Uitspraken

Standpunt van het Openbaar Ministerie

De advocaat-generaal heeft in hoger beroep gerekwireerd tot een bewezenverklaring van witwassen. Daartoe is aangevoerd dat verdachte de (mede)geldverstrekker is geweest van alle leningen aan [medeverdachte] en dat in totaal een bedrag ter hoogte van

€ 961.266,-- bij verdachte contant is afgelost op de leningen.

Gelet op diverse – in het requisitoir opgenomen gronden – acht de advocaat-generaal wettig en overtuigend bewezen dat verdachte wist dan wel in ieder geval heeft moeten vermoeden dat het geld waarmee de leningen werden afgelost van misdrijf afkomstig was. Aldus kan wettig en overtuigend bewezen worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan witwassen. Aangezien verdachte dit samen met in ieder geval [medeverdachte] heeft gedaan is sprake van medeplegen.

Standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden vrijgesproken. Betwist is dat verdachte financieel betrokken is bij de verstrekking van de lening tussen [medeverdachte] en [bedrijf 5] op 27 december 2010 (hof: lening 2). Niet betwist is dat verdachte betrokken is bij de verstrekking en aflossing van de andere leningen aan en door [medeverdachte] . Voorts wordt de omvang van het bedrag betwist dat contant door [medeverdachte] is afgelost zoals door de advocaat-generaal is gesteld.

Tot slot wordt betwist dat verdachte wist, behoorde te weten of redelijkerwijs moest vermoeden dat het geld dat wel is afgelost van misdrijf afkomstig is.

Oordeel van het hof

Het hof zal de tenlastelegging als volgt beoordelen. Het hof zal in het arrest eerst ingaan op de vraag bij welke leningen verdachte betrokken is en hoeveel daarop (contant) is afgelost. Vervolgens komt de herkomst van het geld aan de orde. Het hof is van oordeel dat medeverdachte [medeverdachte] het geld dat hij contant beschikbaar had en waarmee hij de door verdachte of de aan hem gelieerde bedrijven verstrekte leningen heeft afgelost van misdrijf afkomstig is. Door verdachte en de verdediging is op die vraag niet zozeer verweer gevoerd. Dat is anders in de gelijktijdig behandelde strafzaak van medeverdachte [medeverdachte] . De overwegingen van het hof in de strafzaak van medeverdachte op de vraag of het geld van misdrijf afkomstig is zijn wel relevant in de zaak van verdachte. Het hof zal daarom deze overwegingen voor zover in deze zaak relevant overnemen. Tot slot zal het hof ingaan op de vraag of verdachte wist of redelijkerwijs heeft moeten vermoeden dat het geld van misdrijf afkomstig is.

Het hof heeft de feiten en omstandigheden zoals die zich hebben voorgedaan in acht genomen. Gelet op de bovenstaande overwegingen en vaststellingen stelt het hof samengevat vast dat medeverdachte [medeverdachte] meermalen met grote hoeveelheden contant geld bij verdachte is gekomen en aan verdachte heeft afgedragen als aflossing van door verdachte verstrekte leningen. Verdachte heeft daarover zelf ter terechtzitting gezegd dat [medeverdachte] giraal geld nodig had. De door verdachte verstrekte leningen volgden elkaar daarbij zeer snel op. In 15 maanden zijn er tien leningen verstrekt ter hoogte van in totaal

€ 1.210.250,-- waarvan is vastgesteld dat in totaal € 954.988,16 contant is afbetaald. De leningen zijn giraal verstrekt en zijn, voor zover ze zijn afgelost, grotendeels contant door medeverdachte [medeverdachte] afbetaald. Dit is naar het oordeel van het hof geen normale gang van zaken. Het enkele doel van [medeverdachte] was het krijgen van giraal geld en verdachte was daarvan op de hoogte.84 Verdachte heeft aan die behoefte van [medeverdachte] meegewerkt door leningen te verstrekken.

