Uitspraken

[de B.V.] is een bedrijf dat is gespecialiseerd in metaalbewerking. [geïntimeerde] is op 1 oktober 2001 in diens getreden van [de B.V.] in de functie van Lasser/Constructiebankwerker. Voor de uitoefening van deze functie heeft [geïntimeerde] lascertificaten nodig.

Op 25 augustus 2020 is [geïntimeerde] arbeidsongeschikt geraakt en, op een korte onderbreking na, is hij dat ook gebleven.

De kantonrechter heeft volgens [de B.V.] ten onrechte overwogen dat [geïntimeerde] een spoedeisend belang heeft bij de vordering met betrekking tot de verlofuren. Door [geïntimeerde] is volgens [de B.V.] niet gesteld dat hij ten gevolge van deze discussie niet in staat zou zijn om vakantie op te nemen, zodat ook onduidelijk is welk spoedeisend belang hij bij deze vordering heeft. [geïntimeerde] dient alsnog niet-ontvankelijk te worden verklaard in deze vordering dan wel dient die vordering alsnog te worden afgewezen.

[geïntimeerde] heeft als verweer tegen deze grief aangevoerd dat [de B.V.] geen belang heeft bij deze grief. De 38 uren zijn al lang bijgeboekt, net als de 247 uren.

Het hof oordeelt als volgt. Inhoudelijk heeft [de B.V.] geen grief gericht tegen de gedeeltelijke toewijzing van de verlofuren door de voorzieningen rechter. Bovendien is het hof van oordeel dat de voorzieningenrechter terecht heeft geoordeeld dat [geïntimeerde] voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij een spoedeisend belang had bij zijn vorderingen ter zake van de verlofuren, omdat hij, voordat hij vakantie kon opnemen, diende te weten wat zijn verlofsaldo was. Grief I in principaal appel faalt daarom en het vonnis van de voorzieningen wordt in zoverre bekrachtigd.

Bij de verdere beoordeling dient het hof te beoordelen of het aannemelijk is dat de vorderingen van [geïntimeerde] in een bodemprocedure zullen worden toegewezen, waarbij tevens de wederzijdse belangen van partijen dienen te worden afgewogen. Als uitgangspunt geldt bovendien dat, gelet op de aard van het kort geding, in deze procedure in het algemeen geen plaats is voor uitgebreide bewijslevering.

[de B.V.] heeft in verband met deze grief, zakelijk weergegeven, het volgende aangevoerd:

a. de voorzieningenrechter gaat ten onrechte voorbij aan wat zich allemaal voor en na 4 september 2020 heeft voorgedaan en gaat ten onrechte er aan voorbij dat pogingen tot mediation met name door de opstelling daarbij van [geïntimeerde] tot tweemaal toe zijn mislukt.

b. Vanaf 2010 hebben zich regelmatig incidenten voorgedaan als gevolg van de houding en het gedrag van [geïntimeerde] en als gevolg van zijn manier van communiceren. Veel collega’s willen niet meer met hem samenwerken. Hij stelt zich vaker dwingend op en weigert aan redelijke opdrachten of vragen te voldoen. Hij verzette zich na zijn uitvallen tweemaal tegen de aanstelling van bepaalde casemanagers. Ook de stellingname van [geïntimeerde] in gesprekken over de inzet van het ergonomisch onderzoek, over de geschonden geheimhouding en zijn aansprakelijkstelling van [de B.V.] op grond van artikel 7:658 BW deden de onderlinge verhoudingen bepaald niet goed. Die verhoudingen werden nog slechter doordat [geïntimeerde] na het vonnis in eerste aanleg beslag liet leggen op bankrekeningen van [de B.V.] (waardoor salarisbetaling niet tijdig kon plaats vinden) en de bedrijfsvoertuigen van [de B.V.] en doordat hij dwangsommen heeft laten incasseren. Ook heeft [geïntimeerde] bij het UWV erop aangedrongen dat een loonsanctie aan [de B.V.] werd opgelegd.

c. [geïntimeerde] weigerde na 4 september 2020 ook om klein handlaswerk uit te voeren, terwijl hij op grond van de rapportages daartoe wel in staat moest worden geacht. Toen hij uiteindelijk dat werk wel uitvoerde, was de kwaliteit onder de maat.

d. Het arbeidsdeskundig rapport van [bedrijf] van 25 februari 2021 en het rapport van het op 10 september 2021 uitgevoerde ergonomische onderzoek en de daarin vervatte conclusies en aanbevelingen over mogelijke/nodige aanpassingen van de werkplek van [geïntimeerde] zijn achterhaald. [de B.V.] verwijst hierbij naar de inhoud van het arbeidsdeskundig rapport van [naam] van [arbeidsdeskundigbureau] van 2 februari 2023 (productie 45 [de B.V.] ). Dit geldt met name voor de door [geïntimeerde] geëiste aanpassing van de afzuiginstallatie en de vaste pijpopstelling bij de OP-machine. Voor wat betreft die laatste machine heeft volgens [de B.V.] ook te gelden dat van [de B.V.] niet gevergd kan worden dat zij de enorme kosten van de door [geïntimeerde] voorgestane aanpassing (ruim € 200.000,00) moet dragen. [de B.V.] verwijst hierbij naar de Beleidsregels beoordelingskader Poortwachter op het punt van de financiering. Verder, zo stelt [de B.V.] , heeft zij inmiddels al een aantal aanpassingen van de werkplek doorgevoerd (de krabmachine, de in hoogte verstelbare stoel). Ook die aanpassingen wijst [geïntimeerde] weer van de hand en hij wil niet aan de slag met werkzaamheden zoals kleine handlaswerkzaamheden zolang de werkplek niet precies zo is als hij wil.

[geïntimeerde] heeft de grief II in principaal appel bestreden en daartoe, zakelijk weergegeven, het volgende aangevoerd.

1. De door [de B.V.] aangehaalde incidenten en gemaakte verwijten dateren van lang geleden en worden inhoudelijk door [geïntimeerde] bestreden. [de B.V.] rekent het [geïntimeerde] erg aan dat hij op 4 september 2020 weigerde bepaalde handlaswerkzaamheden te verrichten, maar zij gaat er daarbij aan voorbij dat het verrichten van handlaswerk voor [geïntimeerde] nu juist te belastend was. [geïntimeerde] verwijst hierbij naar het arbeidsdeskundig rapport van 25 februari 2021. [geïntimeerde] bestrijdt dat hij zich beledigend of respectloos heeft uitgelaten ten opzichte van [de B.V.] c.q. [persoon] . Hij is slechts opgekomen voor zijn eigen mening en heeft geprotesteerd tegen de gang van zaken met betrekking tot het achterwege blijven van geadviseerde de aanpassingen op de werkvloer.

2. Dat de mediation niet een succes is geworden kan niet aan [geïntimeerde] verweten worden. [geïntimeerde] merkte dat de mediation gericht was op het tweede spoor en op een vertrek van hem bij [de B.V.] en daar wilde hij, naar zijn mening, terecht niet aan meewerken.

3. Het is [geïntimeerde] nooit gebleken dat de andere werknemers bij [de B.V.] bang voor hem zijn of niet met hem willen werken. Dit is ook nooit met hem besproken.

4. Dat de re-integratie in het bedrijf van [de B.V.] moeizaam verloopt is volgens [geïntimeerde] het gevolg van het niet opvolgen van de adviezen over de nodige aanpassingen op de werkvloer door [de B.V.] . [de B.V.] blijft telkens weigeren die aanpassingen aan te brengen, ook nadat het vonnis in eerste aanleg is gewezen. Het kan [geïntimeerde] niet verweten worden dat hij vervolgens de naleving van de veroordelingen in dat vonnis probeert af te dwingen door beslag te leggen en de dwangsommen te innen. Hij komt gewoon voor zijn rechten op, aldus [geïntimeerde] .

5. [geïntimeerde] bestrijdt dat hij niet bereid is (geweest) om voorhanden licht laswerk te verrichten. Hij is daartoe wel bereid, mits [de B.V.] , overeenkomstig het bestreden vonnis en overeenkomstig de adviezen in het arbeidsdeskundig rapport van 25 februari 2021 uitvoert. Als die aanpassingen niet worden aangebracht, zal werkhervatting niet mogelijk zijn of tot hernieuwde uitval leiden, aldus [geïntimeerde] . Daar komt bij dat als er vervolgens weinig klein/licht laswerk voorhanden is, van hem zal worden verwacht dat hij ook ander, zwaarder werk zal aanpakken en dat is volgens hem zonder de benodigde aanpassingen niet mogelijk op grond van zijn lichamelijke beperkingen. [geïntimeerde] merkt hierbij op dat het door [de B.V.] overgelegde rapport van [naam] van 2 februari 2023 hieraan niet afdoet. [naam] heeft [geïntimeerde] in het geheel niet gesproken, heeft kennelijk niet het bedrijf/de werkvloer bezocht en heeft kennelijk ook geen beschikking gehad over het rapport van het ergonomisch onderzoek. Op grond van het rapport van [naam] kan daarom niet worden vastgesteld dat de adviezen uit het arbeidsdeskundig rapport van 25 februari 2021 geen opgeld meer zouden doen. [geïntimeerde] merkt hierbij op dat de kosten van aanpassing van de OP-machine vele malen lager liggen dan door [de B.V.] aangevoerd. Zij kan volgens hem die aanpassing eenvoudig zelf tot stand brengen.

[de B.V.] heeft van meet af aan niet mee willen werken aan re-integratie van [geïntimeerde] in het eigen bedrijf en heeft daardoor het conflict over die re-integratie in stand gehouden en de loonsanctie van het UWV over zich afgeroepen. Zij had dat conflict, aldus [geïntimeerde] , kunnen oplossen door eenvoudig de adviezen van de arbeidsdeskundige op te volgen. [de B.V.] doet echter in het geheel geen moeite om de verhoudingen te normaliseren; zij wil al geruime tijd gewoon van hem af.

Het hof, oordelend in kort geding, is van oordeel dat grief II in principaal appel faalt en overweegt daarover het volgende:

a. Een werkgever is op grond van artikel 7:658a BW gehouden om de re-integratie van

een werknemer in zijn bedrijf te bevorderen (het eerste spoor).

Bij het bevorderen van de re-integratie van een arbeidsongeschikte werknemer in het eigen bedrijf in eigen of aangepast werk wordt van de werkgever een actieve opstelling verwacht. In voorkomend geval dient de werkgever maatregelen te treffen en/of over te gaan tot aanpassingen van de werkplek om de werknemer in staat te stellen zijn eigen werk of aangepast werk te hervatten. Wat van een werkgever hierbij concreet in redelijkheid kan worden gevergd hangt af van alle specifieke omstandigheden van het geval, waarbij de omstandigheid dat de arbeidsongeschiktheid (mede) is ontstaan als gevolg van het werk en de omstandigheden waaronder dat werk moet worden verricht relevant kan zijn.

Op de hiervoor onder a genoemde verplichting bestaat een uitzondering als er tussen partijen een verstoorde arbeidsverhouding bestaat die zodanig is dat het bevorderen van de re-integratie van de werknemer in het eigen bedrijf niet van de werkgever kan worden gevergd.

Deze uitzondering doet zich naar het oordeel van het hof, oordelend in kort geding, in de onderhavige zaak echter niet voor. Daarbij overweegt het hof het volgende:

• -

  [de B.V.] heeft aangevoerd dat de collega’s van [geïntimeerde] niet meer met hem zouden willen samenwerken en dat zij zijn terugkeer niet zouden zien zitten (zie producties 43 en 44 [de B.V.] ). [geïntimeerde] heeft de juistheid van de inhoud van die producties bestreden. Hij stelt bij zijn terugkeer op de werkvloer in verband met het behalen van de lascertificaten juist goed te zijn ontvangen. Hoe dit ook zij, als er al sprake zou zijn van strubbelingen in de verhouding tussen [geïntimeerde] en (een aantal van de) collega’s die aan re-integratie van [geïntimeerde] bij [de B.V.] in de weg zouden staan, dan ligt het op de weg van [de B.V.] als werkgever om middelen in te zetten om die strubbelingen te verhelpen en om de verhoudingen op de werkvloer te doen verbeteren. Dat een dergelijke inspanning van [de B.V.] in verband met de re-integratie van [geïntimeerde] in redelijkheid niet kan worden gevergd neemt het hof niet aan.

• -

  Naar het oordeel van het hof zijn de door [de B.V.] aangehaalde (en inhoudelijk door [geïntimeerde] betwiste) incidenten in het verleden niet van dien aard en gewicht, dat dit in redelijkheid aan re-integratie van [geïntimeerde] in zijn eigen of aangepast werk bij [de B.V.] in de weg kan staan.

• -

  Het hof is verder van oordeel dat het feit dat [geïntimeerde] opkomt voor zijn rechten op het punt van de re-integratie bij [de B.V.] en dat hij zich daarbij kritisch uit en ook rechtsmaatregelen niet schuwt niet met zich brengt dat van [de B.V.] in redelijkheid niet gevergd kan worden dat zij meewerkt aan die re-integratie. Het spreekt voor zich dat het de onderlinge verhoudingen tussen partijen geen goed heeft gedaan dat [geïntimeerde] zich verzette tegen de aanwijzing van bepaalde casemanagers voor de re-integratie en later doormiddel van juridische stappen [de B.V.] heeft proberen te bewegen om de volgens hem voor zijn re-integratie benodigde en door de arbeidsdeskundige in 2021 geadviseerde aanpassingen op de werkplek te realiseren. Dat [geïntimeerde] zover is moeten gaan had echter met name te maken met de opstelling van [de B.V.] in dat proces van re-integratie en in die zin is de verstoring van de verhoudingen zeker ook aan [de B.V.] te wijten. Van partijen mag echter worden verwacht dat zij alles zullen inzetten om die verhoudingen te normaliseren en tot zakelijke proporties terug te brengen.

• -

  Voor zover [de B.V.] heeft betoogd dat de duurzame verstoring van de arbeidsverhouding (mede) wordt veroorzaakt door het feit dat [geïntimeerde] ten onrechte allerlei aanpassingen van de werkplek wil afdwingen en niet akkoord gaat met de al door [de B.V.] aangebrachte aanpassingen of gedane voorstellen voor aanpassing , verwerpt het hof dat betoog. Het UWV heeft meermaals geconcludeerd dat [de B.V.] zonder deugdelijke grond niet genoeg deed om [geïntimeerde] in eigen of aangepast werk te re-integreren en [de B.V.] heeft tot op heden geweigerd de door de arbeidsdeskundige in het rapport van 25 februari 2021 geadviseerde aanpassingen integraal door te voeren. Dat zij daarbij het gelijk aan haar zijde zou hebben, zoals [de B.V.] onder meer op grond van voormeld rapport van [naam] van 2 februari 2023, neemt het hof niet aan. [geïntimeerde] is, zoals hij onweersproken heeft aangevoerd, niet bij de totstandkoming van dat rapport betrokken en uit het rapport kan niet worden afgeleid dat [naam] de inhoud van meergenoemd ergonomisch rapport (waarover hierna meer in het kader van de bespreking van de overgebleven grief in incidenteel appel) bij haar onderzoek en conclusies heeft betrokken. Evenmin is komen vast te staan dat [naam] zelf ter plaatse bij [de B.V.] onderzoek heeft uitgevoerd; zij lijkt zich tot bestudering van een (selectief verstrekt) aantal stukken en rapportages te hebben beperkt. [geïntimeerde] heeft verder onbetwist aangevoerd dat [naam] evenmin de actuele RI&E bij haar bevindingen heeft betrokken.

[de B.V.] heeft als verweer aangevoerd dat [geïntimeerde] geen (laat staan een spoedeisend) belang heeft bij verstrekking van het ergonomisch rapport. De inhoud van dat rapport is ook achterhaald, mede in het licht van de recente bevindingen van [naam] in het rapport van 2 februari 2023. Bovendien is [de B.V.] het met een aantal bevindingen van het ergonomisch onderzoek niet eens.

Het hof is van oordeel dat de grief slaagt. Op grond van artikel 843a Rv, waarop [geïntimeerde] zich in elk geval impliciet beroept als grondslag voor zijn vordering, kan hij die daarbij een rechtmatig belang heeft op zijn kosten inzage, afschrift of uittreksel vorderen van bepaalde bescheiden aangaande een rechtsbetrekking waarin hij partij is van degene die die bescheiden te zijner beschikking of onder zijn berusting heeft.