Uitspraken

Appellant is op [datum] tijdens een sportopdracht op de Politieacademie op zijn schouder gevallen en heeft hiervan melding gemaakt bij de korpschef. De korpschef heeft dit ongeval met een besluit van 21 september 2018 aangemerkt als een dienstongeval.

Appellant heeft de korpschef op 12 april 2022 verzocht om een besluit te nemen over de toekenning van smartengeld. Na de melding van het dienstongeval – die geldt als een aanvraag om vergoeding van smartengeld – is de mate van invaliditeit en arbeidsongeschiktheid nog niet vastgesteld.

Appellant heeft de korpschef op 13 juni 2022 in gebreke gesteld en verzocht om binnen twee weken te beslissen op zijn aanvraag. Vervolgens heeft hij op 15 juli 2022 bij de rechtbank beroep ingesteld tegen het niet tijdig beslissen op zijn aanvraag.

2. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard omdat de beslistermijn nog niet is verstreken. De beslistermijn voor de toekenning van het smartengeld vangt op grond van artikel 8, tweede lid, van de Regeling smartengeld dienstongevallen politie (Rsdp) in beginsel aan op het moment dat de mate van invaliditeit is vastgesteld en bedraagt drie weken. Dat de korpschef op grond van artikel 3, eerste lid, van de Rsdp de mate van invaliditeit uiterlijk binnen twee jaar na het dienstongeval moet vaststellen, is niet van invloed op het feitelijke aanvangsmoment van deze beslistermijn. Deze uitleg van artikel 3, eerste lid, en artikel 8, tweede lid, van de Rsdp strookt met de op de Rsdp gegeven toelichting, waarin de regelgever benoemt dat de beslistermijnen voor het toekennen van smartengeld zijn neergelegd in artikel 8, tweede en derde lid, van de Rsdp. Op de afzonderlijke aanvraag van appellant van 12 april 2022 is, anders dan appellant stelt, niet de algemene beslistermijn van artikel 4:13 en artikel 4:14 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) van toepassing. Deze aanvraag heeft immers, net als de melding van het dienstongeval die van rechtswege als aanvraag wordt aangemerkt, betrekking op de toekenning van smartengeld. Dat betekent dat ook voor deze afzonderlijke aanvraag de beslistermijn in beginsel aanvangt op het moment dat de mate van invaliditeit is vastgesteld en drie weken bedraagt.

3. Appellant is het niet eens met de uitspraak van de rechtbank. Hij vindt, kort samengevat, dat de uitleg die de korpschef heeft gegeven aan de bepalingen over de beslistermijnen niet strookt met het doel van de Rsdp namelijk een snelle afhandeling van het dienstongeval. Appellant benadrukt dat er inmiddels vijf jaar zijn verstreken sinds het dienstongeval en dat het arbeidsongeschiktheidspercentage in augustus 2021 definitief is vastgesteld op 81%. Ook is er volgens appellant een medische eindsituatie. Hiermee had de korpschef een beslissing kunnen nemen op zijn verzoek.

De wettelijke regels en beleidsregels die belangrijk zijn voor de beoordeling van het hoger beroep, zijn te vinden in de bijlage bij deze uitspraak.

De Raad beoordeelt of de rechtbank terecht heeft geoordeeld dat de beslistermijn nog niet is verstreken. Hij doet dat aan de hand van de argumenten die appellant in hoger beroep heeft aangevoerd, de beroepsgronden. De Raad komt tot het oordeel dat het hoger beroep niet slaagt, maar dat de rechtbank het beroep ten onrechte ongegrond heeft verklaard in plaats van niet-ontvankelijk. Hierna legt de Raad uit hoe hij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

Het hoger beroep slaagt dus niet. Omdat de rechtbank niet heeft onderkend dat het beroep tegen het niet tijdig beslissen niet-ontvankelijk is, zal de Raad toch de aangevallen uitspraak vernietigen en het beroep tegen het niet tijdig beslissen niet-ontvankelijk verklaren.