Uitspraken

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- het tussenvonnis van 1 maart 2023

- de aanvullende producties 18 tot en met 22 van [eiser01]

- de aanvullende producties 23 en 24 van [eiser01]

- de rolbeslissing van 10 mei 2023

- de mondelinge behandeling van 16 mei 2023, inclusief de spreekaantekeningen van [eiser01] met een eisvermeerdering, de spreekaantekeningen van [gedaagde01] en de aantekeningen van de griffier

- de akte uitlaten eisvermeerdering van [gedaagde01] .

Ten slotte is vonnis bepaald.

[eiser01] is per 21 oktober 2019 in dienst getreden als tandartsassistente bij de rechtsvoorganger van [gedaagde01] . Het laatst verdiende loon van [eiser01] bedroeg € 2.182,29 bruto per maand exclusief vakantiebijslag en overige emolumenten.

In mei 2020 stond er een gesprek gepland tussen [eiser01] en haar werkgever. Dit gesprek ging (mede) door ziekte van [eiser01] niet door. Aansluitend begon op 2 juni 2020 het zwangerschapsverlof van [eiser01] .

Het zwangerschapsverlof van [eiser01] eindigde op 30 september 2020. Daarna heeft [eiser01] in overleg met haar werkgever nog vakantieverlof opgenomen tot 26 oktober 2020. Op 15 oktober 2020 stond er een gesprek tussen partijen gepland. Bij dit gesprek waren aanwezig [eiser01] , mevrouw [praktijkmanager01] (praktijkmanager bij [gedaagde01] , hierna te noemen: [praktijkmanager01] ) en de heer [HR-manager01] (HR manager bij [bedrijf01] , hierna te noemen: [HR-manager01] ).

Op 26 oktober 2020 – de eerste dag dat [eiser01] na haar zwangerschaps- en vakantieverlof zou gaan werken – meldde [eiser01] zich ziek.

Na haar ziekmelding van 26 oktober 2020 is er discussie ontstaan tussen partijen over het al dan niet ziek zijn van [eiser01] en het al dan niet opvolgen van haar re-integratieverplichtingen. Dit heeft geleid tot een brief van [gedaagde01] aan [eiser01] van 22 december 2021, waarin onder meer het volgende staat: “(…) In het schrijven d.d. 9 december is aan u verzocht om voor vrijdag 18 december het door u ondertekende 1e jaars evaluatie retour te sturen, of eventuele inhoudelijke vragen over dit document voor die tijd via mail te stellen. U heeft tot op heden geen gehoor gegeven aan dit verzoek. (…) Wij verzoeken u om alsnog, na ontvangst van deze brief, vóór vrijdag 31 december 2021 de door u ondertekende 1e jaars evaluatie retour te sturen. (…) Als u geen gehoor geeft aan deze oproep zien wij geen andere mogelijkheid om vanaf benoemde datum uw salaris op te schorten. ”

In een vervolgbrief van [gedaagde01] aan [eiser01] van 4 januari 2022 staat onder meer het volgende: “(…) Wij betreuren het dat u geen gehoor heeft gegeven aan deze oproep. Op basis van uw nalatigheid mee te werken aan uw re-integratieplicht wordt uw salaris opgeschort per 1 januari 2022. ”

Bij e-mailbericht van 5 januari 2022 maakt [eiser01] bezwaar tegen de officiële waarschuwing en opschorting van haar loon. [gedaagde01] reageert daarop bij e-mailbericht van 10 januari 2022, waarin onder meer het volgende staat: “(…) Nu u geen gehoor gaf aan de waarschuwing van 22 december 2021, hebben wij inmiddels, zoals aangezegd, uw loon stop gezet. (…) Zolang u blijft weigeren om de, reeds met u besproken, eerstejaarsevaluatie te ondertekenen, ontvangt u geen loon. (…) Zodra u deze ondertekent en aan ons retourneert, zullen wij de loonbetaling hervatten. (…) Wij verzoeken u daarom nogmaals vriendelijk maar wel dringend om het aangehechte document zo spoedig mogelijk te ondertekenen en te retourneren, waarna wij de loonbetaling weer zullen hervatten. ”

In een e-mailbericht van [gedaagde01] aan [eiser01] van 21 januari 2022 staat onder meer het volgende: “(…) Daarnaast hebben wij, onze herhaaldelijke verzoeken hierom, nog steeds niet het door jou ondertekende plan van aanpak ontvangen. Ik verzoek je vriendelijk maar wel dringend om dit zo snel mogelijk, maar uiterlijk aanstaande woensdag aan mij te sturen, waarna wij jouw loondoorbetaling kunnen en zullen hervatten. Totdat we het plan van aanpak ondertekend retour hebben ontvangen, krijg je dus geen loon. ”

Verder staat in een e-mailbericht van [gedaagde01] aan [eiser01] van 18 februari 2022 onder meer nog het volgende: “(…) [gedaagde01] heeft terecht en op juiste gronden de loondoorbetaling van mevrouw [eiser01] stopgezet toen zij deze verplichtingen niet nakwam. Deze zal weer worden hervat zodra mevrouw [eiser01] haar re-integratieverplichtingen wél nakomt. ”

Bij e-mailbericht van 24 februari 2022 heeft [eiser01] de door haar ondertekende eerstejaarsevaluatie naar [gedaagde01] gestuurd. Daarna is de loondoorbetaling hervat.