Het hof heeft gezien dat verdachte zich bij de opstelling van de geldleenovereenkomsten bediende van een bedrijfslogo zonder dat hij daartoe gerechtigd was. Verdachte heeft zich bij het opmaken van de geldleenovereenkomsten met [medeverdachte] immers bediend van een logo van [naam] terwijl hij geen connectie heeft met dit kantoor. Uit de verklaring vanuit [naam] volgt dat verdachte dit logo niet mocht gebruiken.85 Voor het gebruik van hun logo heeft verdachte naar het oordeel van het hof geen redelijke uitleg gegeven. Het hof acht deze feitelijke werkwijze van verdachte onnavolgbaar. Het hof houdt het ervoor dat de wijze van werken past in de wijze van werken waarbij de werkelijkheid tekort wordt gedaan in plaats van dat een zuiver oogmerk wordt nagestreefd.

Met betrekking tot lening 1 heeft de verdediging bij pleidooi in het bijzonder onder verwijzing naar bankafschriften in het dossier gesteld dat deze zou zijn afgelost uit de door [medeverdachte] (van zijn bankrekening) contant opgenomen gelden op 13 december 2010 en in de visie van de verdediging derhalve moet worden aangenomen dat de aflossing is gedaan met legaal geld. Het hof volgt de verdediging niet in dit verweer. Hetgeen de verdediging afleidt uit het bankafschrift leidt niet tot de conclusie dat op het moment dat verdachte werd geconfronteerd met de afdracht van het contante geldbedrag toen [medeverdachte] hem dat bracht, dat dat geldbedrag uit legale bron afkomstig was. Immers volgt uit het dossier dat op 14 december 2010 [medeverdachte] € 150.000,-- op de rekening van [bedrijf 11] heeft gestort.86 In zoverre leidt het hof uit het dossier af dat [medeverdachte] in die dagen over een omvangrijke hoeveelheid contant geld - dat hij al dan niet gedeeltelijk had opgenomen - heeft beschikt en dat geld bij verdachte heeft aangewend ter contante aflossing naast storting op de bankrekening van de genoemde [bedrijf 11] . Zoals eerder overwogen is het hof van oordeel dat het contante geld waarmee ook deze lening is afgelost van misdrijf afkomstig is. Wat betreft de wetenschap van verdachte acht het hof het niet aannemelijk dat verdachte wist van de feitelijke herkomst van het geld, te weten de opname van de bankrekening. Verdachte heeft allereerst immers verklaard dat [medeverdachte] juist contant geld bracht omdat hij giraal geld nodig had.

Het hof acht het voorts opvallend dat de verstrekte leningen elkaar snel opvolgden en dat er soms ook snel werd afgelost nadat de lening was afgesloten. Verdachte heeft daarvoor geen plausibele uitleg gegeven. Verdachte heeft desgevraagd slechts in algemene zin verklaard dat het voor hem zakelijk interessant was om deze leningen af te sluiten. Dat blijkt echter niet concreet uit het dossier en komt het hof ook overigens niet aannemelijk voor gelet op de vaak dermate snelle aflossing van de leningen dat nauwelijks rente werd genoten, terwijl een opbrengst of winst op andere wijze voor verdachte evenmin aannemelijk is geworden.

Het hof heeft vastgesteld dat verdachte op verschillende manieren betrokken is bij de aan [medeverdachte] verstrekte geldleningen. Verdachte heeft vanuit diverse B.V.’s leningen versterkt. Daarmee leek voor de buitenwereld dat de geldleningen afkomstig waren van diverse geldverstrekkers terwijl verdachte feitelijk de achterliggende persoon was die de geldleningen regelde. Zo heeft hij vanuit zijn eigen B.V.’s leningen verstrekt maar ook via [bedrijf 5] waar verdachte feitelijk verantwoordelijk voor was. Ook heeft hij op slinkse wijze [getuige 2] gevraagd om een rekening te open en zonder haar medeweten een geldlening geregeld en daartoe van haar bankrekening gebruik gemaakt. Ook heeft verdachte leenconstructies via andere bedrijven laten lopen die werden bestuurd door personen waarbij of bij wie verdachte op een of andere manier ook betrokken was. Het op deze wijze faciliteren van verschillende leenconstructies duidt het hof als geraffineerd, het maakt feitelijk lastig te achterhalen wie de uiteindelijke geldschieter is. Dat in aanmerking genomen acht het hof volstrekt niet geloofwaardig dat verdachte een en ander deed om de risico’s in geval van wanbetaling te spreiden. Dat verdachte pandrechten heeft gevestigd om zo zekerheden te stellen maakt het niet anders. Het hof ziet de pandrechten veeleer als onderdeel van de constructie om naar de buitenwereld te doen voorkomen dat de leningen valide zijn en enige waarde vertegenwoordigen. Het gegeven dat er pandrechten zijn gevestigd zegt daarbij niets over de herkomst van de gelden waarmee de leningen zouden worden afbetaald en de wetenschap van de leninggever daaromtrent.

