Uitspraken

Appellante is bekend met een eetstoornis. Zij heeft zich bij het college gemeld voor een maatwerkvoorziening voor individuele begeleiding, te verstrekken in de vorm van een persoonsgebonden budget (pgb), op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015). Appellante krijgt vanuit Bodytolk, een organisatie gespecialiseerd in eetproblematiek, al ondersteuning. Zij wil voor deze ondersteuning een pgb ontvangen.

Appellante heeft op 22 september 2021 een aanvraag voor individuele begeleiding in de vorm van een pgb ingediend, voorzien van een pgb-plan.

Met een besluit van 24 november 2021 heeft het college de aanvraag van appellante afgewezen. Aan dit besluit ligt een medisch advies van verzekeringsarts S. van der Knaap van stichting SAP (SAP) van 11 november 2021 (medisch advies) ten grondslag. Appellante heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit.

Met het besluit van 29 maart 2022 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar van appellante tegen de afwijzing van de aanvraag ongegrond verklaard. Hieraan heeft het college, onder verwijzing naar het medisch advies, ten grondslag gelegd dat de klachten van appellante behandelbaar zijn en dat appellante gebruik kan maken van behandeling op basis van de Zorgverzekeringswet (Zvw).

2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en daarmee het bestreden besluit in stand gelaten. Hiertoe heeft de rechtbank het volgende overwogen.

Er is geen reden voor de conclusie dat het medisch advies niet zorgvuldig tot stand is gekomen dan wel niet inzichtelijk, niet concludent of onjuist is. Het college mocht er op grond van dat advies van uitgaan dat de klachten van appellante nog behandelbaar zijn en dat behandeling door gecertificeerd zorgpersoneel aangewezen is. Dat kan behandeling zijn door de GGZ, maar ook behandeling door een andere gecertificeerde behandelaar. Er is geen reden om een maatwerkvoorziening op grond van de Wmo 2015 aan appellante te verstrekken, ook niet aanvullend, omdat behandeling is aangewezen en behandeling onder de Zvw valt.

3. Appellante is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Wat zij daartegen heeft aangevoerd wordt hierna besproken.

De beroepsgronden van appellante komen er in de kern op neer dat onvoldoende onderzoek is gedaan naar haar hulpvraag en naar de ondervonden problemen bij de zelfredzaamheid en participatie. Appellante voert aan dat zij is aangewezen op individuele begeleiding, maar het college heeft dit niet goed onderzocht. Ook stelt appellante dat het college niet heeft mogen afgaan op het medisch advies.

Uit vaste rechtspraak van de Raad volgt op welke wijze het onderzoek naar maatschappelijke ondersteuning onder de Wmo 2015 moet plaatsvinden.1 Wanneer bij het college melding wordt gedaan van een behoefte aan maatschappelijke ondersteuning, moet het college allereerst vaststellen wat de hulpvraag is. Vervolgens zal het college moeten vaststellen welke problemen worden ondervonden bij de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie. Wanneer die problemen voldoende concreet in kaart zijn gebracht, kan worden bepaald welke ondersteuning naar aard en omvang nodig is om een passende bijdrage te leveren aan de zelfredzaamheid of participatie van de ondersteuningsvrager. Vervolgens moet onderzocht worden of en in hoeverre er andere mogelijkheden zijn die de nodige hulp en ondersteuning kunnen bieden. Slechts voor zover die mogelijkheden ontoereikend zijn dient het college een maatwerkvoorziening te verstrekken.

Eén van de in 4.2 bedoelde andere mogelijkheden om de nodige hulp en ondersteuning te bieden is de zogenoemde ‘eigen kracht’. Onder ‘eigen kracht’ wordt ook verstaan aanspraak maken op voorzieningen die op grond van een andere wettelijke regeling bestaan, waaronder de Zvw.2

Het college heeft onderzoek laten verrichten door SAP. Daarbij heeft het college onder meer aan SAP gevraagd of appellante is uitbehandeld en of behandeling van haar kan worden gevergd. In het medisch advies gaat SAP op die vragen in. De Raad ziet, net als de rechtbank, geen reden voor de conclusie dat het medisch advies niet zorgvuldig tot stand is gekomen, of dat het niet inzichtelijk of consistent is. In wat appellante heeft aangevoerd ziet de Raad geen reden voor twijfel aan de zorgvuldigheid en de inhoud van het medisch advies.

Het college heeft bij de besluitvorming echter ten onrechte volstaan met de verwijzing naar het medisch advies. Het college heeft namelijk onvoldoende onderzocht of, uitgaande van de hulpvraag en de vastgestelde beperkingen, bij appellante naast behandeling op grond van de Zvw nog behoefte bestaat aan individuele begeleiding. Het bestreden besluit is dan ook niet zorgvuldig voorbereid en het berust niet op een deugdelijke motivering.

Het college moet het in 4.5 bedoelde onderzoek alsnog verrichten en daarbij inventariseren of en, zo ja, bij welke concrete activiteiten, gericht op het bevorderen van de zelfredzaamheid en participatie, appellante mogelijk begeleiding nodig heeft en hoeveel tijd daarmee is gemoeid. Daarbij kan de concrete ondersteuning die appellante bij Bodytolk heeft gehad, worden betrokken. Daarmee is echter niet gezegd dat de omvang van de feitelijk door Bodytolk geboden ondersteuning ook de resultante van het te verrichten onderzoek zal zijn. Indien vastgesteld wordt dat inderdaad een ondersteuningsbehoefte voor individuele begeleiding bestaat en de omvang hiervan is vastgesteld, zal vervolgens nog moeten worden bepaald of deze ondersteuning in de vorm van een pgb kan worden verstrekt. Dit vergt een afzonderlijke beoordeling.

Hieraan voegt de Raad, mede naar aanleiding van wat ter zitting is besproken, nog het volgende toe. Appellante wil een pgb ontvangen om de kosten die zij bij Bodytolk heeft gemaakt te kunnen betalen. Appellante moet er rekening mee houden dat een (eventueel) te verstrekken maatwerkvoorziening voor individuele begeleiding in de vorm van een pgb mogelijk niet zal strekken tot volledige vergoeding van de door haar gemaakte kosten bij Bodytolk. Hierbij is ook van belang dat er maximale uurtarieven gelden bij de vaststelling van de hoogte van het pgb voor individuele begeleiding. Een deel van de gemaakte kosten zal daarom mogelijkerwijs voor rekening van appellante blijven. De Raad geeft partijen, mede gelet op het voorgaande, in overweging om met elkaar in gesprek te gaan om er samen uit te komen.

Uit het voorgaande volgt dat aan het bestreden besluit een motiverings- en zorgvuldigheidsgebrek kleeft en dat het bestreden besluit daarom ten onrechte door de rechtbank in stand is gelaten. Dit betekent dat het hoger beroep slaagt en dat de aangevallen uitspraak zal worden vernietigd. De Raad zal het beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit vernietigen wegens strijd met de artikelen 3:2 en artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De Raad zal het college opdragen om een nieuwe beslissing op het bezwaar te nemen met inachtneming van deze uitspraak.

Met het oog op een voortvarende afdoening van het geschil zal de Raad met toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Awb bepalen dat een eventueel beroep tegen de nieuwe beslissing op bezwaar slechts bij de Raad kan worden ingesteld.