging van het dienstverband worden gelezen. Het was een noodkreet waarmee zij aandacht vroeg voor de druk die zij op dat moment in haar werk voelde en niet meer aankon. Bij brief van 19 september 2022 bevestigde Zorgbruggen het ontslag. Een werkgever dient de werknemer te wijzen op de consequenties van het zelf nemen van ontslag. Zorgbruggen had aan haar bedenktijd moeten geven zodat zij beter in staat was om haar wil goed te bepalen. Dat is niet gebeurd. Zij, [eiseres01] , heeft recht en belang bij de gevorderde verklaring van recht.

[eiseres01] kan worden gevolgd wanneer zij bedoelt te stellen dat Zorgbruggen niet te snel mocht aannemen dat het indienen van haar ontslag, zoals [eiseres01] het in haar e-mail van

15 september 2022 heeft verwoord, was gericht op de opzegging van de arbeidsovereen-komst en dat Zorgbruggen had moeten onderzoeken of zij daadwerkelijk streefde naar een beëindiging van de arbeidsovereenkomst, alsook had moeten nagaan of zij op dat moment de gevolgen daarvan kon overzien. Evenwel volgt uit de stellingen van Zorgbruggen dat reeds voordat [eiseres01] ontslag nam, zij daarop al had gezinspeeld en dat er ook nadien omstandigheden waren op grond waarvan Zorgbruggen er niet aan hoefde te twijfelen dat [eiseres01] daadwerkelijk een einde van het dienstverband wilde.

Dat Zorgbruggen al voor 15 september 2022 van [eiseres01] een signaal ontving dat duidde op een mogelijk aanstaande opzegging van de arbeidsovereenkomst blijkt uit haar kenbaar gemaakte ontevredenheid over de hoogte van het loon. Op enig moment heeft Zorgbruggen op het verzoek van [eiseres01] de inhouding van loonheffing gestaakt. Volgens Zorgbruggen schreef [eiseres01] nadien via WhatsApp aan [naam01] : “ (…) ik wil straks als ik terug ben echt een duidelijk gesprek over mijn verdiensten anders ben ik bang dat ik toch verder moet gaan zoeken naar iets anders (…) ”. [eiseres01] weerspreekt niet dat zij dat aan [naam01] heeft geschreven en dat zij niet tevreden was met het door haar ontvangen loon.

Ook na de bewuste e-mail van 15 september 2022 heeft Zorgbruggen nog geprobeerd om [eiseres01] voor Zorgbruggen te behouden. De dag na de ontslagname en de schriftelijke bevestiging daarvan heeft Zorgbruggen aan [eiseres01] aangeboden om voortaan 3 x 8 uur in Tilburg te werken. [eiseres01] heeft dit aanbod niet aanvaard, zoals blijkt uit haar e-mail van

19 september 2022 waarin zij bovendien kenbaar maakte dat zij haar beslissing had genomen (“ het is duidelijk voor mij ”) en de bedrijfseigendommen wilde inleveren. Enkele dagen nadien, op 22 september 2022, schreef zij dat zij die teruggave wilde afhandelen.

Indien de ontslagname in de e-mail van 15 september 2022 geen werkelijk bedoelde opzegging van de arbeidsovereenkomst betrof maar een noodkreet zoals [eiseres01] stelt, dan heeft zij nadien verschillende gelegenheden waarbij zij op die ontslagname c.q. noodkreet kon terugkomen, onbenut voorbij laten gaan. In een tijdsbestek van ruim een week tussen

15 tot en met 22 september 2022 heeft [eiseres01] de tijd gehad om op haar beslissing terug te komen, zijn er verschillende momenten geweest waarop partijen contact met elkaar hebben gehad en heeft [eiseres01] , na uit haar e-mails blijkend beraad, de bedrijfseigendommen teruggegeven. Daarentegen behoefde Zorgbruggen na het afslaan van haar aanbod om de werkzaamheden anders in te vullen zich er niet nog eens nadrukkelijk van te vergewissen dat [eiseres01] daadwerkelijke de wens had om het dienstverband te beëindigen. Overigens, indien [eiseres01] , zoals zij ter zitting aanvoerde, werkelijk heeft gedacht dat het aanbod van Zorgbruggen om 3 x 8 uren per week in Tilburg te werken bedoeld was om dit naast haar bestaande 36-urige werkweek te doen en zij dat aanbod om die reden niet heeft aanvaard, dan komt dat voor haar rekening en risico aangezien een dergelijk aanbod in de omstandigheden van het geval volstrekt onlogisch zou zijn. Niet gesteld of gebleken is bovendien dat [eiseres01] bij Zorgbruggen nog heeft geïnformeerd naar de voorwaarden van dat aanbod.