Uitspraken

De rechtbank heeft in het tussenvonnis van 7 maart 2012 de feiten vastgesteld. Deze feiten komen, met wat verder over de feiten vaststaat, op het volgende neer.

VCO heeft Cardio Saver gedagvaard en, na wijziging van eis, gevorderd voor recht te verklaren dat de overeenkomsten tussen partijen zijn ontbonden (subsidiair deze overeenkomsten te ontbinden), dat Cardio Saver wordt veroordeeld tot betaling aan haar van een bedrag van € 23.830,94 te vermeerderen met buitengerechtelijke kosten en wettelijke handelsrente en dat Cardio Saver, op straffe van verbeurte van een dwangsom, geboden wordt de gegevens van VCO van de website van Cardio Saver van haar website te verwijderen, een en ander met veroordeling van Cardio Saver in de proceskosten.

Cardio Saver heeft verweer gevoerd en heeft een reconventionele vordering ingesteld, ertoe strekkende dat CVO wordt veroordeeld op straffe van verbeurte van een dwangsom de tekst "De Saver One serie wordt niet meer door AED Hulp geadviseerd" te verwijderen.

De rechtbank heeft in het eindvonnis de vorderingen in conventie afgewezen en heeft verstaan dat de vordering in reconventie is ingetrokken.


Bespreking van de grieven

Tussen partijen staat niet ter discussie dat Cardio Saver in totaal 22 AED's aan VCO heeft geleverd op basis van 6 koopovereenkomsten. Een van die koopovereenkomsten betreft de levering van 17 AED's. Voor zover grief I er over klaagt dat de rechtbank in het tussenvonnis heeft overwogen dat sprake is van 5 koopovereenkomsten is de grief - ook al heeft Cardio Saver terecht opgemerkt dat VCO in haar akte van 18 april 2012 de rechtbank op het spoor van 5 overeenkomsten heeft gezet - terecht voorgesteld. Of dat VCO kan baten, zal hierna blijken.

Met grief II komt VCO op tegen het oordeel van de rechtbank in rechtsoverweging 5.4 van het tussenvonnis waarin de rechtbank overweegt dat VCO heeft nagelaten te specificeren van welke overeenkomst zij de ontbinding vordert. De grief faalt bij gebrek aan belang. De rechtbank heeft VCO immers in dezelfde rechtsoverweging in de gelegenheid gesteld bij akte te specificeren van welke overeenkomsten zij de ontbinding vordert, van welke gelegenheid VCO ook gebruik heeft gemaakt. VCO heeft toen ook haar eis gewijzigd in die zin dat zij in plaats van de ontbinding van "de overeenkomst" tussen partijen ontbinding van "alle overeenkomsten" tussen partijen vorderde. Ook indien het de rechtbank al duidelijk had moeten zijn dat VCO uitging van meerdere overeenkomsten, en niet van één overeenkomst, heeft VCO geen nadeel ondervonden van het feit dat de rechtbank haar in de gelegenheid heeft gesteld een en ander te specificeren.

De rechtbank heeft in het tussenvonnis overwogen dat uit de brief van de advocaat van VCO van 20 oktober 2010, hiervoor aangehaald in rechtsoverweging 3.1.18, volgt dat de tekortkoming van Cardio Saver bestaat uit het niet tijdig afleggen van alle controlebezoeken. Volgens de rechtbank levert het niet tijdig afleggen van controlebezoeken niet een tekortkoming in de nakoming van de koopovereenkomst op. Met grief III komt VCO op tegen de lezing door de rechtbank van genoemde brief van 20 oktober 2010.

De brief van 20 oktober 2010 dient te worden gelezen in het licht van de eerdere correspondentie tussen de advocaat van VCO en Cardio Saver. Die correspondentie wordt in de brief van 20 oktober 2010 ook aangehaald. Tot de correspondentie behoort een brief van de advocaat van VCO van 7 juni 2010 (vgl. rechtsoverweging 3.1.11), waarin Cardio Saver wordt gesommeerd alle AED’s binnen een week te vervangen door goed functionerende AED’s. In de brief van 20 oktober 2010 wordt gesteld dat Cardio Saver haar verplichtingen uit de overeenkomst nog steeds niet is nagekomen en dat zij ter zake in verzuim verkeert, maar wordt zij in de gelegenheid gesteld haar verplichtingen alsnog na te komen door binnen 14 dagen zorg te dragen voor de levering van 22 nieuwe storingsvrije AED’s. Daarmee sluit de brief aan bij die van 7 juni 2010, waarin Cardio Saver ook werd gesommeerd 22 nieuwe AED’s te leveren. Uit de brief van 20 oktober 2010 volgt dan ook dat VCO meende dat Cardio Saver tekortschoot in de nakoming van een op haar rustende herstelverplichting, die er volgens VCO uit bestond dat 22 nieuwe AED’s werden geleverd. De rechtbank heeft de brief aldus onjuist geïnterpreteerd. De grief is terecht voorgesteld. Of dat VCO kan baten, zal hierna blijken.

De rechtbank heeft in het tussenvonnis overwogen dat zonder nadere toelichting niet valt in te zien dat Cardio Saver gehouden was om AED’s te vervangen waarover geen klachten zijn. Met grief IV komt VCO op tegen dit oordeel. Volgens VCO kleefde aan het aan haar geleverde type AED een gebrek dat ertoe leidde dat zich geregeld storingen aan de AED voordeden. Een en ander was Cardio Saver ook bekend toen zij de AED’s aan VCO verkocht. Bij andere kopers heeft Cardio Saver wel AED’s vervangen. In de aan VCO verkochte AED’s hebben zich vervolgens (al kort na de levering) ook veel storingen voorgedaan. Voor een apparaat als een AED is het essentieel dat het storingsvrij is, aldus VCO. Aldus betoogt VCO, naar het hof de stellingen van VCO verstaat, dat nu Cardio Saver aan haar AED’s heeft verkocht van een type waarvan bekend, en gebleken, is dat het storingsgevoelig is en nu ook een aantal van de aan VCO geleverde AED’s daadwerkelijk storingen heeft gehad, het enkele feit dat de andere geleverde AED’s geen storingen hebben vertoond er niet aan in de weg staat dat Cardio Saver ook deze AED’s dient te vervangen.

Het hof stelt voorop dat de koper van een zaak die niet aan de overeenkomst beantwoordt op grond van artikel 7:21 lid 1 BW, voor zover hier van belang, naast herstel van de afgeleverde zaak ook vervanging van de afgeleverde zaak kan verlangen, tenzij de afwijking van het overeengekomene te gering is om vervanging te rechtvaardigen. De koper heeft deze rechten slechts indien de afgeleverde zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, gebrekkig is. Indien geen sprake is van een gebrek, heeft de koper ook geen aanspraak op herstel - er valt dan immers niets te herstellen -, of vervanging.
Een geleverde zaak beantwoordt op grond van het bepaalde in artikel 7:17 BW niet aan de overeenkomst indien deze, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten, te weten (in elk geval) de eigenschappen die voor normaal gebruik van de zaak nodig zijn en waarvan de koper de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen. Van dat laatste kan ook sprake zijn indien een afgeleverde zaak weliswaar zelf nog geen problemen in het gebruik geeft, zoals storingen, maar bekend is dat bij zaken van hetzelfde type wel geregeld problemen ontstaan en de koper daarop bij het aangaan van de koopovereenkomst niet bedacht hoefde te zijn. In zoverre is het hof, anders dan de rechtbank en met VCO, van oordeel dat het enkele feit dat bij een aantal aan VCO geleverde AED’s nog geen storingen zijn opgetreden, nog niet betekent dat Cardio Saver deze AED’s niet hoeft te vervangen. Indien kan worden vastgesteld dat het type of de serie van de door Cardio Saver geleverde AED’s storingsgevoelig is, en VCO dat niet hoefde te verwachten, beantwoorden ook de AED’s waarbij zich nog geen storing heeft voorgedaan niet aan de overeenkomst en kan VCO ook ten aanzien van die AED’s de haar op grond van artikel
7:21 BW toegekende rechten, waaronder onder omstandigheden het recht op vervanging van deze AED’s, uitoefenen. Voor zover VCO met grief IV opkomt tegen het andersluidende oordeel van de rechtbank slaagt de grief. Dat kan VCO slechts baten indien kan worden vastgesteld dat de door Cardio Saver geleverde AED’s daadwerkelijk niet aan de overeenkomst beantwoordden.

Met grief IV stelt VCO ook de vraag aan de orde of dat laatste het geval is ten aanzien van de AED’s die zelf geen klachten hebben gegeven. Met de grieven V tot en met XI wordt de vraag gesteld of dat ten aanzien van alle AED’s geldt en of, en in hoeverre, sprake is geweest van klachten. Omdat de grieven met elkaar samenhangen, zal het hof deze tezamen behandelen.

Het hof stelt bij de bespreking van deze grieven voorop dat VCO onweersproken heeft gesteld dat zij mocht verwachten dat de geleverde AED’s storingsvrij en deugdelijk zouden functioneren. Dat ligt gelet op de functie van een AED ook wel voor de hand. Een AED wordt gebruikt in levensbedreigende situaties en de koper van een AED moet er op kunnen vertrouwen dat de aan hem geleverde AED goed functioneert wanneer het noodzakelijk is de AED te gebruiken. Dat vertrouwen wordt niet alleen geschaad wanneer de desbetreffende AED storingen vertoont, maar ook wanneer bekend is dat AED’s van hetzelfde type of van dezelfde serie geregeld storingen vertonen.
Indien (een of meer van) de geleverde AED’s niet in die zin aan de overeenkomst beantwoordden, stond het VCO op 20 oktober 2010 vrij haar rechten als koper ten aanzien van die AED(‘s) uit te oefenen door van Cardio Saver te verlangen dat zij deze zou vervangen. Indien zij toen recht had op vervanging, was zij ook gerechtigd op 27 oktober 2010 de overeenkomst ten aanzien van die AED’s te ontbinden, nu Cardio Save de AED(’s) toen niet had vervangen.

Aan haar stelling dat alle geleverde AED’s, ook de AED’s ten aanzien waarvan geen sprake is geweest van storingen, dienden te worden vervangen (omdat deze niet aan de overeenkomst beantwoordden), legt VCO het volgende ten grondslag:
a. Cardio Saver heeft in de e-mail van [bestuurder] van 24 maart 2010 (hiervoor aangehaald in rechtsoverweging 3.1.7) aangegeven dat in een serie AED’s een probleem kan ontstaan met de communicatie tussen de batterij en het communicatie board;
b. een voormalige medewerker van Cardio Saver, de heer [medewerker van geïntimeerde], heeft in een schriftelijke verklaring aangegeven dat in het jaar 2009 bij meerdere AED’s sprake is geweest van de door VCO omschreven storing. Die storing kon in de meeste gevallen wel worden verholpen door het verwijderen en herplaatsen van de batterij dan wel het plaatsen van een nieuwe batterij. Metingen van de verwijderde batterij zouden hebben aangetoond dat de batterijspanning te ver beneden de 27 V was om een afdoende schok te kunnen geven. Tijdens zijn dienstverband heeft [medewerker van geïntimeerde] geen afdoende oplossing voor dit probleem gekregen van de fabrikant;
c. Vanaf kort na de levering van de apparaten is VCO geconfronteerd met storingen aan diverse AED’s. 10 van de 19 door de deurwaarder geïnspecteerde AED’s en 12 van de 17 in januari 2010 door Cardio Saver geleverde AED’s vertoonden een storing;
d. Cardio Saver heeft bij derden wel AED’s vervangen die problemen hadden met de communicatie tussen batterij en “CPU”. Zij verwijst daartoe naar een e-mailwisseling tussen [bestuurder] en een andere klant van Cardio Saver, Life Support Walcheren.
Voorts wijst VCO er op dat Cardio Saver ten tijde van het aangaan van de overeenkomsten met VCO bekend was met de storingsproblematiek van de AED’s.

Het hof overweegt dienaangaande het volgende.

De slotsom is dat toen VCO Cardio Savers op 20 oktober 2010 sommeerde om alle AED’s te vervangen:
- Cardio Saver er mee bekend was dat bij het aan VCO geleverde type AED zich geregeld problemen voordeden, vergelijkbaar met de problemen die zich vanaf de levering tot aan 20 oktober 2010 hadden voorgedaan bij de aan VCO geleverde AED’s;
- Bij drie AED’s storingen hadden plaatsgevonden, die inmiddels waren verholpen (door het verwisselen van batterijen of de levering van een andere AED). Bij twee andere AED’s was op 20 oktober 2010 nog sprake van een storing. Ten aanzien van een van deze AED’s is de storing op 25 oktober 2010 verholpen.
Naar het oordeel van het hof volgt hieruit dat de vanaf januari 2010 geleverde AED’s (de AED’s met serienummers beginnend met 02 en 05) niet aan de overeenkomst beantwoordden. Er was geen sprake van een probleem met enkele AED’s, maar - op 20 oktober 2010 - met vijf van de in totaal 19 AED’s, derhalve met meer dan 25%. Dat sprake was van een structureel probleem volgt ook uit het feit dat in juli 2011 al meer dan de helft van de gecontroleerde AED’s een storing had, uit het feit dat de fabrikant van de AED’s software-updates heeft uitgebracht om de storingen te verhelpen en uit het feit dat Cardio Saver in 2012 aan een andere afnemer heeft aangeboden de geleverde AED’s te zullen inwisselen voor een nieuwe versie, die wel storingsvrij zou zijn. Gelet op hetgeen het hof hiervoor in rechtsoverweging 3.12 heeft overwogen over de aard van de AED hoefde VCO niet te verwachten dat zich op deze schaal storingen zouden voordoen bij de aan haar geleverde AED’s. Een en ander geldt niet alleen voor de AED’s die op 20 oktober 2010 daadwerkelijk storingen vertoonden, maar ook voor de andere AED’s van hetzelfde type. Deze waren, gelet op het structurele karakter van de storing, potentieel kwetsbaar voor een vergelijkbare storing. Bij zijn oordeel neemt het hof in aanmerking dat de storing de functionaliteit van de AED’s wezenlijk negatief beïnvloedde. De gebruiker van een AED moet er op aankunnen dat de AED probleemloos functioneert. Daartoe is ook noodzakelijk dat de controlemechanismen van de AED foutloos werken. Ook indien het apparaat ten onrechte meldt dat de batterij op is - zoals volgens Cardio Saver het geval is bij de foutmelding “driemaal rood eenmaal groen”-, zal de gebruiker om ieder risico uit te sluiten dat de batterij toch leeg is, actie moeten ondernemen. Dat leidt, zelfs als de gebruiker zelf kan vaststellen dat de batterij niet leeg is (of dat zo is, is het hof niet duidelijk geworden) tot onzekerheid over de effectiviteit van de AED.

De vraag die resteert is of VCO op 20 oktober 2010 de vervanging van alle AED’s kon verlangen. Het hof beantwoordt deze vraag bevestigend voor wat betreft de vanaf januari 2010 geleverde AED’s. Daartoe is allereerst van belang dat een koper op grond van artikel 7:21 lid 1 BW, voor zover hier van belang, alleen dan geen recht heeft op vervanging indien de afwijking van het overeengekomene te gering is om vervanging te rechtvaardigen. Uit hetgeen het hof hiervoor heeft overwogen over de aard van het gebrek volgt dat van een geringe afwijking geen sprake is. Daar komt bij dat Cardio Saver al geruime tijd geconfronteerd was met gebreken aan de aan CVO geleverde AED’s en er nog niet in was geslaagd een sluitende oplossing te vinden. Bovendien heeft Cardio Saver in de periode vóór 20 oktober 2010 ook geen alternatieve oplossing - bijvoorbeeld een kosteloze software-update voor alle geleverde AED’s - voorgesteld. Pas in de procedure heeft Cardio Saver een dergelijk aanbod gedaan.

VCO heeft dan ook terecht op 20 oktober 2010 aanspraak gemaakt op vervanging van alle AED’s. Toen Cardio Saver zich niet binnen de gestelde termijn bereid verklaarde de AED’s te vervangen, verkeerde zij in verzuim. VCO was toen gerechtigd de overeenkomsten betreffende de levering van de AED’s te ontbinden. De tekortkoming - het niet nakomen van de herstelverplichting van artikel 7:21 lid 1 BW - rechtvaardigt de ontbinding van deze overeenkomsten.

Hetgeen hiervoor is overwogen, geldt alleen ten aanzien van de vanaf januari 2010 geleverde AED’s. Alleen ten aanzien van deze AED’s staat vast dat zich in de periode tot
20 oktober 2010 (aan Cardio Saver gemelde) problemen hebben voorgedaan. In dit verband wijst het hof er op dat de advocaat van VCO in zijn in rechtsoverweging 3.1.11 aangehaalde brief van 7 juni 2010 melding maakt van problemen met de AED’s met serienummers beginnend met 02 en 05 en alleen ten aanzien van deze 19 AED’s aanspraak maakt op vervanging. Uit de nadien gevoerde correspondentie tussen partijen volgt niet dat VCO ook ten aanzien van de reeds in 2009 geleverde andere 3 AED’s aanspraak maakte op herstel of vervanging. Pas in de brief van de advocaat van VCO van 20 oktober 2010 wordt voor het eerst aanspraak gemaakt op de vervanging van 22 AED’s.

De slotsom is dat de grieven slagen voor zover deze betrekking hebben op de in 2010 geleverde AED’s.

Met grief XII komt VCO op tegen de afwijzing van haar vorderingen ter zake het niet of onvoldoende functioneren van de AED’s. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen over de andere grieven, was VCO op 27 oktober 2010 gerechtigd de overeenkomsten betreffende de levering van de AED’s met serienummers beginnend met 02 en 05 te ontbinden. Dat heeft zij ook gedaan, met dien verstande dat zij in de brief van haar raadsman van 27 oktober 2010 “de overeenkomst” heeft ontbonden. Omdat uit de brief, en uit de daaraan voorafgaande brief van 20 oktober 2010, duidelijk was dat de ontbinding betrekking heeft op alle AED’s, behoorde het Cardio Saver in redelijkheid duidelijk zijn dat met de brief werd beoogd alle overeenkomsten betreffende de levering van de AED’s te ontbinden, derhalve ook de overeenkomsten ten aanzien van de AED’s met serienummers beginnend met 02 en 05. De primaire vordering voor recht te verklaren dat de overeenkomsten zijn ontbonden, is dan ook toewijsbaar voor wat betreft de AED’s met serienummers beginnend met 02 en 05.

Ook de vordering tot terugbetaling van de door VCO betaalde koopsom is toewijsbaar voor wat betreft de 19 in 2010 geleverde AED’s. Uit de overgelegde facturen volgt dat met de koopsom betreffende deze AED’s een bedrag van € 18.513,18 (inclusief BTW) is gemoeid. Cardio Saver heeft in eerste aanleg betoogd dat op de vordering tot terugbetaling een vergoeding in mindering strekt voor het gebruik van de AED’s door VCO. Een juridische grondslag voor dit betoog heeft Cardio Saver niet aangevoerd. Het hof zal, de rechtsgronden van het verweer van Cardio Saver in zoverre ambtshalve aanvullend, de mogelijke juridische grondslagen bespreken. Het hof sluit zich voor wat betreft deze juridische grondslagen en de vereisten voor toewijzing van een gebruiksvergoeding aan bij een vonnis van de rechtbank Zwolle van 29 oktober 2003 (ECLI:NL:RBZWO:2003:AO8922).

Ten aanzien van een vordering tot waardevergoeding in geval van een ontbinding van een koopovereenkomst (niet zijnde een consumentenkoop) is het volgende van belang:

- Ingevolge artikel 7: 10 lid 3 BW blijft de verkochte zaak na de levering voor risico van de verkoper wanneer de koper (later) op goede gronden de overeenkomst ontbindt. Uit de parlementaire Geschiedenis (TM art 7: 10 BW, Parl. Gesch. Inv., pag. 100) volgt dat het risico dat aldus voor de verkoper blijft zowel betreft het tenietgaan en de achteruitgang van de zaak die vóór de ontbindingsverklaring intraden, als die welke na die verklaring zijn ontstaan. Een waardevermindering van de verkochte zaak komt op grond van deze bepaling in geval van een terechte ontbinding door de koper voor risico van de verkoper;

- Ingevolge artikel 7: 10 lid 4 BW juncto artikel 6: 78 BW geldt dat indien de koper niet aan zijn ongedaanmakingsverbintenis kan voldoen en hem dat niet kan worden toegerekend, hij slechts tot schadevergoeding gehouden is voor zover hij voordeel heeft genoten, met inachtneming van de regels van ongerechtvaardigde verrijking;

- Uit de Parlementaire Geschiedenis op artikel 7: 21 BW (zie MvT art 7: 21, Parl. Gesch. Inv., pag. 136/137 en MvA II art 7:21, Parl. Gesch. Inv., pag. 141) volgt dat de wetgever welbewust geen specifieke bepaling heeft opgenomen om de koper te verplichten bij ontbinding van de overeenkomst een gebruiksvergoeding te betalen. Het zal zich volgens de MvT slechts bij uitzondering voordoen dat een gebrek na zo lange tijd wordt ontdekt dat het, uitgaande van het feit dat de verkoper in beginsel het risico van tekortkomingen behoort te dragen, redelijk zou kunnen zijn dat de koper een vergoeding voor het gebruik betaalt. In die uitzonderingsgevallen zou een verplichting tot vergoeding door de rechter op ongerechtvaardigde verrijking of op de redelijkheid en billijkheid gebaseerd kunnen worden;

- Artikel 6: 275 BW bepaalt dat de artikelen 3: 120 - 124 BW van overeenkomstige toepassing zijn op de ongedaanmakingsverbintenis met betrekking tot hetgeen daarin is bepaald omtrent de afgifte van vruchten en de vergoeding van kosten en schade. Ingevolge artikel 3: 120 BW behoren (onder meer) de opeisbaar geworden burgerlijke vruchten (zoals de opbrengst uit verhuur) van een roerende zaak toe aan de bezitter ervan. Een vordering van de eigenaar tot betaling van een gebruiksvergoeding lijkt zich niet te verdragen met de strekking van deze bepaling, ook al kan het genot van een zaak niet tot de vruchten van een zaak gerekend worden. Als de bezitter te goeder trouw de opbrengsten uit bijvoorbeeld huur van de zaak mag behouden, is niet goed verklaarbaar dat de bezitter te goeder trouw die de zaak zelf gebruikt enkel vanwege dat gebruik een gebruiksvergoeding zou moeten betalen;

- Artikel 6: 278 BW verplicht de partij die ontbinding vordert tot bijbetaling wanneer de waardeverhouding van de wederzijdse ongedaanmakingsverplichtingen ten gunste van de ontbindende partij is gewijzigd en aannemelijk is dat zonder die wijziging geen ontbinding zou zijn gevorderd. Met deze bepaling wordt voorkomen dat op grond van oneigenlijke motieven tot ontbinding wordt overgegaan.

Over het terug te betalen bedrag is Cardio Saver de wettelijke rente verschuldigd vanaf 2 november 2010, de datum waartegen zij tot betaling is gesommeerd. Nu de vordering van VCO een vordering is tot ongedaanmaking, en niet een vordering die strekt tot betaling van ingevolge een handelsovereenkomst geleverde goederen of diensten, is de gewone wettelijke rente en niet de handelsrente verschuldigd. De vordering tot betaling van buitengerechtelijke kosten is niet toewijsbaar, nu uit de stellingen van VCO, en uit de overgelegde urenspecificaties, niet volgt dat de gevorderde kosten betrekking hebben op na 27 oktober 2010 gemaakte kosten ter voldoening van de vordering van VCO.

De grief slaagt grotendeels. Het hof stelt vast dat geen grief is gericht tegen de afwijzing van de vordering van VCO betreffende de vermelding op de website van Cardio Saver.

Ook grief XIII, die is gericht tegen de beslissing omtrent de proceskosten, slaagt voor zover de grief betrekking heeft op de beslissing in conventie. Cardio Saver wordt ten aanzien van de vorderingen in oorspronkelijke conventie grotendeels in het ongelijk gesteld. Het hof zal haar dan ook veroordelen in de proceskosten in eerste aanleg (4 punten, tarief III), de kosten van het gelegde beslag en de kosten in hoger beroep (geliquideerd salaris van de advocaat: 1 punt, tarief III). Cardio Saver wordt ook veroordeeld in het nasalaris. Nu tegen de beslissing in reconventie niet uitdrukkelijk is gegriefd, blijft de beslissing omtrent de proceskosten in reconventie in stand.

Het hof zal de vonnissen van 7 maart en 15 augustus 2012 voor zover in reconventie gewezen bekrachtigen en vernietigen voor zover in conventie gewezen en de vorderingen van VCO alsnog grotendeels toewijzen.