Uitspraken

Betrokkene, geboren op [geboortedatum] 1979, had een verstandelijke beperking. Het zorgkantoor heeft aan betrokkene vanuit de Wet langdurige zorg een persoonsgebonden budget (pgb) verleend voor de jaren 2015 tot en met 2018. Met dit pgb is, voor zover hier van belang, zorg ingekocht bij [naam thuiszorg] ( [naam thuiszorg] ).

Bij besluiten van 9 augustus 2016 en 20 mei 2017 heeft het zorgkantoor het pgb over de jaren 2015 en 2016 vastgesteld op de som van de bedragen die de Sociale Verzekeringsbank heeft uitbetaald aan de zorgverleners van betrokkene.

In 2018 heeft strafrechtelijk onderzoek plaatsgevonden naar mogelijke pgb-fraude bij [naam thuiszorg] , inhoudende dat [naam thuiszorg] meer zorg heeft gedeclareerd dan zij aan haar cliënten heeft geleverd. Enkele verdachten zijn hiervoor strafrechtelijk veroordeeld. Het zorgkantoor heeft ook eigen onderzoek gedaan naar de besteding van pgb-gelden bij [naam thuiszorg] , onder meer door betrokkene.

Bij besluit van 19 juli 2018 heeft het zorgkantoor de verlening en, voor zover aanwezig, de vaststelling van het pgb ingetrokken met ingang van 30 juli 2015. Betrokkene heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit.

Bij besluit van 28 augustus 2019 (bestreden besluit) heeft het zorgkantoor het bezwaar gegrond verklaard. Het zorgkantoor handhaaft de intrekking van de vaststelling over de jaren 2015 en 2016 niet, zodat de subsidievaststelling over die jaren alsnog in stand blijft. Over het jaar 2017 wordt het pgb lager vastgesteld. Voor het jaar 2018 is het verleningsbesluit ingetrokken vanaf 1 augustus 2018 en wordt het pgb over de periode van 1 januari 2018 tot 1 augustus 2018 lager vastgesteld. Dit betekent dat in totaal een bedrag van € 72.080,- van betrokkene wordt teruggevorderd wegens onverschuldigd betaald pgb. Het zorgkantoor heeft hieraan ten grondslag gelegd dat betrokkene zich niet heeft gehouden aan de bij het pgb behorende verplichtingen.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd en het besluit van 19 juli 2018 herroepen. Hiertoe heeft de rechtbank het volgende overwogen. Het zorgkantoor was bevoegd het pgb lager vast te stellen, maar de uitoefening van die bevoegdheid leidt hier tot een voor de budgethouder onevenredige uitkomst. Daarbij overweegt de rechtbank dat, anders dan uit rechtspraak van de Raad volgt, de bescherming van kwetsbare budgethouders te goeder trouw, zoals betrokkene, moet worden geplaatst in het kader van de lagere vaststelling en de terugvordering van pgb. Doordat de lagere vaststelling geen stand houdt, kan ook de terugvordering niet in stand blijven.

3. Het zorgkantoor heeft hoger beroep ingesteld tegen de aangevallen uitspraak. Het zorgkantoor heeft onder meer aangevoerd dat de aangevallen uitspraak in strijd is met de rechtspraak van de Raad en dat de rechtbank ten onrechte de bescherming van de budgethouder te goeder trouw heeft geplaatst in de fase van de (lagere) vaststelling en/of de terugvordering van het pgb.

De vragen die in deze zaak aan de orde zijn heeft de Raad al beantwoord in zijn uitspraken van 23 november 2022 en 15 november 2023.1 Uit die uitspraken volgt dat het hoger beroep van het zorgkantoor slaagt.

De Raad zal de aangevallen uitspraak vernietigen, voor zover aangevochten. Er is in dit geval geen aanleiding om de tegen het bestreden besluit door betrokkene verder aangevoerde gronden te bespreken. Het beroep wordt ongegrond verklaard. Dit betekent dat het bestreden besluit in stand blijft.