Uitspraken

Omdat [verzoeker] het hoger beroep heeft ingetrokken, zijn de gronden daaraan ontvallen en zal het hof het hoger beroep afwijzen. Aan de voorwaarde voor het voorwaardelijke incidentele hoger beroep is niet voldaan, zodat dat onbesproken kan blijven.

Het hof Den Bosch heeft in een beschikking van 6 augustus 20202 onder meer onder verwijzing naar deze uitspraak - ambtshalve - geoordeeld dat een proceskostenveroordeling in een geschil over de AVG achterwege dient te blijven. Eerder was dit hof tot een vergelijkbaar oordeel gekomen3. Dit hof komt tot een ander oordeel, zoals hierna uiteengezet zal worden.

Uit overweging 9 van de preambule bij de AVG volgt dat de doelstellingen en beginselen van de Richtlijn 95/46/EU, de voorganger van de AVG, overeind blijven. De Puškár-uitspraak van het HvJ EU is dan ook van belang onder de toepasselijkheid van de AVG, ook omdat het HvJ EU zijn beslissing baseert op artikel 47 van het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie (hierna: het Handvest) in relatie tot artikel 22 van Richtlijn 95/46/EU. Laatstgenoemde bepaling is vervangen door artikel 79 lid 1 AVG, waarvan de inhoud - hoewel de formulering wat verschilt - overeenkomt met artikel 22 van Richtlijn 95/46/EG. Op grond van artikel 79 AVG heeft de betrokkene het recht een doeltreffende voorziening in rechte in te stellen indien hij van mening is dat zijn rechten op grond van de AVG zijn geschonden.

Volgens het HvJ EU in Puškár mogen geen buitensporige kosten worden verbonden aan een administratieve beroepsgang, die voorafgaat aan een procedure bij de rechter. Het HvJ EU heeft zich in deze uitspraak niet uitgesproken over een proceskostenveroordeling in een civiele procedure tussen een betrokkene en een particuliere verwerker. De laatste kan een zeer sterke marktpartij zijn zoals Google. Maar het kan ook een kleine winkelier met een klantenbestand zijn, een non-profit-instelling of de plaatselijke sportvereniging. Hooguit kan uit deze uitspraak worden afgeleid dat ook een civiele procedure geen buitensporige kosten voor de betrokkene met zich mag meebrengen.

Het is in civiele procedures gebruikelijk om het bedrag van de proceskosten vast te stellen op basis van het liquidatietarief. In zaken als deze zal daarbij, zoals het hof ook doet, vrijwel altijd worden uitgegaan van tarief II (op basis van een vordering of verzoek van onbepaalde waarde). Onder deze omstandigheden, waarin het HvJ EU het in rekening brengen van kosten (in een administratieve rechtsgang) niet ontoelaatbaar acht, mits geen sprake is van buitensporige kosten, ziet het hof geen reden om in gerechtelijke procedures af te wijken van het gebruikelijke systeem van proceskostenveroordelingen. Het hof neemt daarbij in aanmerking dat niet alleen de betrokkene maar ook de particuliere verwerker - niet per sé een kapitaalkrachtige entiteit, zoals in dit geval - kosten moet maken voor het voeren van een procedure. Het risico op deze (gematigde) proceskostenveroordeling staat naar het oordeel van het hof niet in de weg aan het door artikel 79 AVG gewaarborgde recht op een doeltreffende voorziening in rechte.

Google heeft een uitgebreid verweerschrift in hoger beroep ingediend. In dat verweerschrift wordt gereageerd op de grieven van [verzoeker] in diens, eveneens omvangrijke, beroepschrift. Het enkele feit dat het verweerschrift geen nieuwe feitelijke stellingen bevat, betekent dan ook niet dat er nauwelijks tijd gemoeid zal zijn met het opstellen van dit processtuk, zoals [verzoeker] lijkt te suggereren. In deze omstandigheid is dan ook geen steekhoudend argument gelegen om de proceskosten te compenseren.

Het hof zal de proceskosten vaststellen op het griffierecht, te vermeerderen met een vergoeding voor de kosten van de advocaat op basis van 1 punt volgens tarief II van het liquidatietarief.