Uitspraken

Converse heeft in dit geding gevorderd, kort samengevat, dat Alpi wordt bevolen haar informatie te verschaffen omtrent de herkomst en distributiekanalen van partijen Converse-schoenen bij het vervoer, de opslag of verhandeling waarvan Alpi betrokken is geweest en voorts dat Alpi wordt bevolen te gedogen dat een door Converse aan te wijzen en te instrueren onafhankelijke forensisch accountant inzage krijgt in de door Converse in beslag genomen digitale administratie van Alpi.

De voorzieningenrechter heeft de vordering van Converse in dier voege toegewezen dat hij Alpi heeft geboden de inzageverlening aan de forensisch accountant te gedogen (dictum onder 5.1) en heeft bepaald dat bedoelde accountant uitsluitend informatie die betrekking heeft op (namaak) Converse-schoenen aan Converse mag verstrekken en voor het overige een geheimhoudingsplicht heeft (dictum onder 5.2). Dat de veroordeling niet is beperkt tot een inzageverlening in bescheiden met betrekking tot de onder Alpi inbeslaggenomen schoenen is door de voorzieningenrechter bevestigd in de namens hem aan partijen gerichte brief van 19 januari 2011.

Partijen zijn het er over eens dat de tenuitvoerlegging van het vonnis reeds (nagenoeg geheel) is voltooid, in die zin dat de inbeslaggenomen gegevens(dragers) aan de forensisch accountant ter inzage zijn verstrekt en dat hij doende is geweest de informatie te bestuderen en deze – voor zover die betrekking heeft op (namaak) Converse-schoenen - aan Converse te verstrekken.

Wat Alpi met haar incidentele vordering – die strekt, kort gezegd, tot schorsing van de tenuitvoerlegging van het vonnis, opgave van de (rechts)personen die kennis hebben genomen van de uit de administratie van Alpi afkomstige informatie en tot een verbod aan Converse, op straffe van verbeurte van een dwangsom, om die informatie verder te (laten) gebruiken - wil bereiken is, naar zij ter zitting van het hof nader heeft toegelicht, de voorlopige handhaving van de op dit moment bestaande status quo, in die zin dat de forensisch accountant geen verdere informatie, als in het vonnis onder 5.2 bedoeld, aan Converse verstrekt en dat Converse van de reeds door haar verkregen informatie geen verder gebruik maakt, een en ander totdat het hof in de hoofdzaak heeft beslist.

Alpi heeft ter toelichting op haar incidentele vordering gewezen op haar belangen die worden geschaad door het verder verstrekken van informatie aan Converse en het gebruikmaken door deze van reeds verkregen informatie (onder meer stelt Alpi dat haar goodwill wordt aangetast en dat klanten zullen weglopen doordat zij zich niet met de vereiste discretie van haar taak als expediteur kan kwijten), en op de onomkeerbare gevolgen die het gebruikmaken van deze, naar zij stelt, ten onrechte verkregen informatie heeft, met name doordat op basis daarvan rechtsmaatregelen worden genomen tegen (onder meer) Alpi, haar bestuurders [S] en [M] en Alpi Netherlands B.V., welke maatregelen tot het faillissement van de hier genoemden zullen leiden.

Zij wijst er voorts op dat Converse reeds voorafgaand aan het kort geding van Alpi de NAW-gegevens van haar opdrachtgevers met betrekking tot de inbeslaggenomen partijen schoenen heeft ontvangen en dat deze gegevens Converse in staat stellen deze opdrachtgevers aan te spreken, en stelt dat Converse geen (rechtens te respecteren) belang, althans een belang van slechts geringe betekenis, heeft bij verdere gebruikmaking van uit de administratie van Alpi afkomstige informatie hangende de beslissing in de hoofdzaak. In dit verband wijst Alpi er op dat Converse, door de - in haar visie - zowel in materiële als temporele zin te ruime toewijzing van de voorziening door de voorzieningenrechter, vertrouwelijke klantinformatie en voorts volledige inzage in goederenstromen met betrekking tot de geautoriseerde parallelhandel van Converse-schoenen verkrijgt en aldus, ten detrimente van de betrokken concurrenten, vertrouwelijke en concurrentiegevoelige informatie verwerft die haar rechtens niet toekomt.

Bij pleidooi heeft Alpi er voorts nog op gewezen dat de voorzieningenrechter er in het bestreden vonnis van uit is gegaan dat het hier een partij namaak Converse-schoenen betreft, doch dat Converse in haar memorie van antwoord in het incident aanvoert dat het om ongeautoriseerde parallelimport vanuit het Verre Oosten zou gaan. Hieruit volgt, zo betoogt Alpi, dat het vonnis op een kennelijke feitelijke en juridische misslag berust. Zij verwijst onder meer naar HR 22 april 1983/NJ 1984, 145.

Dit betoog kan Alpi niet baten. De voorzieningenrechter heeft aan zijn beslissing ten grondslag gelegd dat aannemelijk is dat sprake is van (door de opdrachtgevers van Alpi gepleegde) merkinbreuk bestaande uit handel in namaak Converse-schoenen. Het standpunt dat de inbeslaggenomen schoenen namaakschoenen zijn is door Converse in hoger beroep niet verlaten (vgl. haar memorie in het onderhavige incident onder 3.2), noch is er aanleiding om in hoger beroep van de (klaarblijkelijke) onjuistheid van dit standpunt uit te gaan. Dat Converse in hoger beroep (mogelijk, zij moet haar memorie van antwoord nog nemen) primair ongeautoriseerde parallelimport aan haar vordering ten grondslag zal leggen brengt niet mee dat de uitspraak van de voorzieningrechter op een kennelijke misslag berust, te minder nu in beide gevallen sprake is van merkinbreuk die het nemen van bewijsbeschermende maatregelen en de exhibitie van de door het bewijsbeslag getroffen gegevens rechtvaardigt.

Over de vraag of de getroffen voorziening te ruim is kan verschillend worden gedacht, in ieder geval valt de beslissing van de voorzieningenrechter op dit punt niet te kwalificeren als een klaarblijkelijke juridische misslag in zin van bedoelde jurisprudentie.

Hetgeen Alpi verder ter toelichting op haar incidentele vordering heeft aangevoerd rechtvaardigt evenmin de gevolgtrekking dat Converse misbruik van executiebevoegdheid maakt.

Converse heeft gemotiveerd betwist dat de in eerste aanleg getroffen voorziening heeft geleid tot exhibitie van vertrouwelijke informatie met betrekking tot legale concurrentie c.q. parallelimport. Converse heeft voorts (onbestreden) aangevoerd dat zij inmiddels hoge kosten heeft gemaakt om de informatie, die op basis van de uitspraak van de voorzieningenrechter aan haar mag worden verstrekt, te ontsluiten. Dat Converse, zoals zij stelt, er belang bij heeft om met gebruikmaking van de aldus verkregen informatie maatregelen te nemen om verdere merkinbreuken te voorkomen ligt voor de hand. In het licht hiervan kan niet geoordeeld worden dat Converse - de betrokken belangen van Alpi in aanmerking genomen - er geen in redelijkheid te respecteren belang bij heeft om, hangende de beslissing in de hoofdzaak, tot verdere tenuitvoerlegging van het vonnis over te gaan. Dat de belangen van (mogelijke) inbreukmakers (waartoe kennelijk thans ook Alpi wordt gerekend) daardoor worden geschaad is inherent aan de in eerste aanleg getroffen voorziening en moet geacht worden door de voorzieningenrechter te zijn meegewogen.

Uit het voorgaande volgt reeds dat de incidentele vordering van Converse niet toewijsbaar is.

Derhalve kan in het midden blijven of een incident op de voet van artikel 351 Rv zich leent voor het instellen van nevenvorderingen zoals in de incidentele conclusie opgenomen, anders gezegd: of dergelijke vorderingen niet in een afzonderlijk geding aan de rechter dienen te worden voorgelegd.