Uitspraken

Op grond van artikel 1:253n van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan de rechter op verzoek van de niet met elkaar gehuwde ouders of van een van hen het gezamenlijk gezag beëindigen als nadien de omstandigheden zijn gewijzigd of bij het nemen van de beslissing op grond waarvan het gezamenlijk gezag is ontstaan van onjuiste of onvolledige gegevens is uitgegaan. De rechter kan dan bepalen dat het gezag over een kind aan één van hen toekomt als:

a. er een onaanvaardbaar risico is dat het kind klem of verloren zou raken tussen de ouders en niet te verwachten is dat hierin binnen afzienbare tijd voldoende verbetering zou komen, of b. wijziging van het gezag anderszins in het belang van het kind noodzakelijk is.

Het hof is met de rechtbank van oordeel dat het in het belang van [de minderjarige] noodzakelijk is dat de vader voortaan alleen het gezag heeft over [de minderjarige] . Het hof verwijst daarvoor naar de motivering van de rechtbank in de bestreden beslissing, neemt deze na eigen onderzoek over en maakt deze tot de zijne en voegt daaraan nog het volgende toe.

Ook in hoger beroep is gebleken dat de ouders geen enkel contact met elkaar hebben en op geen enkele wijze samen kunnen afwegen wat in het belang is van [de minderjarige] . Ook de ondertoezichtstelling heeft er niet toe geleid dat de communicatie tussen de ouders is verbeterd. Het traject ouderschapsbegeleiding is niet van de grond gekomen.

Gebleken is dat [de minderjarige] getraumatiseerd is door dingen die bij de moeder thuis hebben plaatsgevonden. Het lukt de moeder niet om te erkennen dat [de minderjarige] bepaalde gebeurtenissen als traumatiserend heeft ervaren en naar haar eigen aandeel daarin te kijken. [de minderjarige] heeft door wat er is gebeurd therapie en rust nodig. Het zal [de minderjarige] rust geven als hij weet dat zijn moeder niet meer hoeft mee te beslissen over hem. Daardoor kan hij beter toekomen aan zijn traumaverwerking. Ook heeft het hof er geen vertrouwen in dat de moeder, net als in het verleden, toch niet weer opnieuw begint met het bekritiseren van de voor [de minderjarige] zo benodigde therapieën. Vanuit het perspectief van [de minderjarige] is het daarom beter om het gezag alleen bij de vader neer te leggen.

De moeder wil graag blijven meebeslissen over [de minderjarige] . Zij stelt dat zij als moeder weet wat het beste is voor hem en dat zij belangrijke beslissingen voor [de minderjarige] , zoals de keuze voor een ziektekostenverzekering of school, niet in de weg zal staan. Omdat de moeder en [de minderjarige] al lange tijd geen contact hebben met elkaar is het nog maar de vraag of de moeder [de minderjarige] nog wel voldoende kent om beslissingen over hem te kunnen nemen die in zijn belang zijn.

Net als de raad acht het hof de kans groter dat het contact tussen de moeder en [de minderjarige] hersteld wordt als de vader alleen het gezag heeft en het contact tussen de ouders niet langer vertroebeld hoeft te worden doordat de ouders niet in staat zijn samen beslissingen te nemen over [de minderjarige] .

[de minderjarige] heeft laten weten dat hij vindt dat zijn vader degene is die hem goed helpt, ook bij het maken van keuzes (zoals bijvoorbeeld voor de middelbare school waar hij naar de zomer naartoe gaat) en dat zijn vader daarom de beslissingen over hem moet nemen.

Gelet op wat hiervoor is gezegd is het hof van oordeel dat wijziging van de gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag in éénoudergezag in het belang van [de minderjarige] noodzakelijk is. Met [de minderjarige] is besproken dat hij de beslissing van het hof van zijn vader zal horen.