Uitspraken

Appellant, geboren in 1953, heeft Chronische Idiopathische Axonale Polyneuropathie (CIAP).

Op 14 april 2021 heeft appellant zich bij het college gemeld voor een maatwerkvoorziening op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015) bestaande uit een Berkelbike Pro van BerkelBike B.V. (Berkelbike) in de vorm van een persoonsgebonden budget (pgb).

Met een besluit van 21 juli 2021 heeft het college op grond van de Wmo 2015 aan appellant een maatwerkvoorziening verstrekt voor een driewielfiets met trapondersteuning (inclusief onderhoud en verzekering) in de vorm van een pgb van € 7.889,04. Het college heeft hieraan een medisch advies van JPH Consult (JPH) van 18 juni 2021 ten grondslag gelegd. De hoogte van het pgb is bepaald op het bedrag dat het college betaalt als deze driewielfiets in natura zou zijn verstrekt.

Met een besluit van 21 januari 2022 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar tegen het besluit van 21 juli 2021 gedeeltelijk gegrond verklaard, maar de verstrekte maatwerkvoorziening en de hoogte van het pgb ongewijzigd gelaten.

De rechtbank heeft een tussenuitspraak gedaan. De rechtbank heeft daarin overwogen dat het bestreden besluit een zorgvuldigheids- en motiveringsgebrek bevat. De rechtbank heeft het college opgedragen nader te onderzoeken of een driewielfiets van de door het college gecontracteerde aanbieder Medipoint aan de ondersteuningsbehoefte van appellant voldoet. Op basis van de resultaten van dat onderzoek dient het college het bestreden besluit van een nadere motivering te voorzien.

Het college heeft vervolgens nader onderzoek gedaan en de motivering van het bestreden besluit aangevuld. Op 29 augustus 2022 heeft een passing plaatsgevonden van een driewielfiets met trapondersteuning van Medipoint. Op grond van het verslag van deze passing heeft het college geconcludeerd dat met een driewielfiets met trapondersteuning van Medipoint een passende bijdrage wordt geleverd als bedoeld in artikel 2.3.5, derde lid, van de Wmo 2015. Gelet hierop handhaaft het college het bestreden besluit.

De rechtbank heeft in de aangevallen einduitspraak het beroep gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd en bepaald dat de rechtsgevolgen van het vernietigde bestreden besluit in stand blijven. De rechtbank heeft hiertoe overwogen dat het college het in 2.1 genoemde gebrek heeft hersteld. Het college heeft zorgvuldig onderzoek verricht en op basis van de resultaten van het onderzoek tot de verstrekte maatwerkvoorziening en het daarvoor verstrekte pgb kunnen komen.

Met de rechtbank is de Raad van oordeel dat het college voldoende onderzoek heeft verricht naar de concrete ondersteuningsbehoefte van appellant. Op basis hiervan heeft het college terecht geconcludeerd dat met de verstrekte maatwerkvoorziening voor een driewielfiets met trapondersteuning (inclusief onderhoud en verzekering) wordt voorzien in een passende bijdrage in de participatie en zelfredzaamheid van appellant.

Appellant wordt niet gevolgd in zijn standpunt dat alleen sprake is van een passende bijdrage in zijn participatie indien de elektrische driewielfiets, vanwege zijn wens om te sporten, ook beschikt over handbediening. Onder participatie wordt het deelnemen aan het maatschappelijk verkeer verstaan.1 Dat appellant met de verstrekte maatwerkvoorziening hiertoe niet voldoende in staat is, is niet gebleken. Appellant kan met de verstrekte maatwerkvoorziening onbetwist activiteiten ondernemen en bestemmingen bereiken, en daarmee de door hem genoemde fietstochten maken met zijn vrouw, zijn sociale contacten bezoeken, de boodschappen doen, naar de markt gaan en zijn behandelaren bezoeken. Hiermee is de situatie van appellant niet te vergelijken met de situatie die aan de orde was in de uitspraak van de Raad van 24 oktober 2018.2

Wat appellant heeft aangevoerd over (de hoogte van) het pgb slaagt evenmin. Ter uitvoering van artikel 2.1.3, tweede lid, aanhef en onder b, van de Wmo 2015 is in artikel 11, tiende en elfde lid, van de Verordening maatschappelijke ondersteuning Almere 2018, kort samengevat, bepaald dat de hoogte van het pgb niet meer bedraagt dan de kostprijs van de goedkoopst adequate maatwerkvoorziening in natura en dat het pgb voor een zaak wordt vastgesteld op de kostprijs in natura. Hiermee is voldoende concreet bepaald op welke wijze de hoogte van het pgb wordt bepaald. Verder heeft het college voldoende toegelicht en met stukken onderbouwd wat de kostprijs is van de verstrekte maatwerkvoorziening in natura en is gebleken dat appellant met het pgb de verstrekte maatwerkvoorziening bij Medipoint had kunnen kopen. Zoals de Raad eerder heeft geoordeeld3 is niet vereist dat met het pgb de verstrekte maatwerkvoorziening ook bij een andere dan de gecontracteerde aanbieder moet kunnen worden aangeschaft. Het staat appellant vrij om het pgb te besteden bij een leverancier van zijn keuze, maar de extra kosten daarvan komen voor zijn rekening.

Het hoger beroep slaagt dus niet. De aangevallen uitspraak wordt bevestigd. Dit betekent dat de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand blijven.