Uitspraken

Het Uwv heeft het bezwaar van appellant tegen het besluit van 8 februari 2016 bij beslissing op bezwaar van 23 augustus 2016 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit liggen rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en van een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep van 26 juli 2016 onderscheidenlijk 8 augustus 2016 ten grondslag. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft op 29 juli 2016 een aangepaste FML opgesteld. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft de door de arbeidsdeskundige geselecteerde functies, met uitzondering van een reservefunctie, nog altijd geschikt geacht voor appellant. In verband met een correctie van de maatmangegevens heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep de mate van arbeidsongeschiktheid berekend op 33,22%, dus nog altijd minder dan 35%.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellant tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Hiertoe heeft de rechtbank overwogen dat het medische onderzoek voldoende zorgvuldig is geweest. De rechtbank heeft geen reden gezien om aan te nemen dat het Uwv de (objectiveerbare) beperkingen die verband houden met migraine, spanningshoofdpijn en spanningsklachten heeft onderschat. Naar het oordeel van de rechtbank is de verzekeringsarts bezwaar en beroep niet gehouden tot een bijzondere motivering indien hij bij het bepalen van de belastbaarheid afwijkt van de door een bedrijfsarts van de werkgever vastgestelde beperkingen. Dit in overweging genomen heeft het rapport van arbeidsdeskundige L. Jacobs van AdAlert Arbeidsdienstverlening BV, dat is gebaseerd op de door de bedrijfsarts opgestelde FML, de rechtbank geen aanleiding gegeven om te twijfelen aan de juistheid van de beoordeling door de verzekeringsarts bezwaar en beroep. In dit verband heeft de rechtbank bovendien overwogen dat het rapport van Jacobs een conceptrapport betreft en de onderzoeksdatum ruim voor de datum in geding ligt.

Voorts heeft de rechtbank geoordeeld dat de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep de signaleringen op afdoende wijze heeft gemotiveerd. De rechtbank heeft geen aanknopingspunten gezien voor het oordeel dat de geduide functies voor appellant niet geschikt zijn.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit. Het Uwv heeft daarbij verwezen naar een rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep van 21 november 2018, waarin deze heeft gereageerd op het rapport van Van Esch.

Met de rechtbank wordt geoordeeld dat het Uwv de belastbaarheid van appellant juist heeft ingeschat. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft op basis van de voorhanden zijnde medische informatie appellant gediagnosticeerd met migraine, spanningshoofdpijn en spanningsklachten en de beperkingen die hieraan kunnen worden verbonden neergelegd in een gewijzigde FML van 29 juli 2016. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft afdoende gemotiveerd dat er geen reden bestaat voor het aannemen van aanvullende beperkingen, omdat van meer beperkingen die kunnen worden gekwalificeerd als rechtstreeks en objectief gevolg van een ziekte of gebrek geen sprake is.

Terecht heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep geen doorslaggevende betekenis toegekend aan het neuropsychologisch onderzoek van Berndsen-Peeters, nu ook uit vaste rechtspraak van de Raad (bijvoorbeeld de uitspraak van 7 december 2012, ECLI:NL:CRVB:2012:BY5627) volgt dat aan de uitkomsten van een dergelijk onderzoek enkel waarde kan worden gehecht indien er een medisch-specialistisch oordeel aan ten grondslag ligt. Over de door appellant overgelegde brief van medisch adviseur Van Esch wordt overwogen dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep in het rapport van 21 november 2018 op overtuigende wijze heeft toegelicht dat met in achtneming van de huidige instrumenten en inzichten appellant niet meer beperkt kan worden geacht dan reeds is aangenomen.

Met de rechtbank wordt geoordeeld dat een verzekeringsarts bij het in kaart brengen van de beperkingen in de FML niet is gehouden tot een bijzondere motivering in het geval deze vastlegging een andere uitkomst heeft dan een door de bedrijfsarts van de werkgever opgestelde FML. Ook wordt de rechtbank gevolgd in haar oordeel dat een door de bedrijfsarts opgestelde FML is bedoeld om de re-integratiemogelijkheden van appellant in kaart te brengen en daarom een ander doel dient dat de beoordeling van de mate van arbeidsongeschiktheid in het kader van de Wet WIA (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 27 september 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:2949). Aan het rapport van Jacobs, die zich heeft gebaseerd op de FML van 8 juli 2015 welke is opgesteld door bedrijfsarts R. Metz, kan daarom niet de betekenis worden gehecht die appellant wenst.

5. Uit wat in 4.1 tot en met 4.4 is overwogen, volgt dat het hoger beroep niet slaagt en de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

6. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.