Uitspraken

De Hooge Raad der Nederlanden,

in de zaak (No 5688) van:

de Naamlooze Vennootschap [eiseres] , reederij, gevestigd te [vestigingsplaats] , eischeres tot cassatie van een arrest van het Gerechtshof te ‘s-Gravenhage de dato 28 November 1924, vertegenwoordigd door Jhr. Mr. A.K.C. de Brauw, advocaat bij den Hoogen Raad.

T e g e n:

de Fransche Vennootschap ‘’ [verweerster 1] ", reederij, gevestigd te [vestigingsplaats] , verweerster in cassatie, vertegenwoordigd door Mr. L.A. Nijpels, advocaat bij den Hoogen Raad,

E n t e g e n:

[verweerder 2] , reeder, wonende te [woonplaats] , medeverweerder in cassatie, vertegenwoordigd door Mr. W.A. Telders, advocaat bij den Hoogen Raad.

Partijen gehoord;

Gehoord den Advocaat-Generaal Besier, namens den Procureur-Generaal, in zijne conclusie, strekkende tot verwerping van het beroep en tot veroordeeling van den eischer in cassatie in de daarop gevallen kosten, ook voor zoveel die aan de zijde van den medeverweerder zijn gemaakt;

Gezien de stukken;

Overwegende dat blijkens het bestreden arrest en het vonnis der Arrondissements-Rechtbank te Rotterdam de dato 29 Juni 1923, waarnaar dat arrest verwijst, partij [verweerder 2] tegen de [verweerster 1] een eisch heeft ingesteld tot vergoeding der schade, door hem geleden ter zake van het feit, dat het aan de [verweerster 1] toebehoorende S.S. [schip 1] heeft aangevaren een aan [verweerder 2] toebehoorende zuiger en bak, welke aanvaring te wijten zou zijn aan schuld van genoemd stoomschip;

dat vóór den dienenden dag de [verweerster 1] de eischeres in cassatie in vrijwaring heeft geroepen, daarbij stellende, dat de [schip 1] tegen de vaartuigen van [verweerder 2] is aangevaren tengevolge van een fout van het aan eischeres in cassatie toebehoorende S.S. ‘’ [schip 2] ", welke de [schip 1] op te korten afstand voorbijvoer en daardoor zuiging veroorzaakte, zoodat, indien aan de zijde der [schip 1] al eenige schuld mocht aanwezig zijn, aan zijde der [schip 2] toch in elk geval mede en zelfs in grooter mate schuld aan de aanvaring zou bestaan, op welke gronden zij heeft gevorderd dat eischeres tot cassatie zal worden veroordeeld haar te vrijwaren ter zake van de tegen haar ingestelde vordering voor 9/10 gedeelte, althans voor zoodanig gedeelte als overeenkomt met de schuld aan zijde der [schip 2] , althans voor de helft;

Overwegende dat de Rechtbank de vordering in vrijwaring niet-ontvankelijk heeft geacht, daarbij overwegende, dat, indien inderdaad de schuld aan de aanvaring zou liggen bij de [schip 1] en de [schip 2] gezamenlijk, aanwezig zou zijn het geval van ‘’faute commune", bedoeld in artikel 4 van het ten deze in het algemeen toepasselijke tractaat van Brussel van 1910, volgens welk artikel in zoodanig geval of de aansprakelijkheid van elk der schuldige schepen evenredig is aan de zwaarte van ieders schuld of de schade door ieder hunner voor de helft wordt gedragen, waaruit volgt, dat voor dat geval de [schip 1] tegenover [verweerder 2] tot niet meer kan worden veroordeeld dan tot betaling van het overeenkomstig artikel 4 van het tractaat te haren laste komende gedeelte der schade, welk deel zij op den medeschuldige niet kan afwentelen, zoodat voor vrijwaring geen plaats is;

dat ditzelfde zou gelden indien artikel 4 ten deze niet toepasselijk ware, omdat dan, waar ook de overige bepalingen van het tractaat dit geval niet hebben voorzien, het Nederlandsch recht zou moeten gelden en ook daarbij het beginsel geldt, dat, indien schade is veroorzaakt door een samenloop van verschillende feiten, die elk aan de schuld van een ander zijn toe te schrijven, ieder van hen slechts aansprakelijk is voor een deel der schade, evenredig aan zijn schuld;

