Uitspraken

[werknemer] (werknemer) was werkzaam bij appellante als elektromonteur voor
40 uur per week. Op 24 mei 2017 heeft hij zich ziekgemeld met psychische en lichamelijke klachten. Werknemer heeft op 7 maart 2019 een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) aangevraagd. Op 2 april 2019 heeft werknemer het spreekuur bezocht van een verzekeringsarts van het Uwv. Deze arts heeft een Functionele Mogelijkhedenlijst opgesteld. Een arbeidsdeskundige heeft op 13 mei 2019 het
re-integratieverslag beoordeeld. De arbeidsdeskundige heeft vastgesteld dat de
re-integratie-inspanningen van appellante onvoldoende zijn geweest en er geen deugdelijke grond is voor dit verzuim.

In de bezwaarfase heeft een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep onderzoek gedaan en een rapport opgesteld. Het Uwv heeft op basis hiervan geen aanleiding gezien voor wijziging van zijn standpunt.

2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Daartoe heeft de rechtbank overwogen dat de rapporten van de arbeidsdeskundige en arbeidsdeskundige bezwaar en beroep voldoende steun bieden voor het standpunt van het Uwv dat appellante onvoldoende re-integratie-inspanningen heeft verricht. Het Uwv heeft naar het oordeel van de rechtbank op goede gronden gesteld dat het traject in spoor 2 in dit geval niet tijdig is ingezet, omdat de werkzaamheden van werknemer van april tot september 2018 bij [bedrijf] als inzet in spoor 1 en niet in spoor 2 moeten worden beschouwd. Appellante is een detacheringsbedrijf en uit de Werkwijzer Poortwachter van het Uwv volgt dat voor de detacheerder spoor 1 betekent begeleiding naar werk bij de oorspronkelijke inlener, werk bij een andere inlener of werk bij de detacheerder, waarbij de werknemer bij dezelfde formele werkgever in dienst blijft. Door werknemer te detacheren op een functie bij [bedrijf] is hier sprake van werkzaamheden bij een andere inlener in het kader van spoor 1. Deze werkzaamheden vinden nog steeds plaats binnen de activiteiten, gericht op werkhervatting binnen de eigen organisatie. Het standpunt van appellante dat het doel van de detachering was om werknemer bij goed gevolg in dienst te laten treden bij [bedrijf] als werkvoorbereider of calculator maakt dit niet anders. Appellante heeft te lang gewacht met het bevorderen van reintegratie bij een andere werkgever door pas eind 2019 daadwerkelijk het traject voor spoor 2 in te zetten. Er was geen sprake van een situatie dat er binnen drie maanden een concreet perspectief was op structurele werkhervatting binnen de eigen organisatie in eigen, aangepast, of ander passend werk dat zo dicht mogelijk aansluit bij de functionele mogelijkheden, zoals beschreven in de Werkwijzer Poortwachter. De rechtbank is van oordeel dat het op de weg van appellante lag om direct na de Eerstejaarsevaluatie actie te ondernemen en onderzoek te doen naar de arbeidsmogelijkheden in spoor 2. Verder heeft de rechtbank overwogen dat het in de rapporten van reintegratiebureau Trans Lion ontbreekt aan een inzichtelijke analyse van krachten en bekwaamheden van werknemer en met name de vertaalslag daarvan naar een haalbare en reële bemiddelingsrichting, aansluitend bij de beperkte functionele mogelijkheden van werknemer in het persoonlijk en sociaal functioneren zoals vastgesteld door de bedrijfsarts. Het re-integratiebureau heeft functies in het zoekprofiel van koerier, conciërge, zaalwachter en medewerker pascontrole geselecteerd, zonder dat duidelijk is onderbouwd in hoeverre die functies passen bij de vastgestelde beperkingen van werknemer. Het Uwv heeft zich op het standpunt kunnen stellen dat de geselecteerde functies onvoldoende aansluiten bij de beperkingen in het persoonlijk en sociaal functioneren van werknemer. Dat gesolliciteerd zou zijn naar deze en andere functies doet aan het gebrek niet af.

3. Appellante is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Appellante heeft tegen die uitspraak aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat de plaatsing van werknemer bij [bedrijf] moet worden gezien als re-integratie in spoor 1. Spoor 2 ziet op het begeleiden bij het vinden, verkrijgen en behouden van een voor werknemer geschikte functie in een andere organisatie dan die van de eigen werkgever. Een dergelijk traject in spoor 2 heeft plaatsgevonden doordat werknemer is herplaatst in een andere administratieve functie die paste bij zijn beperkingen met als doel een indiensttreding bij [bedrijf] . De werkhervatting bij [bedrijf] in de periode van april 2018 tot en met september 2018 betreft dus een traject in spoor 2. Verder heeft de bij Margolin werkzame arbeidsdeskundige in het rapport van 23 januari 2019 vastgesteld dat werknemer in de periode bij [bedrijf] werkzaamheden heeft verricht in een voor hem passende werkomgeving.

De Raad beoordeelt of de rechtbank terecht het besluit om appellante een loonsanctie op te leggen in stand heeft gelaten. Hij doet dat aan de hand van de argumenten die appellante in hoger beroep heeft aangevoerd, de beroepsgronden. De Raad komt tot het oordeel dat het hoger beroep niet slaagt. Hierna legt de Raad uit hoe hij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

De wettelijke regels die voor de beoordeling van het hoger beroep belangrijk zijn, zijn te vinden in de bijlage bij deze uitspraak. De bijlage maakt deel uit van de uitspraak.

In de Beleidsregels beoordelingskader poortwachter (Beleidsregels) heeft het Uwv een inhoudelijk kader neergelegd voor de beoordeling van de vraag of werkgever en werknemer in redelijkheid konden komen tot de re-integratie-inspanningen die zijn verricht. Daarnaast is de Werkwijzer Poortwachter van belang, waarmee het Uwv aan werkgevers duidelijkheid probeert te bieden over wat van hen bij de re-integratie van een werknemer wordt verwacht.

Niet in geschil is dat werknemer ten tijde van de beoordeling van de
re‑integratie-inspanningen niet in structurele arbeid met een loonwaarde van ten minste 65% van het oorspronkelijke loon had hervat en dat daarmee geen sprake is van een bevredigend resultaat als bedoeld in de Beleidsregels.

De gronden die appellante in hoger beroep heeft aangevoerd, zijn in essentie een herhaling van de gronden in beroep. De rechtbank heeft deze gronden gemotiveerd besproken en overtuigend gemotiveerd waarom deze niet slagen. De overwegingen van de rechtbank worden onderschreven. Appellante heeft in hoger beroep geen nieuwe informatie ingebracht ter onderbouwing van haar standpunt dat de werkzaamheden van werknemer bij [bedrijf] als traject in spoor 2 kunnen worden beschouwd.