Al het bovenstaande in aanmerking genomen brengen de feiten en omstandigheden in samenhang bezien, het hof tot het oordeel dat sprake is van een (bewust opgezette) financiële constructie waarbij de schijn werd opgewekt van verschillende valide geldverstrekkers en waarbij het de bedoeling was dat verdachte zelf buiten beeld zou blijven. Door deze financiële constructie - waarbij telkens omvangrijke contante geldbedragen giraal werden gemaakt - op te zetten onder schimmige omstandigheden: het gebruik van verschillende BV’s, het onrechtmatig gebruik van een bedrijfslogo en het om te tuin leiden van een relatie die een bankrekening ter beschikking stelt, is het handelen van verdachte naar de uiterlijke verschijningsvorm er op gericht geweest om de criminele herkomst van het geld te verhullen. Naar het oordeel van het hof is er dan ook sprake van opzet. Gelet op het voorgaande, de wijze waarop verdachte vanuit die constructie met [medeverdachte] heeft samengewerkt, is het hof eveneens van oordeel dat verdachte zich in nauwe en bewuste samenwerking met [medeverdachte] schuldig heeft gemaakt aan witwassen. Het hof acht dan ook bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het onder 1 tenlastegelegde.

Het hof heeft het voorwaardelijke verzoek in de zaak van [medeverdachte] afgewezen met de volgende motivering:

“Het hof stelt voorop dat, behoudens de contant betaalde bedragen door [bedrijf 20] , de contante bedragen die door de gevraagde ondernemingen zouden zijn betaald in het niet vallen bij het gehele bedrag dat door ondernemingen aan verdachte contant zou zijn betaald. Hoewel door de verdediging wordt gesteld dat er veel contanten in het bedrijf omgingen en de door de rechtbank en door het hof overgenomen marges niet zouden kloppen wordt daar door de verdediging niet concreets over gesteld. Het hof heeft voorts gelet op het zeer grote tijdsverloop en de consequentie van een nog langer durend proces door het aanhouden van een zaak teneinde opnieuw onderzoek te verrichten in aanmerking genomen. Om al deze redenen zullen de volgende getuigen niet in belastende zin voor het bewijs van witwassen gebruikt en zullen de verzoeken worden afgewezen. Het gaat dan om de verklaringen van de getuigen, werkzaam bij:

Ten aanzien van het gevraagde boekenonderzoek overweegt het hof eveneens dat de getuigen [bedrijf 15] , [bedrijf 16] , [bedrijf 17] , [bedrijf 19] en [bedrijf 21] niet in belastende zin voor het bewijs worden gebruikt. Met betrekking tot de getuigen [bedrijf 18] en [bedrijf 20] heeft de verdediging eerder de gelegenheid gehad om deze getuigen te ondervragen en ook vragen te stellen over de administratie en of er al dan niet sprake zou zijn van zogeheten grijze handel. Het is aan verdachte om concrete en min of meer verifieerbare handvatten te geven tot het doen van nader onderzoek. Hetgeen in hoger beroep is aangevoerd maakt niet dat het noodzakelijk is dat een boekenonderzoek bij deze ondernemingen moet plaatsvinden. Ook dit verzoek wordt afgewezen.”

Het hof acht ook in de zaak van verdachte het horen van de getuigen en het verrichten van nader onderzoek niet noodzakelijk en wijst het verzoek af.