Overwegende dat het Hof dit vonnis heeft vernietigd en de verweerder in cassatie in haar eisch tot vrijwaring ontvankelijk heeft verklaard;

dat het Hof daarbij heeft overwogen, dat meergenoemd artikel 4 ten deze niet toepasselijk is, omdat dit schuld onderstelt aan zijde van het aangevaren schip, terwijl het zich hier voordoende geval — een onschuldig schip, aangevaren door de schuld van twee schepen, — noch in artikel 4 noch in de artikelen 2 en 3 is voorzien;

dat voorts het Hof onjuist heeft geacht de door de Rechtbank ten aanzien van het Nederlandsch recht gegeven beslissing, en zulks op de volgende gronden:

‘’dat artikel 1401 van het Burgerlijk Wetboek ieder aan wiens schuld is te wijten, dat door een onrechtmatige handeling een ander schade wordt toegebracht, zonder eenige beperking aansprakelijk stelt tot vergoeding dier schade, waaruit volgt, dat als meerdere personen schuld aan die daad hebben, ieder voor het geheel aansprakelijk is;

dat intusschen de vordering in vrijwaring gelijk deze is ingesteld, slechts dan in beginsel toewijsbaar zal zijn, indien de voor het geheel aansprakelijke appellante na betaling regresrecht kan uitoefenen op de mede-schuldige eerste geintimeerde;

dat, waar de hier aanwezige rechtsfiguur veel overeenkomst heeft met de hoofdelijke verbintenis, alle aanleiding bestaat om met toepassing van het in artikel 1329 van het Burgerlijk Wetboek gehuldigd beginsel een regresrecht toe te kennen, en zulks te meer, nu ook de billijkheid daarmede is gediend;’’

Overwegende dat tegen deze uitspraak als middelen van cassatie zijn aangevoerd:

1. Schending, althans verkeerde toepassing van de artikelen 68 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, 1, 2, 3, 4 en 13 van het op 23 September 1910 te Brussel gesloten tractaat tot het vaststellen van eenige eenvormige regelen betreffende aanvaring, goedgekeurd bij de wet van 11 Januari 1913 (Staatsblad no 26), doordien het Hof ten onrechte onjuist acht de stelling dat uit genoemd tractaat zoude volgen, dat [verweerder 2] ingeval van schuld zoowel van de [schip 2] als van de [schip 1] van laatstgenoemde niet zou kunnen vorderen het geheele bedrag der schade, doch slechts een gedeelte in verhouding tot de mate van hare schuld in de aanvaring en op dezen grond de verweerster in cassatie [verweerster 1] in hare vordering in vrijwaring ontvankelijk heeft verklaard met veroordeeling van eischeres in cassatie in de kosten.

2. Schending, althans verkeerde toepassing van de artikelen 1314, 1318, 1319, 1328, 1329, 1401 en 1402 van het Burgerlijk Wetboek, 48 en 68 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, 1, 2, 3, 4 en 13 van het op 23 September 1910 te Brussel gesloten tractaat tot het vaststellen van eenige eenvormige regelen betreffende aanvaring, goedgekeurd bij de wet van 11 Januari 1913 (Staatsblad No 26), doordien het Hof overweegt, dat artikel 1401 B.W. ieder aan wiens schuld is te wijten, dat door een onrechtmatige handeling een ander schade wordt toegebracht, zonder eenige beperking aansprakelijk stelt tot vergoeding dier schade, waaruit volgt, dat als meerdere personen schuld aan die daad hebben ieder voor het geheel aansprakelijk is en op dien grond de verweerster in cassatie, [verweerster 1] , in hare vordering in vrijwaring ontvankelijk heeft verklaard met veroordeeling van eischeres in cassatie in de kosten, zulks hoewel: