Uitspraken

Belanghebbende heeft op 4 juni 2014 een inkeerverzoek gedaan, waarbij hij melding maakte van in Luxemburg aangehouden, niet in zijn aangiften voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) vermelde, bankrekeningen.

In de periode 29 oktober 2014 tot en met 26 april 2016 heeft de Inspecteur diverse keren verzocht om (nadere) informatie met betrekking tot het in het inkeerverzoek bedoelde vermogen. Belanghebbende heeft telkens op die verzoeken gereageerd en gegevens aan de Inspecteur verstrekt.

Blijkens de door belanghebbende verstrekte gegevens zijn bij een bank in Luxemburg drie rekeningen aangehouden, waaronder een bankrekening ten name van [A] Inc. (hierna: [A]). Belanghebbende was de economisch gerechtigde van deze bankrekening. [A] is een op 29 oktober 2008 naar Panamees recht opgerichte rechtspersoon.

Op 16 juni 2016 heeft de Inspecteur voor de laatste maal stukken en informatie van belanghebbende gekregen.

De Inspecteur heeft belanghebbende op 24 november 2016 verzocht in te stemmen met verlenging van de navorderingstermijn met betrekking tot de navorderingsaanslagen in de IB/PVV over de jaren 2001 tot en met 2003.

Aan belanghebbende zijn navorderingsaanslagen in de IB/PVV opgelegd over de jaren 2001 tot en met 2010, 2012 en 2014. De bij het Hof in geschil zijnde navorderingsaanslagen over de jaren 2001 tot en met 2008 zijn vastgesteld in de periode van 23 december 2016 tot en met 20 februari 2017.

De navorderingsaanslagen over de jaren 2001 tot en met 2008 zijn vastgesteld met toepassing van de verlengde navorderingstermijn als bedoeld in artikel 16, lid 4, AWR. Voor het Hof was in geschil of is voldaan aan het voortvarendheidsvereiste dat de Hoge Raad aan die termijn heeft verbonden.2

Ten aanzien daarvan heeft de Rechtbank overwogen dat de Inspecteur op 16 juni 2016 beschikte over de door belanghebbende verstrekte informatie en met het e-mailbericht van 12 september 2016 vragen aan een collega heeft voorgelegd. Ook het stellen van die vragen aan een collega heeft de Rechtbank aangemerkt als een werkzaamheid waardoor de Inspecteur actief met het dossier bezig is geweest. Uit de aan een collega gestelde vragen blijkt dat de Inspecteur duidelijkheid wilde krijgen over de betrokkenheid van belanghebbende bij [A]. Pas nadat de Inspecteur op zijn vragen antwoord had gekregen, kan naar het oordeel van de Rechtbank worden gezegd dat niets meer aan het opleggen van de navorderingsaanslagen in de weg stond. De stelling van belanghebbende dat het e-mailbericht geen betrekking heeft op de jaren 2001 tot en met 2008 heeft de Rechtbank verworpen. De Rechtbank heeft waarde gehecht aan de verklaring van de Inspecteur dat in 2016 nog veel onduidelijkheid bestond over de betrokkenheid van belanghebbende bij [A], en over de jaren waarin die betrokkenheid speelde. Het stond de Inspecteur vrij om eerst (intern) duidelijkheid over alle jaren te verkrijgen alvorens over te gaan tot het opleggen van de navorderingsaanslagen, aldus de Rechtbank.

Het Hof heeft die overwegingen tot de zijne gemaakt. Het heeft daaraan toegevoegd dat het niet aannemelijk acht dat in dit geval sprake is van zinloos heen en weer schuiven van het dossier teneinde een onverklaarbare vertraging van meer dan zes maanden te voorkomen. Anders dan belanghebbende meent, kan uit de formulering van de e-mail van 12 september 2016 niet worden afgeleid dat voor de Inspecteur geen onduidelijkheid bestond. Het Hof acht het handelen van de Inspecteur passend binnen de hem toekomende vrijheid de werkzaamheden op basis van een eigen prioritering in te richten. De Inspecteur mocht, met inachtneming van normen van zorgvuldigheid, het dossier overdragen aan een gespecialiseerde collega en belanghebbende verzoeken om instemming met verlenging van de navorderingstermijn. Het handelen van de Inspecteur was noodzakelijk om de navorderingsaanslagen met inachtneming van normen van zorgvuldigheid op voortvarende wijze op te leggen, aldus het Hof.