Standpunt van het Openbaar Ministerie

De advocaat-generaal heeft gerekwireerd tot een bewezenverklaring van alle in de tenlastelegging opgenomen vaststellingsovereenkomsten. Kort gezegd is aangevoerd dat verdachte bij alle vaststellingsovereenkomsten betrokken is. De vaststellingsovereenkomsten zijn door verdachte opgesteld, en de eerste is ook door hem ondertekend.

Standpunt van de verdediging

Door de verdediging is aangevoerd dat verdachte slechts wetenschap had van één vaststellingsovereenkomst, namelijk die met de datum [datum] . Deze vaststellingsovereenkomst is door verdachte ondertekend in januari 2011. De verdediging heeft aangevoerd dat ten aanzien van deze vaststellingsovereenkomst niet tot een bewezenverklaring kan worden gekomen. De vaststellingsovereenkomst had geen bewijsbestemming omdat deze op vermelde datum van ondertekening nog niet bruikbaar was en op moment dat de datum van de ondertekening door verdachte was verstreken had de vaststellingsovereenkomst zijn bewijsbestemming al verloren omdat de leningen op dat moment al bijna twee jaar volledig was afgelost.

Verdachte dient ook van de overige drie vaststellingsovereenkomsten te worden vrijgesproken omdat het bewijs ontbreekt dat hij bij het opstellen of ondertekenen ervan betrokken is geweest.

Oordeel van het hof

De overwegingen van het hof in de strafzaak van medeverdachte [medeverdachte] zijn ook relevant in de zaak van verdachte. Het hof zal daarom deze overwegingen voor zover in deze zaak relevant overnemen.

Onderdeel van de onderstaande overwegingen zijn de rechtbankoverwegingen in de zaak van medeverdachte [medeverdachte] . Die staan hieronder cursief vermeld. Waar het hof dit nodig acht zullen de overwegingen worden gewijzigd en aangevuld.

“Met betrekking tot de onder feit 1 genoemde geldleningen 1, 2, 3 en 7 bevat het dossier

vaststellingsovereenkomsten. Deze overeenkomsten zijn op 17 juni 2012 bij de doorzoeking van het bedrijf van [medeverdachte] , [bedrijf 11] in [gemeente 2] , aangetroffen.87

Ten aanzien van lening 1 bevat het dossier een vaststellingsovereenkomst tussen [bedrijf 1] (als

geldgever), vertegenwoordigd door [bedrijf 4] , en [medeverdachte] . De overeenkomst is gedateerd [datum]

en is in naam van [bedrijf 1] en [medeverdachte] ondertekend.

In de overeenkomst is opgenomen dat:

Onder meer is beschreven dat het volgende is overeen gekomen:

Ten aanzien van lening 2 bevat het dossier een vaststellingsovereenkomst tussen [bedrijf 5] (als geldgever), vertegenwoordigd door [medeverdachte 2] , en [medeverdachte] . De overeenkomst is

gedateerd [datum] en is in naam van [bedrijf 5] en [medeverdachte] ondertekend.

In de overeenkomst is opgenomen dat:

Onder meer is beschreven dat het volgende is overeengekomen:

Ten aanzien van lening 3 bevat het dossier een vaststellingsovereenkomst tussen [bedrijf 5]

(geldgever) (de rechtbank begrijpt: [bedrijf 5] ), vertegenwoordigd door [medeverdachte 2] , en

[medeverdachte] . De overeenkomst is gedateerd [datum] en is in naam van [bedrijf 5] en

[medeverdachte] ondertekend.

In de overeenkomst is opgenomen dat:

De rechtbank constateert dat de inhoud van de vaststellingsovereenkomst voor het overige

overeenkomt met de vaststellingsovereenkomst die in het kader van lening 2 is opgemaakt.

Ten aanzien van lening 7 bevat het dossier een vaststellingsovereenkomst tussen [bedrijf 5]

(geldgever) (de rechtbank begrijpt: [bedrijf 5] ), vertegenwoordigd door [medeverdachte 2] , en

[medeverdachte] . De overeenkomst is gedateerd [datum] en is in naam van [bedrijf 5] en

[medeverdachte] ondertekend.

