Uitspraken

Appellant, geboren in 1961, is bekend met psychische problemen en lichamelijke aandoeningen. In verband hiermee heeft hij op 22 maart 2021 een aanvraag ingediend voor zorg op grond van de Wet langdurige zorg (Wlz).

Bij besluit van 8 november 2021, gehandhaafd bij beslissing op bezwaar van 20 mei 2022 (bestreden besluit), heeft het CIZ de aanvraag van appellant afgewezen. Het CIZ heeft zich op het standpunt gesteld dat bij appellant sprake is van de grondslagen somatische en psychische aandoening. Volgens het CIZ kan echter niet worden vastgesteld dat bij appellant een blijvende noodzaak aan 24 uur per dag zorg in de nabijheid bestaat om ernstig nadeel te voorkomen. Hieraan liggen medische adviezen van het CIZ ten grondslag.

2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en daarmee het bestreden besluit in stand gelaten. Naar het oordeel van de rechtbank heeft het CIZ zich kunnen baseren op het advies van de medisch adviseur van 11 april 2022 die zorgvuldig onderzoek heeft gedaan naar de situatie van appellant. De medisch adviseur heeft in het advies toegelicht dat in de zorgbehoefte van appellant kan worden voorzien met zorg op geplande momenten en eventueel zorg op afroep. De beperkingen van appellant leiden niet tot een blijvende behoefte aan 24-uurs zorg in de nabijheid of permanent toezicht. De rechtbank begrijpt dat appellant zijn problematiek persoonlijk anders ervaart en dat dit voor hem een lastige situatie is. Appellant heeft in beroep echter geen medische onderbouwing ingebracht waaruit blijkt dat het CIZ onvoldoende rekening heeft gehouden met zijn kwetsbare positie en medische klachten. De enkele stelling dat appellant niet zelfredzaam is bij de dagelijkse verrichtingen en een dringende behoefte heeft aan voortdurende begeleiding en verpleging is hiertoe onvoldoende.

3. Appellant is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Appellant heeft – samengevat – aangevoerd dat het medisch onderzoek niet zorgvuldig is geweest en dat gezien de aard van zijn langdurige klachten en beperkingen een blijvende noodzaak bestaat voor voortdurende begeleiding, verpleging, zorg en ondersteuning ter voorkoming van ernstig nadeel. Appellant is niet zelfredzaam en heeft meer hulp nodig bij de toediening van medicatie, douchen, koken, schoonmaakwerkzaamheden en boodschappen doen. Appellant heeft de Raad verzocht een onafhankelijke deskundige te benoemen.

Appellant heeft in hoger beroep geen wezenlijk nieuwe of andere gronden naar voren gebracht of redenen vermeld waarom de rechtbank tot een ander oordeel over de beroepsgronden had moeten komen. Appellant heeft zich beperkt tot het herhalen van de in beroep aangevoerde gronden. De rechtbank heeft deze gronden in de aangevallen uitspraak afdoende besproken en voldoende gemotiveerd waarom deze niet leiden tot een vernietiging van het bestreden besluit. De Raad verenigt zich met het oordeel van de rechtbank over de beroepsgronden en onderschrijft de overwegingen waarop dat oordeel berust. De Raad voegt hier het volgende aan toe.

De rechtbank is met juistheid tot het oordeel gekomen dat het CIZ het bestreden besluit op de medische adviezen van het CIZ heeft mogen baseren. Er is geen grond voor het oordeel dat de medisch adviseurs appellant in persoon hadden moeten onderzoeken of dat het onderzoek niet zorgvuldig is geweest. Een medewerker van het CIZ heeft een huisbezoek bij appellant afgelegd. Verder hebben de medisch adviseurs de beschikbare medische informatie bij het onderzoek betrokken. Met de aldus ingewonnen informatie hebben de medisch adviseurs zich een volledig beeld kunnen vormen van de medische situatie van appellant.

De Raad oordeelt met de rechtbank dat geen sprake is van een (blijvende) noodzaak tot 24 uur per dag zorg in de nabijheid of permanent toezicht. Het CIZ heeft afdoende gemotiveerd dat in de door appellant gestelde zorgbehoefte kan worden voorzien met zorg op geplande momenten, eventueel in combinatie met zorg op afroep, en dat appellant deze zorg zonder ernstig nadeel kan afwachten. Dit betekent dat het CIZ de aanvraag van appellant om zorg op grond van de Wlz terecht heeft afgewezen.

In de stukken die appellant bij brief van 13 maart 2024 heeft overgelegd, heeft de Raad geen steun gevonden om tot een ander oordeel te komen. Deze stukken bevatten geen informatie met betrekking tot de toestand van appellant in de voor deze zaak relevante periode.

Omdat de daarvoor noodzakelijke twijfel ontbreekt, ziet de Raad geen aanleiding om een onafhankelijke deskundige te benoemen.

Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak wordt bevestigd. Dit betekent dat het bestreden besluit in stand blijft.