Uitspraken

Voor de feiten wordt verwezen naar het bestreden arrest onder 2.1 - 2.23. Van belang in cassatie is het volgende.

(i) [eisers 2 en 3] waren huurder van twee panden te Winterswijk (verder: het gehuurde). In het gehuurde was op de begane grond een horecacomplex aanwezig waarin zij een horecaonderneming dreven.

(ii) Op 2 augustus 2002 is de volledige inventaris van de horecaonderneming executoriaal verkocht.

(iii) In 2004 is begonnen met verbouwingswerkzaamheden in het horecagedeelte.

(iv) Op 25 augustus 2004 is er een gecoördineerde handhavingsactie geweest in het gehuurde. De Ontvanger van de Belastingdienst heeft toen beslag gelegd op de inventaris in het horecacomplex. De in beslag genomen inventaris is op 30 september 2004 verkocht.

(v) De Woonplaats is op 1 maart 2005 eigenares van het gehuurde geworden. Op 4 maart 2005 heeft zij het gehuurde ontoegankelijk gemaakt door deur- en raamopeningen dicht te timmeren.

(vi) Op 27 mei 2005 heeft de Brandweer een onderzoek ingesteld in het gehuurde. In de rapportage daarvan is onder meer vermeld wat er in het horecagedeelte nog moet gebeuren op het gebied van brandveiligheid.

(vii) De Woonplaats heeft op 13 november 2006 op grond van een vonnis van de kantonrechter het gehuurde laten ontruimen. De panden zijn daarna gesloopt.

(viii) Ten tijde van de sloop was de exploitatie van de horecaonderneming nog niet hervat.

(ix) Het hiervoor in (vii) vermelde vonnis van de kantonrechter is op 28 juli 2009 door het gerechtshof te Arnhem vernietigd. De Woonplaats is daarbij veroordeeld tot het vergoeden van de schade die [eisers 2 en 3] hebben geleden doordat De Woonplaats hun huurrecht niet heeft geëerbiedigd.

“4.28 Het hof vindt echter dat [eisers 2 en 3] onvoldoende gemotiveerd heeft onderbouwd dat deze zaken er daadwerkelijk waren en dat deze de door [eisers 2 en 3] genoemde waarde zouden vertegenwoordigen. Zo valt niet te verifiëren wat de bars, de toonbank, de geluidspanelen, de lambrisering en de overige inventaris (indien al aanwezig) gekost hebben en wat er op is afgeschreven. In dit verband speelt een rol dat er geen boekhouding is, waaruit bijvoorbeeld de waarde van die inventaris op de balans zou kunnen blijken. Zoals hiervoor (…) overwogen, had het op de weg van [eisers 2 en 3] gelegen om de administratie tijdig veilig te stellen, terwijl het hof niet inziet waarom deze administratie niet meer via de boekhouder opgevraagd had kunnen worden. In het nadeel van [eisers 2 en 3] werkt ook dat er wel een opdracht zou zijn gegeven tot het uitvoeren van een geluidsmeting, maar dat de resultaten daarvan en de eventuele ondernomen vervolgstappen, ook bij het bureau dat deze geluidsmeting zou hebben uitgevoerd, niet meer te achterhalen zijn. Daardoor kan de gestelde investering in geluidspanelen ook niet gecontroleerd worden. Vanwege het gebrek aan een deugdelijke onderbouwing, komt het hof dan ook niet aan toewijzing van deze vordering toe.”