In de overeenkomst is opgenomen dat:

De rechtbank constateert dat de inhoud van de vaststellingsovereenkomst voor het overige

overeenkomt met de vaststellingsovereenkomst die in het kader van lening 2 is opgemaakt.”

Zoals het hof onder feit 1 ten aanzien van 'geldleningen' heeft overwogen, acht het hof

mede gelet op de verklaring van medeverdachte [medeverdachte] bewezen dat de geldleningen 1, 2, 3 en 7 (deels) contant door verdachte zijn afgelost. Het hof overweegt verder met de rechtbank:

“De inhoud van bovenvermelde vaststellingsovereenkomsten - die kortgezegd telkens, gaan over betalingsonmacht aan de zijde van [medeverdachte] en het om die reden buiten invordering stellen van (het restant van) de geldlening door de geldgever - is daarmee vals. Dat de vaststellingsovereenkomsten vals zijn, wordt ondersteund door de verklaring van verdachte, die heeft verklaard dat de vaststellingsovereenkomst tussen [bedrijf 1] en [medeverdachte] een 'flauwekul document' is en dat de vaststellingsovereenkomst ten aanzien van lening 7 'geleuter' is.93 Bovendien is de in de vaststellingsovereenkomst tussen [bedrijf 1] en [medeverdachte] vermelde datum van opmaak gelegen na het moment waarop de overeenkomsten bij de doorzoeking op 17 juni 2012 in het bedrijf van [medeverdachte] zijn aangetroffen.

(…)

[medeverdachte] heeft ter terechtzitting (…) verklaard dat de vaststellingsovereenkomst met [bedrijf 1] op zijn verzoek is opgemaakt, om thuis de gemoederen rustig te houden.94 De andere vaststellingsovereenkomsten (opmerking rechtbank: de overeenkomsten met [bedrijf 5] ) zijn volgens [medeverdachte] wel echt.95

Daarbij zien de vaststellingsovereenkomsten op geldleningen die [medeverdachte] zelf is aangegaan en had hij, zoals hierna aan de orde zal komen, een groot belang bij het opstellen van de overeenkomsten doordat hiermee werd geprobeerd een witwasconstructie te verhullen. Het voorgaande maakt dat kan worden bewezen dat [medeverdachte] de vaststellingsovereenkomsten heeft ondertekend, terwijl hij wist dat de inhoud daarvan vals was.

Met betrekking tot de vaststellingsovereenkomst van lening 1 heeft verdachte,

overeenkomstig de daarover door [medeverdachte] afgelegde verklaring, verklaard dat hij de

vaststellingsovereenkomst tussen [bedrijf 1] en [medeverdachte] op verzoek van [medeverdachte] heeft

opgemaakt. 96 Daarnaast bevat het dossier met betrekking tot de vaststellingsovereenkomst

ten aanzien van lening 2 een e-mailwisseling tussen verdachte en [medeverdachte 2] ,

waaruit kan worden afgeleid dat verdachte betrokken was bij de totstandkoming van de

vaststellingsovereenkomst. Op 27 december 2010 stuurde [medeverdachte 2] verdachte een

e-mail. De tekst van de e-mail luidde: 'Leesbaar?'. Bij de e-mail is een bijlage gevoegd,

inhoudende een geparafeerd document. 97 De rechtbank constateert dat het document overeenkomt met de eerste pagina van de hiervoor vermelde vaststellingsovereenkomst met

betrekking tot lening 2. Op de vraag van [medeverdachte 2] : 'Leesbaar?', antwoordde verdachte: 'Uitstekend'. [medeverdachte 2] yerstuurde daarop de tekst: 'Ok, dan ga ik de rest tekenen en scannen. Dit is helaas een hele klus, omdat elke pagina met de hand gescand en daarna verkleind moet worden. Over enkele uren heb je de zaak compleet', waarop verdachte antwoordde: 'Ok'.98

