Uitspraken

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

In de zaak van:

[eiser] ,
wonende te [woonplaats] ,
EISER tot cassatie,
advocaat: Mr. H.J. Snijders

t e g e n

STICHTING DE KLEINE COMEDIE ,
gevestigd te Maastricht ,
VERWEERSTER in cassatie,
advocaat: Mr. P.A. Wackie Eijsten,
PD - Rb 7/1/1981.

[eiser] heeft bij exploot van 15 augustus 1980 De Stichting gedagvaard voor de Kantonrechter te Maastricht en gevorderd de tussen partijen bestaande huurovereenkomst te ontbinden en De Stichting te veroordelen tot ontruiming van het gehuurde, tot betaling van de huurachterstand ad f 36.647, 94 en tot betaling van een gebruiksvergoeding van f 4.110,42 per maand vanaf 1 september 1980 tot aan de dag van ontruiming, met rente en kosten.

Nadat De Stichting tegen die vorderingen verweer had gevoerd, heeft de Kantonrechter bij vonnis van 19 november 1980 deze vorderingen grotendeels toegewezen.

Tegen dit vonnis heeft De Stichting hoger beroep ingesteld bij de Rechtbank te Maastricht.

Bij vonnis van 29 april 1982 heeft de Rechtbank het vonnis van de Kantonrechter vernietigd en de vorderingen alsnog afgewezen.

Het vonnis van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

Tegen het vonnis van de Rechtbank heeft [eiser] beroep in cassatie ingesteld. De cassatiedagvaarding is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Stichting heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

De zaak is voor partijen bepleit door hun advocaten.

De conclusie van de Procureur--Generaal strekt tot verwerping van het beroep. Deze conclusie is aan dit arrest gehecht.

3.1 Middel I faalt in al zijn onderdelen op de gronden daartoe aangegeven in de conclusie van het Openbaar Ministerie bij de bespreking van dit middel, aanvangende met "Het eerste middel is ...".

3.2 De onderdelen 1, 2 en 3 van Middel II berusten op de stelling dat er voor de werking van het bepaalde in artikel 1612 BW onderscheid gemaakt kan - en in dit geval ook moet - worden tussen huurprijzen en daarin "verdisconteerde" rechten en verplichtingen die wèl en die niet op de nieuwe eigenaar overgaan.

Die stelling vindt geen steun in het recht.

Huurprijsbedingen behoren uit hun aard tot die rechten en verplichtingen van de verhuurder welke onmiddellijk verband houden met het doen hebben van het gebruik van het goed tegen een door de huurder te betalen prijs en waaraan de nieuwe eigenaar derhalve krachtens artikel 1612 BW tegenover de huurder gebonden is.

De Rechtbank, in rechtsoverweging 5 vaststellende welk bedrag tussen de oorspronkelijke eigenaar en de Stichting als huurprijs gold, behoefde haar conclusie dat "derhalve" ook [eiser] als nieuwe eigenaar/verhuurder daaraan gebonden was, dan ook niet nader te motiveren.

3.3 Onderdeel 4 van Middel II miskent dat het bij de beoordeling van de vraag welke rechten en verplichtingen uit de oorspronkelijke huurovereenkomst krachtens artikel 1612 BW overgaan op de opvolgende eigenaar in het algemeen juist niet aankomt op de zin die de ópvolgende, maar op die welke de oorsprónkelijke eigenaar en de huurder over en weer aan de bepalingen van die overeenkomst mochten toekennen en op hetgeen die laatsten te dien aanzien van elkaar mochten verwachten, terwijl geen feiten of omstandigheden zijn gesteld die in dit geval tot afwijking van die regel zouden moeten leiden.

3.4 Middel III faalt tenslotte op de gronden daartoe aangegeven in de conclusie van het Openbaar Ministerie bij de bespreking van dit middel.

De Hoge Raad:

verwerpt het beroep;

veroordeelt [eiser] in de kosten van het geding in cassatie, welke tot aan deze uitspraak aan de zijde van de Stichting worden begroot op f 2.005,45, waarvan te betalen