Uitspraken

De onderdelen 1 en 2 van het middel in incidentele beroep, die zijn voorgesteld onder de voorwaarde dat het middel in het principale beroep tot vernietiging van het arrest van het hof leidt, behoeven gelet op hetgeen hiervoor is overwogen geen behandeling.

Onderdeel 3 keert zich tegen het oordeel van het hof in rov. 9 van het bestreden arrest dat het, voor beide instanties, geen aanleiding ziet af te wijken van het uitgangspunt in familierechtelijke zaken dat elke partij de eigen kosten draagt en aldus zal beslissen. Anders dan het hof overweegt, is de onderhavige procedure geen familierechtelijke zaak en daarmee evenmin vergelijkbaar. Het gaat om een handelszaak over de terugbetaling van een lening aan een bedrijf. Het hof had, zoals [de gevolmachtigde schoonzoon] had verzocht, op grond van de hoofdregel van art. 353 lid 1 Rv in verbinding met art. 237 lid 1 Rv [de wederpartijen] als de geheel in het ongelijk gestelde partij in de kosten van het geding in beide instanties moeten veroordelen, aldus het onderdeel.

Het onderdeel slaagt. Het onderhavige geding is een handelszaak waarbij uit de gedingstukken op geen enkele wijze blijkt dat partijen tot elkaar staan of hebben gestaan in een (familie)relatie als bedoeld in art. 237 lid 1 Rv. Het oordeel van het hof, dat erop neerkomt dat de kosten van beide instanties worden gecompenseerd op de grond dat sprake is van een familierechtelijke zaak, is dus onbegrijpelijk.

De Hoge Raad kan zelf de zaak afdoen. Nu [de wederpartijen] in hoger beroep geheel in het ongelijk zijn gesteld waarbij het hof hun in eerste aanleg toegewezen vorderingen alsnog geheel heeft afgewezen (zie hiervoor in 2.3), zal de Hoge Raad hen in de kosten van beide instanties veroordelen.