Uitspraken

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Leeuwarden van 18 december 2009, nr. 4/09, betreffende een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

1. Het geding in feitelijke instanties

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van de klachten

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.1. Belanghebbende heeft in 2005 in verband met zijn invaliditeit een scootmobiel aangeschaft ten bedrage van € 5840. Hij heeft daarvoor geen vergoeding ontvangen.

3.1.2. Belanghebbende heeft bij zijn aangifte voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2005 het volledige bedrag van € 5840 als kosten van een hulpmiddel tot zijn buitengewone uitgaven gerekend. De Inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat slechts de afschrijvingskosten daartoe behoren.

3.2. Het Hof heeft de Inspecteur in het gelijk gesteld. Daartegen richten zich de klachten van belanghebbende.

3.3.1. De uitgaven voor een betrekkelijk kostbaar hulpmiddel dat gedurende een reeks van jaren kan worden gebruikt, kunnen slechts dan in het jaar van aanschaf volledig tot de buitengewone uitgaven worden gerekend indien dat hulpmiddel specifiek aan de situatie van de gebruiker is aangepast en dientengevolge geen of slechts een geringe marktwaarde heeft. In andere gevallen dient slechts de waardeverandering die het hulpmiddel als gevolg van het gebruik in verband met de ziekte of invaliditeit ondergaat, tot de buitengewone uitgaven te worden gerekend.

3.3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat de scootmobiel ook na het jaar van aanschaf (een deel van) zijn waarde behoudt, hetgeen mede blijkt uit de tweedehandsmarkt voor scootmobielen, en voorts dat de Inspecteur de afschrijving voor het jaar 2005 niet op een te laag bedrag heeft vastgesteld. Deze oordelen, waarin besloten ligt dat de scootmobiel niet specifiek aan de situatie van belanghebbende was aangepast, geven geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en kunnen, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op juistheid worden getoetst. De tegen die oordelen gerichte klachten falen derhalve.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president J.W. van den Berge als voorzitter, en de raadsheren C. Schaap en M.W.C. Feteris, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 12 november 2010.