Uitspraken

Voor een uitgebreide weergave van het verloop van de procedure, het wettelijk kader en de in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden, voor zover niet bestreden, wordt verwezen naar de aangevallen uitspraak. Het College volstaat met het volgende.

Vanaf 14 april 2010 heeft appellant correspondentie gevoerd met de minister over de zogenoemde multibandveilingen. Hij heeft bij de minister er op aangedrongen om deze veiling zo in te richten dat het gebruik van de geveilde vergunningen zal plaatsvinden zonder inbreuk te maken op "relevante intellectuele eigendomsrechten". Appellant meent dat de minister hem het ongestoord genot van intellectuele eigendomsrechten dient te verzekeren. Met zijn brief van 3 februari 2012 heeft appellant aan de minister verzocht een besluit te nemen.

De minister heeft met een brief van 9 februari 2012 geantwoord dat de Telecommunicatiewet hem geen bevoegdheden geeft om op te treden tegen inbreuken op intellectuele eigendomsrechten van derden. Met een beroep op artikel 13 van het Verdrag inzake de rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden (EVRM) heeft appellant nogmaals verzocht om een besluit te nemen. Vervolgens heeft er op 17 april 2012 een gesprek plaatsgevonden tussen appellant, de directeur-hoofdinspecteur van het Agentschap Telecom en de gemachtigde van de minister. In overeenstemming met de toen gemaakte afspraak heeft appellant nadere informatie aan de minister gestuurd. Die informatie bestaat uit algemene literatuur met betrekking tot de bescherming van het eigendomsrecht onder het Eerste Protocol bij het EVRM. Met een brief van 5 juni 2012 heeft de minister aan appellant opnieuw bericht dat hij in het verband van de multibandveiling geen taak voor hem ziet weggelegd als het gaat om de handhaving van intellectuele eigendomsrechten; de eigenaar van dergelijke rechten kan zelf een civiele procedure starten tegen degene waarvan hij meent dat deze inbreuk maakt op zijn rechten, en daarnaast kan die eigenaar eventueel aangifte te doen.

Met een brief van 6 november 2012 heeft appellant zich gewend tot de rechtbank met het verzoek "om een spoedprocedure als bedoeld in artikel 7:1a van de Algemene wet bestuursrecht". De rechtbank heeft dit opgevat als een beroepschrift tegen het niet tijdig nemen van een besluit door de minister.

In de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard, aangezien appellant geen persoonlijk en rechtstreeks betrokken belang heeft in relatie tot handhavend optreden tegen schendingen van octrooirechten door vergunninghouders. Weliswaar stelt appellant dat hij octrooien op zijn naam heeft en aandeelhouder is van octrooihoudende buitenlandse vennootschappen, maar hij heeft daarvoor geen bewijs bijgebracht. Hij kan om die reden geen aanvraag indienen en de minister was niet gehouden een besluit op zijn verzoek te nemen.