Onder feit 1 is ten aanzien van 'geldleningen' al overwogen dat de rechtbank van oordeel is

dat verdachte, naast dat hij de geldverstrekker van lening 1 was, ook de geldverstrekker

van leningen 2, 3 en 7 was. Daarnaast is onder feit 1 aan de orde gekomen dat verdachte ten aanzien van alle geldleningen de overeenkomsten van geldlening met [medeverdachte] heeft opgemaakt. In dit licht kan naar het oordeel van de rechtbank, op grond van het voorgaande, ook worden bewezen dat de vaststellingsovereenkomsten tussen [bedrijf 5] en [medeverdachte] door verdachte zijn opgesteld.

(…)

De rechtbank is van oordeel dat een vaststellingsovereenkomst naar haar aard een

bewijsbestemming heeft, namelijk het (aan derden) kunnen tonen van wat tussen de partijen

bij de overeenkomst is vastgesteld. Daarmee kan een vaststellingsovereenkomst worden

aangemerkt als een geschrift waaraan in het maatschappelijk verkeer een zodanige betekenis pleegt te worden toegekend dat sprake is van een geschrift dat bestemd is tot bewijs van enig feit te dienen als bedoeld in artikel 225 Sr. De rechtbank is van oordeel dat de vaststellingsovereenkomsten zijn opgemaakt om te verhullen dat medeverdachte [medeverdachte] de giraal aan hem verstrekte geldleningen met contant geld heeft afgelost. Daarmee is (geprobeerd) te verhullen dat [medeverdachte] zijn contante geld heeft witgewassen. Dat de vaststellingsovereenkomst met betrekking tot geldlening 1 ook met een ander doel is opgesteld, namelijk het temperen van de gemoederen thuis, kan zo zijn, maar doet niet af aan het voorgaande. Evenmin staat, anders dan de raadsman stelt, aan een bewezenverklaring in de weg dat (nog) geen gebruik is gemaakt van de documenten.

Verdachte heeft de vaststellingsovereenkomsten opgemaakt en [medeverdachte] en (in het geval van [bedrijf 5] ) [medeverdachte 2] hebben ze ondertekend. (…) Alles in samenhang bezien, is de rechtbank van oordeel dat met betrekking tot het opmaken van de vaststellingsovereenkomsten een nauwe en bewuste samenwerking bestond tussen [medeverdachte] en verdachte. Het kan niet anders dan dat verdachte (…) wist(..) dat de vaststellingsovereenkomsten met dit doel, het verhullen van witwashandelingen, valselijk werden opgesteld.

De overeenkomst van geldlening met betrekking tot lening 1 is gedateerd 8 december

2010. 99 Zoals hierboven vermeld, zijn de vaststellingsovereenkomsten op 27 juni 2012

onder verdachte aangetroffen. De rechtbank acht daarmee bewezen dat de

vaststellingsovereenkomsten in de ten laste gelegde periode zijn opgemaakt.”

Voorts stelt het hof vast dat medeverdachte [medeverdachte] ter terechtzitting in eerste aanleg heeft verklaard dat hij meerdere overeenkomsten heeft getekend na een pittig gesprek met verdachte. De drie overeenkomsten horen bij dat gesprek. De andere overeenkomst, die hij voor zijn vrouw heeft laten opstellen, hoort bij een andere dag.100 Ter zitting in hoger beroep heeft medeverdachte [medeverdachte] (als getuige) verklaard dat de vaststellingsovereenkomst van [datum] is opgemaakt op 27 december 2010. De vaststellingsovereenkomst is gelijktijdig met geldleenovereenkomst voor lening 2 ondertekend.101 Op grond van voorgaande verklaringen van [medeverdachte] kan reeds worden vastgesteld dat de inhoud van vaststellingsovereenkomsten bij lening 2, lening 3 en lening 7 in strijd is met de waarheid. De vaststellingsovereenkomst bij lening 2 is immers gelijktijdig met de leenovereenkomst getekend en op moment dat de vaststellingsovereenkomsten bij lening 3 en 7 zijn getekend waren deze leningen nog niet verstrekt.

