Uitspraken

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1997,

wonende te [postcode] [plaats] , [adres] .

De verdachte heeft tegen het hiervoor genoemde vonnis hoger beroep ingesteld.

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 2 september 2024 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering, het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal. Deze vordering is na voorlezing aan het hof overgelegd. Het hof heeft verder kennisgenomen van hetgeen door verdachte en zijn raadsman, mr. J.C. Reisinger, naar voren is gebracht.

De rechtbank heeft verdachte vrijgesproken van het medeplegen, maar veroordeeld voor een poging zware mishandeling tot een taakstraf voor de duur van 200 uren, subsidiair 100 dagen hechtenis en een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden, Verder is verdachte voorwaardelijk de bevoegdheid om motorrijtuigen te besturen ontzegd voor de duur van een jaar.

De vordering van de benadeelde partij is toegewezen tot een bedrag van € 4.644,18, te vermeerderen met de wettelijke rente. Ook de schadevergoedingsmaatregel is opgelegd.

Het hof zal het vonnis waarvan beroep vernietigen omdat het tot een andere bewijsbeslissing komt en daarom opnieuw rechtdoen.

Aan verdachte is tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 25 augustus 2019 te [pleegplaats] , althans in Nederland,

tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,

ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer] opzettelijk van het leven te beroven, met dat opzet

als bestuurder van een personenauto is afgereden en/of is ingereden (met een hogere snelheid dan wettelijk was toegestaan, althans met een aanzienlijke snelheid) op die [slachtoffer] , terwijl die [slachtoffer] zichtbaar voor verdachte op de weg lag en niet voldoende gelegenheid had om te voorkomen dat hij werd aangereden, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

subsidiair
hij op of omstreeks 25 augustus 2019 te [pleegplaats] , althans in Nederland,

tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,

ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet

als bestuurder van een personenauto is afgereden en/of is ingereden (met een hogere snelheid dan wettelijk was toegestaan, althans met een aanzienlijke snelheid) op die [slachtoffer] , terwijl die [slachtoffer] zichtbaar voor verdachte op de weg lag en niet voldoende gelegenheid had om te voorkomen dat hij werd aangereden, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Het hof heeft uit het onderzoek ter terechtzitting niet door de inhoud van wettige bewijsmiddelen de overtuiging bekomen dat verdachte het primair en subsidiair tenlastegelegde heeft begaan, zodat verdachte daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Met de rechtbank is het hof van oordeel dat het dossier onvoldoende informatie bevat om tot een bewezenverklaring van medeplegen te komen. Vervolgens ziet het hof zich voor de vraag gesteld of er bij verdachte sprake was van opzet, ook in voorwaardelijke zin, op de dood van of op zwaar lichamelijk letsel bij het slachtoffer. Anders dan de rechtbank, is het hof van oordeel dat er ook onvoldoende informatie in het dossier voorhanden is om opzet, in welke zin dan ook, op een dergelijk gevolg vast te kunnen stellen.

Het hof stelt vast dat verdachte en medeverdachte (neven van elkaar) op de plaats van de aanrijding aanwezig waren, dat de medeverdachte het slachtoffer heeft geduwd waarna verdachte het slachtoffer aanreed en het slachtoffer gewond is geraakt, maar het hof kan niet uitsluiten dat sprake is van een noodlottige samenloop van omstandigheden.

Bij het hof bestaat teveel twijfel of verdachte zich ervan bewust was dat het slachtoffer op de weg terecht was gekomen en of hij het (voorwaardelijk) opzet op de aanrijding had. En ook bestaat er teveel twijfel of de neef van verdachte zich bewust was van het risico dat het slachtoffer door zijn duw op de weg en onder de door verdachte bestuurde (rijdende) auto terecht zou (kunnen) komen. Die twijfel behoort verdachte toe.

De benadeelde partij heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Deze bedraagt € 7.202,67. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van € 4.644,18. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

De verdachte wordt niet schuldig verklaard ter zake van het primair en subsidiair tenlastegelegde handelen waardoor de gestelde schade zou zijn veroorzaakt. De benadeelde partij kan daarom niet in de vordering worden ontvangen.

Aldus gewezen door

mr. C.H. Zuur, voorzitter,

mr. Th.C.M. Willemse en mr. J.P.H. van Driel van Wageningen, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr. M.A.J.H. Muurmans, griffier,

en op 16 september 2024 ter openbare terechtzitting uitgesproken.