Kort hierna ontstond er op andere punten discussie tussen partijen met betrekking tot re-integratie van [eiser01] . In een e-mailbericht van [gedaagde01] aan [eiser01] van 2 juni 2022 staat hierover onder meer het volgende: “(…) Gezien het bovenstaande verzoek ik mevrouw [eiser01] namens [gedaagde01] om:

1. Op de afspraak met de re-integratie adviseur van 7 juni 2022 te verschijnen;

2. Het bijgestelde Plan van Aanpak te ondertekenen en voor 9 juni 2022 per e-mail aan de heer [HR-manager01] van HR te sturen;

3. Mij voor 9 juni 2022 via u aan te geven of zij de mediation wil voortzetten.

Indien mevrouw [eiser01] geen of niet tijdig gehoor geeft aan één of meerdere van bovenstaande verzoeken en/of zij op een andere manier haar (re-integratie)verplichtingen niet nakomt, dan zal [gedaagde01] hier consequenties aan verbinden, zijnde in elk geval het wederom stopzetten van het loon indien dit de geijkte sanctie zou zijn. ”

In een e-mailbericht van [gedaagde01] aan [eiser01] van 10 juni 2022 staat vervolgens onder meer het volgende: “(…) bevestig ik namens [gedaagde01] dat zij bereid is om haar verzoek onder punt 2 en 3 van mijn e-mail aan mr. Baasz van 2 juni 2022 op te schorten tot 16 juni 2022. (…) Wat betreft punt 1: (…) Er wordt dus een nieuw gesprek met een nieuwe re-integratieadviseur gepland. Indien mevrouw [eiser01] niet op deze afspraak verschijnt of weer kort ervoor aangeeft dat ze niet kan of ziek is, dan zal [gedaagde01] wel maatregelen treffen (loonstop en/of andere maatregelen zoals aangegeven in mijn e-mail van 2 juni 2022). ”

De nieuwe re-integratieadviseur (mevrouw [re-integratieadviseur01] , hierna te noemen: [re-integratieadviseur01] ) had op 21 juni 2022 een eerste kennismakingsgesprek met [eiser01] . Op 6 juli 2022 zou het tweede gesprek plaatsvinden.

In een e-mailbericht van [gedaagde01] aan [eiser01] van 29 juni 2022 staat onder meer het volgende: “(…) Mevrouw [eiser01] krijgt daarom nog een laatste mogelijkheid om het Plan van Aanpak te ondertekenen en te retourneren (…) en wel tot morgen, 29 juni 2022, 18:00 uur. Indien het Plan van Aanpak voor die tijd niet ondertekend door mij of de heer [praktijkmanager01] is ontvangen, dan zal [gedaagde01] met ingang van 30 juni 2022 het loon van mevrouw [eiser01] weerom stopzetten. ”

Op 30 juni 2022 stuurde [eiser01] het door haar ondertekende plan van aanpak naar [HR-manager01] .

In een e-mailbericht van [re-integratieadviseur01] aan [gedaagde01] van 18 juli 2022 staat dat zij tevergeefs heeft geprobeerd om een vervolgafspraak met [eiser01] te maken. Verder staat in dit e-mailbericht dat [eiser01] tegen [re-integratieadviseur01] heeft gezegd zij niet meer met [re-integratieadviseur01] wilde werken.

Vervolgens heeft [gedaagde01] op 18 juli 2022 een e-mailbericht naar de (destijds) gemachtigde van [eiser01] met onder meer de volgende inhoud: “(…) Mevrouw [eiser01] heeft (…) geweigerd een afspraak te maken met de re-integratieadviseur. Hiermee komt mevrouw [eiser01] wederom haar re-integratieverplichtingen niet na, ondanks de vele waarschuwingen dat zij deze wel moest nakomen en dat als ze dat niet zou doen, er een loonstop zou volgen. [gedaagde01] heeft dus geen keuze en zal met ingang van vandaag het loon van mevrouw [eiser01] stopzetten. Mevrouw [re-integratieadviseur01] is zoals bekend de tweede re-integratieadviseur van mevrouw [eiser01] . Mevrouw [eiser01] wilde namelijk ook niet meer werken met de eerste re-integratieadviseur, mevrouw [HR-manager01] , en verzocht om een andere. [gedaagde01] is toen, uit coulance, op zoek gegaan naar een andere re-integratieadviseur. [gedaagde01] heeft daarvoor mevrouw [re-integratieadviseur01] benaderd, juist omdat zij van het persoonlijk contact is en ook bij mevrouw [eiser01] aan huis kan komen, zodat zij niet behoeft te reizen. ”

In een e-mailbericht van de (voormalig) gemachtigde van [eiser01] aan de gemachtigde van [gedaagde01] staat onder meer het volgende: “(…) Hierbij laat ik u weten dat ons kantoor mevrouw [eiser01] niet meer bijstaat. Vanwege de overdracht naar DAS Rechtsbijstand is onderstaande mailwisseling niet goed overgekomen. Ik heb die inmiddels doorgestuurd naar mevrouw [eiser01] . ”

In een brief van 24 juli 2022 maakt [eiser01] bezwaar tegen de loonstop. Na overleg tussen (de gemachtigden van) partijen is de loonstop met ingang van 1 augustus 2022 geëindigd.

Op 24 oktober 2022 eindigde de loondoorbetalingsplicht van [gedaagde01] wegens twee jaar ziekte van [eiser01] .

[gedaagde01] voert verweer. [gedaagde01] concludeert tot niet-ontvankelijkheid van [eiser01] , dan wel tot afwijzing van de vorderingen van [eiser01] , met uitvoerbaar bij voorraad te verklaren veroordeling van [eiser01] in de kosten van deze procedure.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover nodig, nader ingegaan.