Uitspraken

Voor toewijzing van een vordering in kort geding, is vereist dat er feiten of omstandigheden zijn die meebrengen dat uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening is vereist, terwijl voorts waarschijnlijk is dat de vordering in een bodemprocedure zal worden toegewezen.

De kantonrechter is van oordeel dat een vordering tot betaling van loon naar haar aard vrijwel steeds een spoedeisend karakter draagt. Daarbij is van belang dat [gedaagde] pas nadat het geding aanhangig is geworden, tot betaling van het loon over de maand(en) februari (en maart) 2024 is overgegaan.

Nu [gedaagde] niet in de procedure is verschenen, moet worden uitgegaan van de juistheid van de stellingen van [eiseres] .

Uit de overgelegde appwisseling volgt dat [eiseres] in de avond van 30 januari 2024 [gedaagde] bericht dat zij is gevallen en niet meer kan staan vanwege een dikke knie. [gedaagde] wenst haar vervolgens beterschap. Pas op 23 februari 2024 appt [eiseres] [gedaagde] dat zij haar knie nog niet kan belasten en naar de huisarts gaat. Ter zitting heeft [eiseres] verklaard dat er tussen die twee data slechts éénmaal telefonisch contact is geweest tussen partijen.

Nu het loon te laat is betaald, is de gevorderde wettelijke verhoging op grond van artikel 7:625 BW toewijsbaar. In de hiervoor geschetste omstandigheden ziet de kantonrechter echter aanleiding deze te matigen tot 25%.

Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [eiseres] voldoende onderbouwd dat haar (incasso)gemachtigde buitengerechtelijke werkzaamheden heeft verricht, waarvoor de proceskostenveroordeling geen vergoeding inhoudt en waarvoor dus een afzonderlijke vergoeding op zijn plaats is. De buitengerechtelijke incassokosten worden op basis van het brutoloon over de maand februari 2024, vermeerderd met de wettelijke verhoging van 25%, begroot op € 393,12 (inclusief btw).

Nu [gedaagde] in verzuim is gebleven het loon over de maand februari 2024 tijdig te voldoen, zal de hierover gevorderde rente eveneens worden toegewezen.

Tot slot heeft [eiseres] voldoende onderbouwd gesteld dat zij te vrezen heeft dat [gedaagde] de volgende loonbetalingen niet of niet tijdig zal doen, zodat ook dat deel van de vordering kan worden toegewezen.

[gedaagde] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. [eiseres] heeft geprocedeerd op basis van een toevoeging. Eisende partijen met een toevoeging betalen een lager griffierecht. Verder worden in dat geval de kosten van de deurwaarder voor het uitbrengen van het exploot en/of advertentiekosten van rijkswege vergoed. Die kosten zijn dus niet voor rekening van [eiseres] . Deze partij heeft aan de deurwaarder slechts de in het exploot opgenomen kosten voor verschotten hoeven voldoen (artikel 40 lid 1 van het Besluit vergoedingen rechtsbijstand 2000). Gelet op het voorgaande wordt [gedaagde] veroordeeld tot betaling aan [eiseres] van het lagere griffierecht, de verschotten en ten slotte tot vergoeding van het hierna vast te stellen salaris van de gemachtigde. Deze vergoeding voor het salaris moet door de gemachtigde worden verrekend met de op grond van de Wet op de rechtsbijstand aan de gemachtigde toegekende vergoeding.

De proceskosten van [eiseres] worden begroot op: