Uitspraken

De onderhavige procedure is ingezet als een procedure ter uitoefening van de aan [appellante] toekomende rechten als voortvloeiend uit de AVG, en wel richting haar verhuurder, [verweerster] .

Inmiddels staat vast dat [verweerster] inderdaad persoonsgegevens van [appellante] heeft verwerkt, zoals uitvoerig blijkt uit de inmiddels overgelegde bijlage 2 dat conform het voorbeeldoverzicht van de Autoriteit Persoonsgegevens door [verweerster] is opgesteld en 263 regels bevat.

Uit de AVG vloeit niet voort dat [verweerster] gehouden is of zou zijn langer stukken te bewaren dan uit wettelijke verplichtingen voortvloeit, noch gehouden is om van telefoongesprekken notities te maken. De AVG zelf vermeldt immers geen enkele bewaartermijn.

De AVG ziet op controle van bewerkte gegevens en in beginsel niet op de vraag waarom bepaalde gegevens niet (meer) zijn bewaard. Deze vraag is niet dezelfde als de vraag hoelang verwerkte gegevens zullen worden bewaard c.a. (zie artikel 12 lid 2 onder 2 AVG).
Het – volgens [appellante] op diverse punten – ontbreken van stukken, bijvoorbeeld uit de periode 1987 – november 2008 voor zover het correspondentie betreft kan dus ook voorvloeien uit het niet (langer) bewaard en/of bewerkt hebben, hetzij digitaal hetzij fysiek.
Op dat punt zal [verweerster] wel duidelijkheid dienen te verschaffen, nu [verweerster] zelf in haar reactie van 16 januari 2024 (en het overzicht, bijlage 2) heeft aangegeven dat ‘e-mails en documenten’ worden bewaard tot 5 jaar na de huurovereenkomst. Het staat vast dat de huurovereenkomst thans nog loopt. Onduidelijk is echter voorshands vanaf wanneer [verweerster] deze bewaartermijn hanteert en of dat dan alleen voor digitale opslag dan wel ook voor fysieke opslag geldt (zie artikel 4 onder 2 AVG en ook onderdeel 2.5.11 van de tussenbeschikking).

In ieder geval valt voorshands wel op dat blijkbaar de (laatste) huurovereenkomst ontbreekt in het overzicht.

De onderhavige procedure is niet bedoeld om (ook) een huurgeschil te beslechten dat blijkbaar al jaren aansleept, maar waarin de huurder klaarblijkelijk nog niet de geëigende juridische stappen zet om haar veronderstelde gelijk te krijgen. Daarbij valt te denken aan het aanhangig maken van een huurgeschil bij de bevoegde rechter en met inachtneming van de alsdan gelden proceduregels de bij haar levende klachten voorleggen en daarop een beoordeling krijgen.
Het hof gaat zich daar in deze procedure niet over buigen, in dat kader in deze procedure nader betrokken stellingen niet bespreken of daar enig oordeel over geven. Dat tijdens de mondelinge behandeling overigens wel aandacht is geweest voor de huurproblematiek – in het kader van het onderzoeken van de mogelijkheden van een minnelijke oplossing in den brede, zoals te doen gebruikelijk – doet aan het voorgaande niet af.

Het hof heeft in deze procedure geen behoefte aan ‘het bredere plaatje’ voor zover dat niet in relatie staat tot de uitoefening van het controlerecht als bedoeld in de AVG. Dat [appellante] al diverse malen heeft aangegeven [verweerster] ‘te wantrouwen’ is voor het hof niet onopgemerkt gebleven. Dit wantrouwen geeft [appellante] echter niet meer rechten dan (al) uit de AVG voortvloeien en die voorshands tot de hierna te geven instructie leiden.

Nadat [verweerster] schriftelijk heeft gereageerd op de opmerkingen en vragen als vervat in de onderdelen 1 tot en met 20, als hiervoor bedoeld en die wel op het controlerecht inzake de AVG zien, zal [appellante] de gelegenheid krijgen hierop schriftelijk te reageren.

Het hof verwacht dat [appellante] zich – in het licht van het bovenstaande – hierbij zal richten op (en beperken tot) die aspecten die rechtstreeks te maken hebben met het controlerecht ingevolge de AVG.