Bewezenverklaring

Door wettige bewijsmiddelen, waarbij de inhoud van elk bewijsmiddel -ook in onderdelen- slechts wordt gebezigd tot het bewijs van dat tenlastegelegde feit waarop het blijkens de inhoud kennelijk betrekking heeft, en waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, acht het hof wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder 1 primair en 2 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande, dat:

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het onder 1 primair bewezenverklaarde levert op:

medeplegen van witwassen.

Het onder 2 bewezenverklaarde levert op:

medeplegen van valsheid in geschrifte, meermalen gepleegd.

Strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar aangezien geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die verdachte niet strafbaar zou doen zijn.

Oplegging van straf en/of maatregel

De hierna te melden strafoplegging is in overeenstemming met de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Verdachte heeft zich op geraffineerde wijze schuldig gemaakt aan witwassen van ruim negenhonderdduizend euro. Hij heeft met allerlei schijnconstructies geldleningen verstrekt waarop het voor de medeverdachte mogelijk werd contant forse bedragen om te zetten in giraal geld. Daarbij heeft verdachte ook valsheid in geschrifte gepleegd.

Witwassen vormt een ernstige bedreiging van de legale economie en tast de integriteit van het financiële en economische verkeer aan. Opbrengsten van misdrijven worden hierdoor bovendien aan het zicht van justitie onttrokken, waardoor witwassen ook het plegen van misdrijven aantrekkelijk kan maken. Het handelen van verdachte is daarom ondermijnend voor de maatschappij. Verdachte heeft bij zijn handelen geen oog gehad voor de schadelijke gevolgen van zijn handelen voor de samenleving. Verder heeft verdachte valse vaststellingsovereenkomsten opgemaakt. Daarmee heeft verdachte het vertrouwen geschaad dat in het maatschappelijk verkeer in de juistheid van geschriften moet kunnen worden gesteld.

Uit het uittreksel uit het justitieel documentatieregister van 3 maart 2023 blijkt dat de verdachte tijdens het bewezen verklaarde al eerder onherroepelijk was veroordeeld voor onder andere faillissementsfraude.

Voorts heeft het hof acht geslagen op de persoonlijke omstandigheden van verdachte zoals die blijken uit het dossier en zoals door verdachte terechtzitting in hoger beroep naar voor heeft gebracht. Bij de bespreking van de persoonlijke omstandigheden zijn geen bijzondere feiten of omstandigheden naar voren gekomen die in positieve dan wel negatieve zin van
invloed zijn op de op te leggen straf.

Gelet op de ernst van de bewezenverklaarde feiten acht het hof een onvoorwaardelijke gevangenisstraf gerechtvaardigd. Het hof acht in beginsel een gevangenisstraf voor de duur van 30 maanden passend en geboden. Het hof zal deze straf als uitgangspunt nemen.

Met de advocaat-generaal en de raadsman stelt het hof vast dat sprake is van overschrijding van de redelijke termijn. De zaak is aangevangen met de inverzekeringstelling van verdachte op 1 oktober 2012. In eerste aanleg is op 15 december 2020 vonnis gewezen. Met een tijdsverloop van acht jaar en twee maanden is de redelijk termijn zoals bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM in eerste aanleg ruim overschreden. Het Openbaar Ministerie heeft op 28 december 2020 hoger beroep ingesteld. Uiteindelijk wijst het hof op 9 juni 2023 arrest. Ook in hoger beroep is er derhalve een overschrijding van de redelijk termijn. Gelet daarop zal het hof - conform de eis van de advocaat-generaal - een strafkorting toepassen van 30%. Het hof zal derhalve aan verdachte opleggen een onvoorwaardelijk gevangenisstraf voor de duur van 21 maanden.

Tenuitvoerlegging van de op te leggen gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de verdachte in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 Penitentiaire beginselenwet, dan wel de regeling van voorwaardelijke invrijheidstelling, als bedoeld in artikel 6:2:10 Wetboek van Strafvordering, aan de orde is.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op de artikelen 47, 57, 225 en 420ter van het Wetboek van Strafrecht.

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.