Uitspraken

Blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep heeft de verdachte aldaar het volgende verklaard:

“Ik heb op 13 april 2017 gebeld met de griffie van de rechtbank omdat ik zelf te laat was om de zitting bij te wonen. Ik heb gevraagd naar de uitspraak van de politierechter in mijn zaak. De medewerker van de griffie kon mij op dat moment niet vertellen wat de uitspraak was geworden en aan mij werd vervolgens meegedeeld dat ik het schriftelijk vonnis thuisgestuurd zou krijgen. Op 4 mei 2017 kreeg ik het schriftelijk vonnis toegestuurd en las ik dat ik was veroordeeld tot drie maanden gevangenisstraf. Ik heb vervolgens op 10 mei 2017 bij de griffie van de rechtbank hoger beroep ingesteld, waarbij ik te horen kreeg dat het vonnis reeds op 29 april 2017 onherroepelijk was geworden. Het klopt dat ik de door de politierechter opgelegde gevangenisstraf van drie maanden al heb uitgezeten. Toch wil ik het door mij ingestelde hoger beroep handhaven.”

Voorts heeft de raadsman van de verdachte blijkens voornoemd proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep het volgende aangevoerd:

“De raadsman deelt daarop mede dat zijn cliënt een klacht heeft ingediend bij de rechtbank en dat deze klacht door de rechtbank gegrond is verklaard met daarbij de excuses aan zijn cliënt. Door de raadsman wordt vervolgens de gegrondverklaring van de klachtprocedure overgelegd.

(...)

De raadsman bepleit om zijn cliënt te ontvangen in het hoger beroep, nu zijn cliënt er van alles aan heeft gedaan om aan de uitspraak in zijn zaak te komen. Door de medewerker van de griffie is vervolgens aan zijn cliënt medegedeeld dat het schriftelijk vonnis aan hem zou worden toegestuurd. Nadat zijn cliënt kennis had genomen van het vonnis op 4 mei 2017, heeft hij op 10 mei 2017 hoger beroep ingesteld. Naar het oordeel van de raadsman is er sprake van verontschuldigbare overschrijding van de termijn.”

Het Hof heeft de verdachte niet-ontvankelijk verklaard in het hoger beroep en heeft daartoe het volgende overwogen:

“De dagvaarding van de verdachte om op 13 april 2017 ter terechtzitting in eerste aanleg te verschijnen is aan de verdachte in persoon uitgereikt op 6 februari 2017.

De verdachte had derhalve binnen veertien dagen na het op 13 april 2017 gewezen vonnis in hoger beroep moeten komen. De verdachte heeft echter eerst op 10 mei 2017 hoger beroep ingesteld. Het hof stelt derhalve vast dat de verdachte te laat hoger beroep heeft ingesteld.

Het hof overweegt hieromtrent het volgende.

Bij de dagvaarding in eerste aanleg wordt tevens schriftelijke informatie aan de verdachte verstrekt, waarin uitdrukkelijk wordt vermeld dat een verdachte uitsluitend binnen een wettelijke termijn van veertien dagen na de uitspraakdatum van de eerste rechter hoger beroep kan instellen. Het is het hof niet gebleken dat deze schriftelijke informatie niet aan de verdachte is verstrekt.

De verdachte heeft in zijn grievenformulier d.d. 10 mei 2017 vermeld dat hij door drukte de zitting van 13 april 2017 was vergeten. Hij heeft dezelfde dag met de griffie van de rechtbank gebeld en gevraagd naar de uitspraak van de politierechter in zijn strafzaak. Aan hem werd medegedeeld dat de uitspraak nog niet bekend was. De verdachte zou het schriftelijk vonnis thuis gestuurd krijgen. De verdachte heeft op 4 mei 2017 de uitspraak per post thuis ontvangen en op 10 mei 2017 hoger beroep ingesteld.

Het hof acht het aannemelijk dat de griffie van de rechtbank op 13 april 2017 niet op de hoogte was van de uitspraak van de politierechter op diezelfde dag. Ook acht het hof aannemelijk dat aan de verdachte is medegedeeld dat hij het vonnis thuis gestuurd zou krijgen.

Naar het oordeel van het hof heeft de verdachte echter, gelet op de feitelijke gang van zaken als hiervoor weergegeven, niet aan het telefoongesprek met de griffie het gerechtvaardigd vertrouwen kunnen of mogen ontlenen dat hij thuis kon afwachten tot hij het vonnis ontving, nu tijdens het telefoongesprek op geen enkel moment is gesproken over de termijn voor het instellen van hoger beroep.

Gelet op het geheel van bovengenoemde omstandigheden is het hof van oordeel dat de overschrijding van de beroepstermijn in de onderhavige zaak niet verontschuldigbaar is, zodat de verdachte niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in het hoger beroep.”