Uitspraken

Het College stelt voorop dat de minister van zijn bevoegdheid om indien nodig tijdelijk, geheel of gedeeltelijk de sluiting van het betrokken bedrijf te gelasten, gebruik kan maken wanneer een overtreding is geconstateerd van het verbod om te handelen in strijd met artikel 4, tweede lid, van Verordening 852/2004. De in die bepaling neergelegde algemene hygiënevoorschriften, welke appellant volgens NVWA niet heeft nageleefd, houden in dat bedrijfsruimten schoon moeten zijn en goed worden onderhouden en dat artikelen, uitrustingsstukken en apparatuur die met voedsel in aanraking komen, afdoende moeten worden schoongemaakt en zo nodig ontsmet en wel zo frequent dat elk gevaar van verontreiniging wordt vermeden. Anders dan appellant lijkt te menen, is het criterium dus niet dat bedrijfsruimten, artikelen, uitrustingsstukken en apparatuur niet vervuild of niet ernstig vervuild mogen zijn.

Het College is van oordeel dat de minister terecht heeft geconstateerd dat op 10 juni 2010 het verbod om in strijd met bovenbedoelde algemene hygiënevoorschriften te handelen door appellant (nog steeds) werd overtreden. Uit het proces-verbaal van 15 juni 2010, dat naar aanleiding van de inspectie op 10 juni 2010 in het levensmiddelenbedrijf van appellant is opgemaakt, blijkt duidelijk dat de keuken en het magazijn niet schoon en niet goed onderhouden waren en dat in die bedrijfsruimten aanwezige artikelen, uitrustingsstukken en apparatuur (eveneens) een mate van verontreiniging vertoonden die niet kan worden geacht het normale gevolg te zijn van het op de dag van de inspectie bereiden van levensmiddelen, maar zich enkel laat verklaren door het structureel en langdurig niet in acht nemen van de algemene hygiënevoorschriften.

Voor twijfel aan de juistheid van hetgeen de controleurs van NVWA met betrekking tot de hygiënische staat van de bedrijfsruimte, artikelen, uitrustingsstukken en/of apparatuur in het op ambtseed opgemaakte proces-verbaal van de inspectie op 10 juni 2010 hebben opgenomen, ziet het College geen aanleiding. Appellant heeft niet aannemelijk gemaakt dat de daarin weergegeven waarnemingen van de controleurs niet (kunnen) stroken met de op dat moment ter plaatse bestaande situatie.

Appellant heeft in dit verband betoogd dat niet kan worden gesteld dat hij op 10 juni 2010 in overtreding was, aangezien hetgeen naar de mening van de controleurs niet schoon was niet met voedsel in aanraking kwam. De voedselveiligheid is volgens appellant nooit in gevaar geweest.
Het College overweegt dienaangaande dat de algemene hygiënevoorschriften zich, anders dan appellant veronderstelt, niet beperken tot materiaal dat rechtstreeks met voedsel in aanraking komt. Bovendien acht het College op grond van het proces-verbaal van 15 juni 2010 aannemelijk dat ook materiaal dat direct met voedsel in aanraking kwam niet aan deze voorschriften voldeed. Zo bleek dat de snijmachine oude resten van eten bevatte en dat een aantal plastic vergieten vervuild was met oude resten van eten. Het betoog van appellant slaagt dan ook niet.

Gelet op het vorenstaande was de minister bevoegd appellant te gelasten zijn bedrijfsruimten (de keuken en het magazijn) onmiddellijk te sluiten.

Het College ziet, gezien hetgeen tijdens de inspecties op 4 mei 2010 en 10 juni 2010 is waargenomen, geen grond voor het oordeel dat de naleving door appellant van de algemene hygiënevoorschriften op laatstgenoemde datum zozeer was verbeterd dat de minister in redelijkheid geen gebruik heeft kunnen maken van zijn bevoegdheid om appellant te gelasten de bedrijfsruimten te sluiten en gesloten te houden. In het feit dat appellant zijn bedrijf na herinspectie op 17 juni 2010 weer mocht openen, ziet het College geen aanwijzing dat het met de naleving van de hygiënevoorschriften door appellant beter was gesteld dan waarvan de minister is uitgegaan. De stelling van appellant dat de hygiëne in het bedrijf beter moet zijn geweest dan in het proces-verbaal van 15 juni 2010 wordt beschreven, omdat de daarin genoemde tekortkomingen onmogelijk in twee dagen kunnen worden hersteld, gaat naar het oordeel van het College niet op. Niet aannemelijk is gemaakt dat de keuken en het magazijn die in een staat van verontreiniging verkeerden als beschreven in het proces-verbaal van 15 juni 2010, niet binnen twee dagen kunnen worden schoongemaakt. Het feit dat de sluiting niet onverwijld na de inspectie op 10 juni 2010 is gelast, dwingt niet tot de aanname dat het, zoals appellant stelt, met het gevaar voor de voedselveiligheid moet hebben meegevallen. De stelling van appellant dat het disproportioneel is geweest om de naleving van de algemene hygiënevoorschriften af te dwingen door middel van het opleggen van de last tot sluiting, onderschrijft het College gelet op hetgeen hiervoor is vastgesteld en overwogen niet. De met de wettelijke voorschriften strijdige hygiënische omstandigheden in de bedrijfsruimten en het ondanks herhaalde aansporingen volharden in de weigering daar verbetering in aan te brengen, vormden daartoe voldoende aanleiding.

Het betoog van appellant dat de minister hem voorafgaand aan het besluit van 15 juni 2010 ten onrechte niet - overeenkomstig artikel 4:8, eerste lid, van de Awb - in de gelegenheid heeft gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen, heeft de rechtbank terecht verworpen. Uit de stukken blijkt dat appellant de dag na de inspectie van 10 juni 2010 per e-mail uitgebreid heeft uiteengezet waarom hij zich niet met het hem na afloop van de inspectie aangekondigde besluit tot sluiting kan verenigen. Dezelfde visie had appellant ook reeds naar voren gebracht ten tijde van het uitreiken van het besluit van 27 mei 2010 (toen appellant ervoor was gewaarschuwd dat het niet voldoen aan de opdracht om maatregelen ter bevordering van de hygiëne tot sluiting van de bedrijfsruimten zou leiden) en tijdens het naar aanleiding van de inspectie op 10 juni 2010 gehouden verhoor. Het telkenmale door appellant ingenomen standpunt is in het proces-verbaal van dat verhoor als volgt verwoord: “Ik heb geen extra schoonmaakwerkzaamheden verricht, zoals ik u tijdens uw inspectie al heb verteld. Ik zie namelijk uw geconstateerde tekortkomingen niet in relatie tot de voedselveiligheid. In het verleden deden uw collegae ook niet moeilijk hierover.” Naar het oordeel van het College kan in dit geval niet staande worden gehouden dat appellant niet de gelegenheid heeft gehad ten aanzien van de feiten en belangen die hem betreffen zijn zienswijze naar voren te brengen.

Gelet op het voorgaande komt de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.