Uitspraken

Het hof oordeelt dat in dit geval een executoriaal derdenbeslag op de voet van artikel 475 e.v. Rv is gelegd. Daarvoor is de inhoud van het beslagexploot van 16 oktober 2018 beslissend, deels aangehaald onder 2.4.

In de eerste plaats staat in dit exploot enkel vermeld dat onder [de B.V.] ‘executoriaal derdenbeslag’ is gelegd en wordt in het geheel niet gerefereerd aan de bijzondere variant ex artikel 479b e.v. Rv. (het zogenoemde alimentatiebeslag), zodat uit het exploot op geen enkele wijze kan worden opgemaakt dat het hier om een alimentatiebeslag gaat. Zo wordt in het exploot zelf geen omschrijving gegeven van de vorderingen waarvoor het beslag wordt gelegd, wordt daarin niet vermeld dat [de B.V.] vanaf de dag van het beslag verplicht is de in het exploot genoemde uitkeringen aan de executant te voldoen en wordt daarin evenmin vermeld dat deze verplichting voortduurt zolang de executant dat wenst. Integendeel, het exploot bevat enkel de vermelding van een hoofdsom ad € 1.410,00, vermeerderd met de kosten van betekening, de executiekosten, de verdere termijnen tot 31 oktober 2018, de kosten van het exploot en de kosten van overbetekening, in totaal ten bedrage van € 4.709,78,

“Behoudens de rente na heden en p.m.-posten en de eventueel verder nog te maken kosten en uitschotten van executie”. Uit die laatste toevoeging valt niet op te maken dat bedoeld is een alimentatiebeslag te leggen.

In de tweede plaats wordt in het exploot bij de vermelding onder wie derdenbeslag wordt gelegd uitdrukkelijk vermeld dat aan [de B.V.] in tweevoud het formulier als bedoeld in artikel 475 lid 2 Rv is gelaten en is voorts aan [de B.V.] aangezegd dat die verklaring, kort gezegd, binnen vijf weken na datum exploot aan de deurwaarder dient te worden toegezonden. Nu de verplichting tot het doen van een verklaring overeenkomstig artikel 476a lid 1 Rv zich alleen voordoet bij een executoriaal derdenbeslag ex artikel 475 e.v. Rv en niet bij een alimentatiebeslag, moet, mede gelet op het voorgaande, hieruit worden geconcludeerd dat in het exploot bedoeld is een beslag op de voet van artikel 475 e.v. Rv te leggen.

Het hof gaat dan ook ervan uit dat in het onderhavige geval een executoriaal derdenbeslag op de voet van artikel 475 e.v. Rv is gelegd.

Het hof begrijpt grief 1 van [de B.V.] , gelet op de algemene formulering ervan, als algemene klacht tegen de omvang van het bedrag tot betaling waarvan zij is veroordeeld. Deze grief slaagt. Redengevend daarvoor is het volgende. In het onderhavige geval is een executoriaal derdenbeslag ex artikel 475 e.v. Rv gelegd en bestond derhalve een verplichting tot het doen van verklaring, maar is geen verklaring gedaan. [de B.V.] kon op vordering van [de vrouw] – een vordering die zij ook heeft ingesteld – derhalve worden veroordeeld tot betaling van het bedrag waarvoor het beslag was gelegd, dus – zo blijkt uit het exploot – tot een bedrag van in totaal € 4.709,78, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van dagvaarding, alsmede met proceskosten en nakosten. Er bestond geen grond [de B.V.] tot betaling van een hoger bedrag te veroordelen, laat staan – gelet ook op wat hiervoor onder 3.2 en 3.3 is overwogen – tot betaling van toekomstige alimentatietermijnen.

Bovendien staat vast dat [de B.V.] ten tijde van de dagvaarding in eerste aanleg reeds een totaalbedrag van € 3.470,54 had betaald. Zoals [de B.V.] in de memorie van grieven aanvoert dient dit bedrag in mindering te worden gebracht op de hoofdsom, waardoor deze bedraagt (€ 4.709,78 -/- € 3.470,54=) € 1.239,24. Het hof zal dienovereenkomstig beslissen, waarbij het hof de ingangsdatum van de rente zal stellen op de dag der dagvaarding in eerste aanleg, nu bij gebreke aan andere stellingen in ieder geval vanaf deze datum verzuim kan worden aangenomen.