Uitspraken

Met betrekking tot de behoefte van de jongmeerderjarige stelt de man dat moet worden afgeweken van de WSF-norm, omdat de jongmeerderjarige tot voor kort in feite nog een scholier was. Hij betoogt dat van de Nibud-norm dan wel een behoeftelijst moet worden uitgegaan.

Met het overleggen van een berekeningsspecificatie van de gemeente [woonplaats b] heeft de jongmeerderjarige voldoende aannemelijk gemaakt dat de vrouw een bijstandsuitkering ontvangt. Er wordt aan de zijde van de vrouw dus geen rekening gehouden met enige draagkracht.

Ter zitting in hoger beroep heeft de jongmeerderjarige verklaard dat de man bij is met het betalen van de door de rechtbank bepaalde bijdrage van € 290,- per maand met ingang van 4 april 2016 en van € 300,- per maand met ingang van [datum] 2016, op een bedrag van € 50,- à € 100,- na. Onder deze omstandigheden, waarbij de bijdrage de behoefte niet oversteeg, moet het ervoor worden gehouden dat de jongmeerderjarige de bijdrage heeft verbruikt nu zij ook niet over eigen middelen beschikte. Van de jongmeerderjarige kan in ieder geval over de periode tot 20 januari 2017 niet worden gevergd dat zij enig bedrag aan de man terugbetaalt indien de bijdrage op een lager bedrag zou worden bepaald. Om die reden zal het hof de draagkracht van de man over de periode van 4 april 2016 tot 20 januari 2017 niet beoordelen en de bestreden beschikking in zoverre bekrachtigen.

Per 20 januari 2017 zijn de omstandigheden van de jongmeerderjarige gewijzigd omdat zij per die datum inkomsten heeft uit haar bijbaan bij Berschka. Uit de door haar overgelegde loonstrook van juni 2017 blijkt een netto loon van € 462,- per maand. Uit de cumulatieven over 2017 op die loonstrook blijkt voorts dat voornoemd loon geacht kan worden representatief te zijn voor het loon in de overige maanden van 2017. Gezien deze hoogte volgt het hof de jongmeerderjarige niet in haar standpunt dat het slechts geringe bijverdiensten zijn die buiten beschouwing moeten worden gelaten. Evenmin heeft zij - mede gelet op het gegeven dat zij thans een tussenjaar heeft ingelast en in staat kan worden geacht arbeid te verrichten - voldoende aannemelijk gemaakt dat haar bijbaan dermate tijdelijk is dat geen rekening kan worden gehouden met de inkomsten daaruit. De jongmeerderjarige kan derhalve vanaf 20 januari 2017 volledig in haar eigen behoefte voorzien met haar inkomsten.

Vanaf juni 2017 volgt de jongmeerderjarige geen opleiding meer zodat per die maand geen rekening meer hoeft te worden gehouden met de onder 5.4 vermelde kosten ter zake van lesmaterialen en reiskosten van in totaal € 111,- per maand. Daar staat tegenover dat de jongmeerderjarige vanaf dat moment ook geen Tegemoetkoming scholieren meer zal ontvangen van € 199,- per maand. Zij ontvangt nog wel een zorgtoeslag. Ook in haar behoefte van (600 – 111 – 83 =) € 406,- per maand kan de jongmeerderjarige met haar eigen inkomsten voorzien. Nu de man ter zitting in hoger beroep zijn aanbod om een bijdrage te voldoen van € 175,- per maand echter uitdrukkelijk heeft gehandhaafd, zal het hof aldus beslissen en de bijdrage met ingang van 20 januari 2017 op voornoemd bedrag bepalen. Ook over deze periode behoeven de grieven van de man met betrekking tot zijn draagkracht dan geen bespreking meer.

Het hiervoor overwogene leidt ertoe dat de jongmeerderjarige met ingang van 20 januari 2017 teveel heeft ontvangen aan alimentatie. Aangezien de ontvangen bijdrage haar behoefte ruimschoots oversteeg en zij vanaf 20 januari 2017 over eigen middelen beschikt in de vorm van haar inkomsten bij Berschka, terwijl het belang van de man bij terugbetaling gelet op zijn inkomenspositie en zijn ziekte evident is, kan naar het oordeel van het hof van de jongmeerderjarige worden gevergd dat zij het teveel ontvangene terugbetaalt.