Uitspraken

[verzoekster] legt aan haar verzoeken het volgende ten grondslag.

Brabantse Delta voert het volgende aan.

De kantonrechter overweegt dat het meest verstrekkende verweer van Brabantse Delta is dat [verzoekster] onvoldoende belang heeft bij haar verzoeken. Uit artikel 3:303 van het Burgerlijk Wetboek volgt dat er enkel vordering mag worden ingesteld als er voldoende belang is.

Op grond van vaste jurisprudentie van de Hoge Raad dient de kantonrechter terughoudend te zijn met het afwijzen van een verzoek op grond van onvoldoende belang (zie bijvoorbeeld HR 17 september 1993, NJ 1994/118). Tussen partijen staat vast dat, indien de verzoeken van [verzoekster] worden toegewezen, zij in beginsel in aanmerking komt voor een hogere transitievergoeding. Dit beperkte materieel belang leidt er, naar het oordeel van de kantonrechter, toe dat niet kan worden uitgegaan van onvoldoende belang bij haar verzoeken. [verzoekster] is ontvankelijk in haar verzoeken.

Het gaat in deze zaak om de vraag of de arbeidsovereenkomst tussen partijen moet worden hersteld, dan wel de opzegging van de arbeidsovereenkomst moet worden vernietigd. [verzoekster] stelt primair dat het UWV een onjuiste beslissing heeft genomen, nu zij de ontslagaanvraag van Brabantse Delta had moeten weigeren, wegens een geldend opzegverbod.

De kantonrechter overweegt dat het UWV bij een ontslagaanvraag wegens langdurige arbeidsongeschiktheid dient te beoordelen of:

1. de werknemer door een ziekte of handicap het werk niet meer kan doen;

2. het niet waarschijnlijk is dat de werknemer binnen 26 weken herstelt en het werk weer kan doen;

3. het werk niet binnen 26 weken zo kan worden aangepast dat de werknemer toch kan werken;

4. de werknemer niet binnen de redelijke herplaatsingstermijn kan worden herplaatst in een andere passende functie binnen de onderneming of groep. Ook niet met behulp van scholing;

5. de wettelijke termijn van de loondoorbetalingverplichting bij ziekte (meestal 104 weken) voorbij is.

Dat het UWV hieraan heeft getoetst en dat op grond van de uitkomst van die toetsing de ontslagvergunning diende te worden afgegeven wordt niet ter discussie gesteld door [verzoekster] , zodat de kantonrechter in zoverre van de juistheid van de beslissing van het UWV uitgaat.

Hooguit volgt uit de processtukken in deze procedure dat [verzoekster] zich in een andere procedure op het standpunt stelt dat onvoldoende is gekeken naar herplaatsingsmogelijkheden. In deze procedure is zij daar niet verder op ingegaan. Voor zover [verzoekster] ook in deze procedure een beroep op de herplaatsingsmogelijkheden had willen doen, heeft zij dit beroep onvoldoende onderbouwd en gaat de kantonrechter eraan voorbij.

[verzoekster] stelt dat de opzegging in strijd is met artikel 7:669 lid 1 of lid 3 onder a of b BW, omdat geen rekening is gehouden met het door haar gestelde opzegverbod. Uit artikel 7:682 lid 1 onderdeel a BW volgt dat de kantonrechter op verzoek van een werknemer van wie de arbeidsovereenkomst is opgezegd met toestemming van het UWV, de arbeidsovereenkomst kan herstellen als de opzegging in strijd is met artikel 7:669 lid 1 of lid 3 onder a of b BW.

De kantonrechter overweegt dat in artikel 7:670 lid 10 BW opzegverboden zijn opgenomen die zien op specifieke werknemers, namelijk:

a. een werknemer die – kort gezegd – een (kandidaat/gewezen) lid is van een (centrale) ondernemingsraad of andersoortig personeelsvertegenwoordigersorgaan;

b. een werknemer die lid is van een voorbereidingscommissie van een ondernemingsraad, van een centrale ondernemingsraad of van een groepsondernemingsraad, of;

c. een werknemer die als deskundige werknemer, als bedoeld in artikel 13 leden 1 en 2 en artikel 14 lid 1 van de Arbeidsomstandighedenwet, werkzaam is.

Tussen partijen staat vast dat [verzoekster] , in haar functie van [functie] , een deskundige werknemer was, zoals bedoeld in artikel 7:670 lid 10 onder c BW. Tussen partijen is in geschil of dit opzegverbod nog gold toen [verzoekster] al viereneenhalf jaar niet meer werkzaam was in die functie.

De kantonrechter overweegt dat uit de wettekst van artikel 7:670 lid 10 BW volgt dat er voor het OR-lid rekening is gehouden met het moment dat hij/zij kandidaat is, lid is en gewezen lid is, zodat daaruit voortvloeit dat een OR-lid wordt beschermd voorafgaand aan, tijdens en na zijn/haar lidmaatschap. Voor de overige specifieke werknemers wordt in de wettekst geen onderscheid gemaakt of zij op dat moment die functie daadwerkelijk vervulden of niet, waarbij met betrekking tot de deskundige medewerker is opgenomen dat die werknemer “werkzaam is” in die functie. Naar het oordeel van de kantonrechter is dit een nauwer criterium dan bij een OR-lid, namelijk dat het opzegverbod enkel geldig is op het moment dat de werknemer de functie nog vervult wanneer de ontslagaanvraag wordt ingediend.

Het voorgaande ligt ook voor de hand als rekening wordt gehouden met de ratio van de (ontslag)bescherming van deze specifieke werknemers. De bescherming beoogt te bevorderden dat deze werknemers zich onafhankelijk tegenover hun werkgever kunnen opstellen en niet hoeven te vrezen dat zij hun baan verliezen als zij een ongunstig advies aan de werkgever geven of een voor de werkgever ongunstige beslissing nemen. Deze bescherming is niet meer nodig op het moment dat een werknemer niet meer in de betreffende functie werkzaam is, zoals in de onderhavige zaak het geval was. Immers, naast het feit dat [verzoekster] gedurende de eerste twee ziektejaren de functie niet heeft vervuld, heeft zij in de daaropvolgende ziektejaren (tot het einde van de arbeidsovereenkomst) de functie niet meer vervuld. Er was op het moment dat de ontslagaanvraag werd ingediend ook geen vooruitzicht dat [verzoekster] nog bij Brabantse Delta zou terugkeren, al dan niet in die functie, gelet op de berichten van de bedrijfsarts en het feit dat [verzoekster] voor 80-100% arbeidsongeschikt is verklaard en een WIA-uitkering ontvangt. Vanaf het derde ziektejaar was dan ook sprake van een slapend dienstverband, zodat er geen risico bestond van benadeling door haar werkgever wegens haar functie.

De stelling van [verzoekster] , dat in dat geval bij iedere ziekmelding een deskundige werknemer zijn ontslagbescherming verliest, gaat niet op. Immers, de eerste twee jaar wordt een zieke werknemer beschermd door het opzegverbod tijdens ziekte.

De kantonrechter is dan ook van oordeel dat het opzegverbod van 7:670 lid 10 BW niet meer voor [verzoekster] gold op het moment dat Brabantse Delta de ontslagaanvraag van 18 juli 2023 indiende. Het UWV heeft dan ook terecht de ontslagvergunning verleend. Het voorgaande leidt ertoe dat het verzochte herstel van de arbeidsovereenkomst wordt afgewezen.

Uit het voorgaande vloeit tevens voort dat Brabantse Delta gebruik mocht maken van de verleende ontslagvergunning, zodat ook het verzoek tot vernietiging van de opzegging van de arbeidsovereenkomst tussen Brabantse Delta en [verzoekster] moet worden afgewezen.

Geen van de door Brabantse Delta gestelde voorwaarden voor de behandeling van haar tegenverzoeken is ingegaan, zodat de tegenverzoeken en de bijbehorende stellingen en weren geen behandeling behoeven.