Uitspraken

[eiser] vordert – samengevat – veroordeling van [gedaagde] tot betaling van € 408,38, te vermeerderen met buitengerechtelijke incassokosten, rente en proceskosten.

In deze zaak staat centraal of [gedaagde] op grond van de overeenkomst tussen partijen ook een vergoeding verschuldigd is voor de reistijd van de ter beschikking gestelde arbeidskrachten.

Een overeenkomst komt tot stand door een aanbod en de aanvaarding daarvan. In dit geval kan niet worden vastgesteld dat [eiser] en [gedaagde] overeenstemming hebben bereikt over de vergoeding van reisuren. Tussen partijen staat niet ter discussie dat [eiser] telefonisch contact heeft gehad met de heer [naam 1] , maar over de inhoud van dat telefoongesprek zijn partijen het niet eens. Zo heeft [eiser] verklaard dat hij tegen de heer [naam 1] heeft gezegd dat de arbeidskrachten reistijd hebben om op de locatie te komen en dat daar kosten voor in rekening gebracht zullen worden. Ook zou hij de heer [naam 1] te kennen hebben gegeven dat, als [gedaagde] om 17:00 uur een machinist wil bestellen die de volgende dag om 5:00 uur moet beginnen, daar kosten aan verbonden zijn. [gedaagde] zou daar geen bezwaar tegen hebben gemaakt. [gedaagde] betwist deze stellingen van [eiser] .

Gelet op deze betwisting had het op de weg van [eiser] gelegen om zijn standpunt nader te onderbouwen, bijvoorbeeld door een schriftelijke vastlegging van de gemaakte afspraken te overleggen. Dit heeft [eiser] niet gedaan. [eiser] heeft slechts toegelicht dat het gebruikelijk is dat de reistijd van de ingeleende arbeidskracht(en) als werktijd in rekening wordt gebracht. Hij verwijst daarbij naar een factuur die hij in het verleden naar een andere klant van hem heeft verstuurd. Dit vermeende gebruik in de branche wordt door [gedaagde] echter weersproken en uit de factuur voor de andere klant blijkt alleen van een rekening gebracht kilometervergoeding, niet van in rekening gebrachte reisuren. Verder is de kantonrechter van oordeel dat de overgelegde factuur voor die ene klant niets zegt over de afspraken die [eiser] met [gedaagde] heeft gemaakt. Ook toont die factuur niet aan wat het gebruik is in de branche. De kantonrechter zal de vorderingen van [eiser] als onvoldoende onderbouwd afwijzen.

[eiser] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. Omdat [naam 1] en [naam 2] als (indirect) bestuurders van [gedaagde] in persoon op de rolzitting zijn verschenen om hun conclusie van antwoord mondeling toe te lichten, zal aan [gedaagde] een vaste vergoeding van € 50,00 aan reis-, verblijf-, en verletkosten worden toegekend. De proceskosten van [gedaagde] worden daarmee begroot op: