Uitspraken

Een bewindvoerder is aansprakelijk jegens de rechthebbende, indien hij in de zorg van een goed bewindvoerder tekortschiet, tenzij de tekortkoming hem niet kan worden toegerekend. Dit betekent dat de handelswijze van de bewindvoerder, ook al is hierdoor schade ontstaan, niet automatisch leidt tot aansprakelijkheid. De rechter moet beoordelen of de bewindvoerder heeft gehandeld in strijd met wat van een zorgvuldig handelende bewindvoerder verwacht mag worden (artikel 1:444 van het Burgerlijk Wetboek (BW)). De rechter kan op verzoek van een bewindvoerder of ambtshalve de schade vaststellen die de rechthebbende heeft geleden door slecht bewind en de bewindvoerders veroordelen tot vergoeding van die schade (artikel 1:362 en artikel 1:445 lid 5 BW).

De kantonrechter heeft vastgesteld dat [naam5] , althans haar erfgenamen, € 92.429,- schade heeft (hebben) geleden. [verzoeker] en [verweerder1] hebben hiertegen geen grief gericht, zodat de omvang van de schade vaststaat. Het hof zal voor [verweerder1] en [verzoeker] , los van elkaar beoordelen, of zij aansprakelijk zijn voor de schade.

Het hof is van oordeel dat [verweerder1] heeft gehandeld in strijd met wat van een zorgvuldig handelende bewindvoerder verwacht mag worden.

Het staat vast dat [verweerder1] feitelijk was belast met de financiële zaken van [naam5] . Volgens de interne taakverdeling tussen broers [verzoeker] en [verweerder1] was het de taak van [verweerder1] om de bankrekeningen van [naam5] te beheren en te controleren. [verweerder1] stelt dat hij de spaarrekening van [naam5] bij ABN Amro in april 2011 heeft laten blokkeren en dat hij de mogelijkheid tot internetbankieren heeft beëindigd, en dat hij vanaf dat moment geen toegang meer had tot de spaarrekening.
ABN Amro heeft dit in een brief van 10 mei 2021 (aan de juridisch bijstand-verlener van [verweerder1] ) betwist en laten weten dat de spaarrekening van [naam5] nooit geblokkeerd is geweest en dat deze gewoon toegankelijk was.
Het hof vindt het niet aannemelijk dat [verweerder1] na 2011 geen toegang meer had tot de spaarrekening. Dat de spaarrekening niet geblokkeerd was, blijkt uit het vaststaande feit dat in 2013 bedragen zijn afgeschreven. De brief aan ABN Amro die [verweerder1] als productie 4 heeft overgelegd bij zijn beroepschrift, leidt niet tot een ander oordeel. Het hof kan niet vaststellen of en wanneer deze brief daadwerkelijk is verstuurd. Verder merkt het hof op dat de stelling van [verweerder1] , dat hij in 2011 het internetbankieren heeft stopgezet, omdat hij niet langer alleen, maar uitsluitend samen met [verzoeker] toegang wilde hebben tot de rekening, niet aannemelijk is. De vaste taakverdeling tussen de broers was immers juist dat [verweerder1] alle financiële zaken alleen regelde en dat [verzoeker] zich niet met financiële zaken bezighield.

Het staat vast dat de bedragen die in 2013 zijn afgeschreven van de spaarrekening van [naam5] , zijn overgeboekt naar een rekening op naam van [naam6] . [verweerder1] erkent (inmiddels) dat hij een [naam6] kent. [naam6] is de voormalig advocaat van [verweerder1] , die hem tot 2013 heeft bijgestaan in meerdere procedures. [verweerder1] stelt echter dat niet vastgesteld kan worden of dit dezelfde [naam6] is als naar wie de bedragen zijn overgeboekt. [verzoeker] heeft een, aan mr. Vervoorn gerichte, brief overgelegd van [naam6] , de voormalig advocaat van [verweerder1] .
In die brief schrijft [naam6] dat [verweerder1] in 2013 drie keer een groot bedrag naar hem heeft overgemaakt. [naam6] had [verweerder1] gevraagd om te investeren in een restaurant dat hij wilde beginnen. [naam6] verklaart in de brief dat [verweerder1] steeds van te voren en na de overboeking belde om te vragen of het geld goed was aangekomen. [naam6] verklaart dat het geld afkomstig was van een rekening op naam van [naam5] . [naam6] was in de veronderstelling dat dat de partner van [verweerder1] was.

Het hof stelt vast dat de jaaroverzichten van de spaarrekening van [naam5] , die vanaf 2013 zijn gebruikt in de rekening en verantwoording, vervalst zijn. [verweerder1] heeft één jaaroverzicht van 2013 overgelegd, waarop de overboekingen naar [naam6] zijn verwerkt en het correcte saldo te zien is. Het hof gaat er daarom vanuit dat dit een onvervalst jaaroverzicht is. Als dit jaaroverzicht wordt vergeleken met de andere jaaroverzichten, is te zien dat de andere jaaroverzichten bewerkt zijn. Ze komen niet overeen met het originele jaaroverzicht qua lettertype, lettergrootte en lay-out. Daarnaast verschillen de vervalste jaaroverzichten ook onderling qua lettertype, lettergrootte en lay-out. Het hof stelt vast dat [verweerder1] de enige persoon was die de jaaroverzichten steeds ontving. Aanvankelijk werden deze naar het adres van [naam5] gestuurd en sinds 2018 naar het adres van [verweerder1] in [woonplaats2] . Uit de verklaringen van [verweerder1] blijkt dat [verzoeker] de originele, opgestuurde overzichten niet te zien kreeg. Naar eigen zeggen maakte [verweerder1] altijd een kopie van de jaaroverzichten en stuurde hij die kopie nadien door naar [verzoeker] .

Op basis van de hiervoor omschreven feiten en omstandigheden is het hof van oordeel dat er geen andere conclusie kan zijn dan dat [verweerder1] in 2013 in totaal € 87.000,- heeft overgemaakt aan zijn voormalig advocaat [naam6] en dat hij sindsdien vervalste jaaroverzichten van de spaarrekening van [naam5] heeft gebruikt voor het jaarlijks afleggen van rekening en verantwoording aan de kantonrechter.
Naar het oordeel van het hof had [verweerder1] toegang tot de spaarrekening van [naam5] , had [verweerder1] een connectie met zijn voormalig advocaat [naam6] en had [verweerder1] de gelegenheid om de jaaroverzichten te bewerken. [verweerder1] is de enige die de jaaroverzichten op papier ontving. De stelling van [verweerder1] dat de jaaroverzichten door of vanuit ABN Amro zijn vervalst, vindt het hof zeer onaannemelijk. Nog los dat bankafschriften automatisch worden aangemaakt en verstuurd, schrijft ABN Amro in de brief van 10 mei 2021 dat uit de bankadministratie blijkt dat steeds de jaaroverzichten met de juiste gegevens zijn verstuurd. Bovendien zou dit betekenen dat ABN Amro sinds 2014 elk jaar opnieuw vervalste jaaroverzichten opgestuurd zou hebben. Dat [verweerder1] de bedragen heeft overgemaakt, strookt met de stellingen van beide broers over hun onderlinge taakverdeling en met de informatie die verstrekt is vanuit notaris Van der Sluis, [naam6] en ABN Amro. Het hof heeft geen reden om te twijfelen aan die informatie. De overige, hierboven niet besproken stellingen van [verweerder1] leiden niet tot een ander oordeel.

Het hof is van oordeel dat [verweerder1] , door € 87.000,- over te boeken vanaf de spaarrekening van [naam5] naar haar privérekening, en vervolgens naar een derde persoon, en vervolgens vervalste jaaroverzichten te gebruiken bij het jaarlijks afleggen van rekening en verantwoording aan de kantonrechter, overduidelijk heeft gehandeld in strijd met wat van een goed bewindvoerder verwacht mag worden. Het hof is dus ook van oordeel dat [verweerder1] aansprakelijk is voor de geleden schade.

Het hof is van oordeel dat [verzoeker] niet heeft gehandeld in strijd met wat van een zorgvuldig handelende bewindvoerder verwacht mag worden.

Het staat vast dat [verzoeker] niet inhoudelijk was betrokken bij de financiële zaken van [naam5] en niet was betrokken bij het opstellen van de rekening en verantwoording. [verzoeker] heeft verteld dat hij geen bankpasje had en dat hij geen toegang had tot de spaarrekening van [naam5] . [verweerder1] heeft dit niet betwist. [verzoeker] kreeg elk jaar de jaaroverzichten van de bankrekeningen van [naam5] doorgestuurd van [verweerder1] . [verzoeker] vergeleek de jaaroverzichten dan globaal met die van het jaar ervoor en gaf daarna zijn goedkeuring. Het hof is van oordeel dat [verzoeker] hiermee voldoende zorgvuldig te werk is gegaan. [verzoeker] heeft bijvoorbeeld verteld dat hij in 2018 argwaan kreeg, toen hij een overzicht van de bankrekening er vreemd vond uitzien. [verzoeker] heeft toen aan [verweerder1] gevraagd of hij een pdf-versie van het overzicht wilde sturen. Toen [verzoeker] deze kreeg, was zijn argwaan gesust.

Het hof is van oordeel dat [verzoeker] niet had hoeven zien dat de jaaroverzichten vervalst waren. Dit heeft de kantonrechter ook nooit gezien. Naar het oordeel van het hof had [verzoeker] niet hoeven verwachten dat zijn broer grote geldbedragen van hun zus zou overmaken naar [naam6] en vervolgens, om dit te verhullen, jaar op jaar bankafschriften zou vervalsen. Dit gedrag van [verweerder1] is zo uitzonderlijk en buitensporig dat [verzoeker] hier niet op bedacht had hoeven zijn. [verzoeker] heeft zelf verteld dat hij geen weet had van de praktijken waarbij [verweerder1] betrokken was. [verzoeker] heeft verteld dat de broers binnen de familie geen intensief contact met elkaar hadden. Dit heeft [verweerder1] niet betwist.

Op basis van de hierboven beschreven feiten en omstandigheden is het hof van oordeel dat [verzoeker] niet aansprakelijk is voor de geleden schade.

• -

  salaris advocaat € 5.077,50 (3 punten x tarief IV);

• -

  na-salaris advocaat € 81,50;

• -

  griffierecht € 1.566,-;

Totaal: € 6.725,-

• -

  salaris advocaat € 3.046,50 (1,5 punt x tarief IV);

• -

  na-salaris advocaat € 81,50;

• -

  griffierecht € 783,-;

Totaal: 3.911,-

Het hof zal de bestreden beschikking vernietigen. Het hof zal [verweerder1] veroordelen tot vergoeding van de schade van € 92.429,- aan de erfgenamen van [naam5] . Het hof zal [verzoeker] niet veroordelen tot vergoeding van schade.

Dit betekent dat het hof het verzoek in hoger beroep van [verzoeker] (zaak 200.303.261) en het verzoek in hoger beroep van [verweerder2] (zaak 200.303.266) toewijst.
Het verzoek in hoger beroep van [verweerder1] (zaak 200.303.266) wordt gedeeltelijk toegewezen, in die zin dat de aansprakelijkheidstelling van [verzoeker] wordt vernietigd. Het hof wijst het verzoek af in die zin dat de aansprakelijkheidstelling van [verweerder1] blijft bestaan.