Uitspraken

Het gaat hier om een in kort geding gevorderde voorlopige voorziening. De rechter moet daarom eerst beoordelen of [eiser01] ten tijde van dit vonnis bij die voorziening een spoedeisend belang heeft.

In het algemeen geldt dat een non-actiefstelling dan wel een vrijstelling van werkzaamheden tegen de zin van de werknemer een zeer ingrijpende maatregel is die voor werknemers vaak een diffamerend karakter heeft. Een werknemer heeft er dan belang bij dat hij zo snel mogelijk zijn werkzaamheden weer kan oppakken. Dit ook met het oog op het bijhouden van kennis en het onderhouden van vaardigheden en contacten teneinde zijn arbeidsmarktpositie te handhaven. Het verweer van [gedaagde01] dat [eiser01] geen spoedeisend belang heeft bij haar vordering, aangezien het UWV op korte termijn inhoudelijk zal beslissen op de ontslagaanvraag, terwijl het salaris van [eiser01] gewoon wordt doorbetaald, kan niet slagen. Immers, de beslissing van het UWV laat nog wel enige tijd op zich wachten ( [eiser01] heeft in de UWV-procedure een termijn gekregen om haar verweer aan te vullen, daarna zal [gedaagde01] hierop mogelijk mogen reageren en ook [eiser01] weer daarop en eerst dan zal na enkele weken een beslissing van het UWV zijn te verwachten) en indien de ontslagaanvraag al zou worden toegewezen – hetgeen in de onderhavige procedure niet aan de voorzieningenrechter ter beoordeling voorligt – heeft [eiser01] bij de opzegging van de arbeidsovereenkomst een opzegtermijn van twee maanden in acht te nemen. De gevraagde voorziening tot wedertewerkstelling ziet daarom niet alleen op de termijn tot aan de beslissing van het UWV, maar ook op de periode daarna tot aan het rechtsgeldige einde van het dienstverband van [eiser01] . Van [eiser01] kan niet worden gevergd dat zij gedurende deze gehele periode gedwongen wordt vrijgesteld te zijn van haar werkzaamheden als daar geen redelijke grond voor is, hetgeen hierna zal worden beoordeeld. In zoverre heeft [eiser01] een spoedeisend belang bij wedertewerkstelling.

De kern van het geschil tussen partijen in dit kort geding betreft in wezen de vraag of de functie van [eiser01] is vervallen. De aard van een procedure in kort geding leent zich echter niet voor beantwoording van die vraag, welke vraag bovendien in het kader van de ontslagaanvraag wegens bedrijfseconomische redenen nu voorligt aan het UVW. In dit kort geding zal dan ook, mede op basis van hetgeen partijen naar voren hebben gebracht, alleen worden beoordeeld of de in deze zaak aannemelijk te achten omstandigheden een ordemaatregel vereisen in de vorm van een voorziening zoals gevorderd.

Vooropgesteld wordt dat een arbeidsovereenkomst recht geeft op loon, maar niet zonder meer recht geeft op het mogen verrichten van arbeid. Anderzijds geldt dat voor een ingrijpende maatregel als een op non-actiefstelling slechts grond is als er sprake is van dusdanig zwaarwegende omstandigheden dat van de werkgever in redelijkheid niet langer gevergd kan worden dat hij de werknemer tot de bedongen arbeid toelaat. Dit betekent dat de vordering van een werknemer tot wedertewerkstelling moet worden getoetst aan de norm van goed werkgeverschap als bedoeld in artikel 7:611 BW. Daarmee hangt het antwoord op de vraag of de werkgever verplicht is de werknemer in staat te stellen de overeengekomen arbeid te verrichten af van de aard van de dienstbetrekking, van de overeengekomen arbeid en van de bijzondere omstandigheden (zie onder meer HR 25 januari 1980, NJ 1980, 264, HR 27 mei 1983, NJ 1983, 758 en HR 12 mei 1989, NJ 1989, 801). Goed werkgeverschap brengt ook mee dat een werknemer, in een situatie waarin zijn functie volgens de werkgever komt te vervallen, de verdere ontwikkelingen in beginsel mag afwachten vanuit een werkende situatie.

[gedaagde01] heeft beaamd dat [eiser01] haar werkzaamheden altijd een goed teamlid is geweest binnen [gedaagde01] en haar bijdrage werd gewaardeerd. Aannemelijk is dan ook dat [eiser01] op 10 juli 2023 werd verrast door de mededeling van [manager01] dat er een reorganisatie zou gaan plaatsvinden, waarbij de afdeling waarbinnen [eiser01] werkzaam was zou verdwijnen, als gevolg waarvan ook de functie van [eiser01] zou komen te vervallen. De daarvoor door [gedaagde01] aangevoerde bedrijfseconomische gronden zijn (vooralsnog) niet vast komen te staan. [gedaagde01] moet [eiser01] daarom in beginsel haar werkzaamheden laten hervatten.

Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [gedaagde01] onvoldoende aannemelijk gemaakt dat er een redelijke en zwaarwegende grond is om [eiser01] per 10 juli 2023 op non-actief te stellen en om dat te laten voortduren.

[gedaagde01] heeft in eerste instantie aangevoerd dat zij het van belang acht dat [eiser01] – in afwachting van de uitkomst van de UWV procedure – vrijgesteld blijft van het verrichten van werk met doorbetaling van salaris. [gedaagde01] acht het te risicovol om een werknemer waarvan het dienstverband mogelijk op korte termijn wordt beëindigd toe te laten tot de (virtuele) werkplek, waarbij zij toegang heeft tot alle vertrouwelijke en bedrijfsgevoelige klant- en bedrijfsgegevens. Deze gegevens kan [eiser01] bij een mogelijke concurrent gebruiken hetgeen [gedaagde01] veel schade zal berokkenen, temeer nu de markt van logistieke software leveranciers klein is.

De kantonrechter overweegt dat, nog daargelaten dat [eiser01] gebonden is aan het tussen partijen in de arbeidsovereenkomst overeengekomen geheimhoudings- en concurrentiebeding, welke bedingen de strekking hebben het bedrijfsdebiet te beschermen, [gedaagde01] geen feiten of omstandigheden gesteld waaruit ook maar enigszins een vermoeden kan worden afgeleid dat [eiser01] misbruik zou maken van vertrouwelijke en bedrijfsgevoelige klant- en bedrijfsgegevens bedrijfsgegevens van [gedaagde01] . Nu er vooralsnog geen sprake is van een gegronde vrees dat [eiser01] daartoe zou overgaan, kan ook niet worden gesproken van een te rechtvaardigen belang van [gedaagde01] op dit punt.

Het standpunt van [gedaagde01] dat [eiser01] de feiten volstrekt uit haar verband rukt en een verkeerde voorstelling van zaken geeft en de opstelling van [eiser01] in deze procedure ertoe leidt dat [gedaagde01] [eiser01] niet meer ziet als een betrouwbare werknemer, zodat terugkeer naar de werkvloer niet wenselijk is, wordt evenmin gevolgd. Hoewel het te begrijpen is dat (de over en weer gewisselde correspondentie en processtukken in) de ontslagprocedure bij het UWV en de onderhavige procedure een negatieve impact hebben op de arbeidsrelatie tussen partijen, kunnen deze omstandigheden op zichzelf niet in de weg staan aan een wedertewerkstelling. Dat zou het onaanvaardbare gevolg hebben dat de werkgever een terugkeer van de werknemer naar zijn werkplek eigenhandig kan frustreren. Voor de vaststelling van een onwerkbare situatie, dusdanig dat van de werkgever niet meer kan worden gevergd om de werknemer weer te werk te stellen, moet daarom sprake zijn van bijzondere omstandigheden. Daarvan is onvoldoende gebleken.

[eiser01] heeft gesteld dat [gedaagde01] in een meeting met het team waar [eiser01] leiding aan gaf een mededeling heeft gedaan over het vertrek van [eiser01] en dat 14 juli 2023 haar laatste werkdag zou zijn. De kantonrechter is met [eiser01] van oordeel dat de handelwijze van [gedaagde01] , te weten de plotselinge non-actiefstelling, direct gevolgd door voornoemde mededeling, belasterend is voor [eiser01] en de hervatting van haar werkzaamheden in de weg staat, zodat de gevorderde veroordeling tot rectificatie eveneens zal worden toegewezen. Op het ter zitting (in de pleitnota) verwoorde voorstel tot rectificatie heeft [gedaagde01] niet gereageerd. De kantonrechter ziet daarom geen aanleiding af te wijken van de door [eiser01] verwoorde interne rectificatie.

Ook de mede gevorderde dwangsommen zijn toewijsbaar, met dien verstande dat deze zullen worden gematigd en gemaximeerd tot de in het dictum genoemde bedragen.

[gedaagde01] . is de partij die ongelijk krijgt en zij zal daarom in de proceskosten (inclusief nakosten) worden veroordeeld. Tot aan dit vonnis worden de proceskosten aan de zijde van [eiser01] als volgt vastgesteld: