Uitspraken

De Inspecteur heeft gesteld dat een willekeurige derde een toename van de schuld na 2008 niet zou toestaan en zich op het standpunt gesteld dat de toename van de schuld, voor zover deze niet is toe te schrijven aan bijschrijving van over de schuld verschuldigde rente, een uitdeling vormt. Het Hof begrijpt het standpunt van de Inspecteur zo dat hij de opnamen in rekening-courant als uitdeling heeft beschouwd, indien en voor zover deze (op jaarbasis bezien) het saldo doen toenemen boven het saldo op 1 januari 2009, omdat ten tijde van die opnamen reeds vaststaat dat belanghebbende de vordering die de BV daardoor op hem krijgt, nimmer zal (kunnen) voldoen.

Belanghebbende stelt dat de Inspecteur de mutatie van het saldo van de rekening-courant als uitdeling heeft aangemerkt, dat dat een boekhoudkundige grootheid is en dat geen concrete onttrekking van liquiditeiten als uitdeling is aangemerkt. Naar het oordeel van het Hof faalt deze stelling. De Inspecteur heeft immers de hiervoor in 4.1 bedoelde opnamen in rekening-courant als uitdeling beschouwd. De stelling van belanghebbende dat de Inspecteur geen concrete onttrekking als uitdeling heeft aangemerkt, is onjuist.

Het Hof acht aannemelijk dat de rekening-courantschuld van belanghebbende aan de BV, voor zover deze meer bedraagt dan het saldo op 31 december 2009 niet kan of zal worden afgelost. Het Hof baseert dit op de omstandigheid dat tot 11 februari 2011 de voorwaarden van de lening, zoals het aflossingsschema en de zekerheden, niet schriftelijk waren vastgelegd. De Rechtbank heeft niet aannemelijk geacht dat deze voorwaarden al eerder mondeling waren overeengekomen. Het Hof volgt dit oordeel van de Rechtbank. Voorts is van belang dat het vermogen van belanghebbende per ultimo van de onderhavige jaren negatief was. Ten slotte is van belang dat de BV geen invorderingsmaatregelen heeft genomen om haar vordering op belanghebbende te incasseren. Uit het vorenoverwogene volgt dat de Inspecteur terecht de toename van het rekening-courantsaldo als uitdeling heeft aangemerkt.

Dit wordt niet anders indien het bedrag van de lening kan worden verrekend met een toekomstige dividenduitkering (HR 29 oktober 2004, nr. 40.296, ECLI:NL:HR:2004:AR4761), met terugbetaling van kapitaal of uit de eventuele opbrengst van de verkoop van aandelen in de BV. Ook wordt dat niet anders doordat in 2011 per saldo is afgelost en dat de curator nog € 700.000 heeft geïnd op de vorderingen van de BV op belanghebbende. De belastingheffing van de onderhavige jaren wordt immers niet beïnvloed door deze na afloop daarvan optredende omstandigheden. Wel kunnen deze omstandigheden licht werpen op de situatie die in het belastingjaar bestond, maar in dit geval wordt het oordeel van het Hof daardoor niet anders. Niet aannemelijk is dat deze omstandigheden in de onderhavige jaren te voorzien waren.

De Inspecteur wijst erop dat belanghebbende de voorwaarden van de hiervoor onder 2.4 aangehaalde leningovereenkomst heeft geschonden door het verlenen van hypotheek op de woning in Frankrijk. Dusdoende heeft belanghebbende de verhaalsmogelijkheden van de BV verminderd met een bedrag van € 1.500.000. Dit bedrag heeft de Inspecteur aangemerkt als een uitdeling.

Belanghebbende stelt dat het opheffen van een zekerheid slechts een uitdeling kan zijn voor zover er op het moment van verval daarvan met behulp van die zekerheid inning van de vordering had kunnen worden afgedwongen. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat dienaangaande niets is komen vast te staan. Voorts stelt belanghebbende dat na vervallen van de zekerheid belanghebbende geen verhaal meer bood, zodat het optreden van de BV na het vervallen van de zekerheid geen soelaas zou bieden.

Het Hof acht aannemelijk dat de BV, waarvan belanghebbende enig bestuurder en enig aandeelhouder is, op de hoogte was van het voornemen van belanghebbende aan de bank hypotheek te verlenen. Het Hof acht aannemelijk dat een willekeurige derde schuldeiser dan direct actie zou hebben ondernomen, bijvoorbeeld door van belanghebbende te eisen dat op basis van de hypotheekverklaring te haren behoeve hypotheek zou worden gevestigd of door beslag te leggen op het onroerend goed in Frankrijk. Voorts acht het Hof aannemelijk dat de BV dan haar vorderingen zou kunnen innen tot het bedrag waarvoor aan de bank hypotheek was verleend. Door na te laten actie te ondernemen, heeft de BV zich verhaalsmogelijkheden laten ontgaan. Dusdoende heeft de BV belanghebbende bevoordeeld. Dit vormt een uitdeling.

Gelet op het vorenoverwogene heeft de Rechtbank een juiste beslissing genomen. Het Hof zal dan ook de uitspraak van de Rechtbank bevestigen.

Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. Het hoger beroep is ook in zoverre ongegrond.