Uitspraken

Verzoeker is geboren op 15 januari 1980 in Suriname uit een ongehuwde moeder met de Surinaamse nationaliteit.

Hij is op 2 april 1982 erkend door de Nederlander [Naam 4] die gehuwd was met een andere vrouw dan verzoekers moeder. Dit laatste is tegenover de Surinaamse burgerlijke stand verzwegen.

Het huwelijk van [Naam 4] is in stand gebleven tot diens overlijden op 9 augustus 2008.

Verzoeker stelt sedert 17 juli 1984 samen met [Naam 4] en diens echtgenote woonachtig te zijn in Sint Maarten.

Ten tijde van de erkenning gold zowel naar het recht van Suriname als naar het recht van de toenmalige Nederlandse Antillen, waarvan Sint Maarten deel uitmaakte, dat een erkenning door een gehuwde man nietig is (artikel 336 lid 1, aanhef en onder f, Burgerlijk Wetboek van Suriname en artikel 330 lid 1, aanhef en onder b, Burgerlijk Wetboek van de Nederlandse Antillen [oud]).

Verzoeker doet tevergeefs een beroep op ‘family life’ als bedoeld in artikel 8 van het Europese verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). In de prejudiciële uitspraak van de Hoge Raad in een Sint Maartense zaak van 20 december 2019, ECLI:NL:HR:2019:2036, NJ 2020/99 is geoordeeld (rov. 2.6.4):

Verzoeker stelt dat de nietige erkenning bekrachtigd is (artikel 3:58 jo artikel 3:59 Burgerlijk Wetboek van Sint Maarten) door de dood van de erkenner waarbij het beletsel van zijn huwelijk met een andere vrouw dan verzoekers moeder is weggevallen..

In een andere zaak heeft het Hof in een vergelijkbare kwestie bekrachtiging aangenomen (bij beschikking van 20 maart 2020, ECLI:NL:OGHACMB:

Ten slotte doet verzoeker beroep op de bescherming van zijn ‘bezit van staat’ als kind van [Naam 4]. Artikel 1:209 BW luidt:

In casu is verzoekers staat volgens de wet: dat hij geen vader heeft; de erkenning is immers nietig. Zijn staat volgens de Surinaamse geboorteakte is echter: dat hij [Naam 4] tot vader heeft. Indien verzoeker ook bezit van staat als kind van [Naam 4] heeft, kan deze – met de staat volgens de geboorteakte corresponderende – staat niet worden betwist door de met de uitvoering van de RWN belaste autoriteiten en heeft verzoeker de Nederlandse nationaliteit.

Men zie voormelde prejudiciële uitspraak van de Hoge Raad van 20 december 2019, ECLI:NL:HR:2019:2036, NJ 2020/99:

Bezit van staat is de uiterlijke vorm van een zekere familiebetrekking, kenbaar uit feiten en omstandigheden, die afzonderlijk of in onderling verband en samenhang de bedoelde verwantschap staven; bezit van staat doet zich voor, in de woorden van de Hoge Raad (zie het citaat hiervóór in rov. 2.11: HR rov. 2.8.1), indien de – door de betrokkene aannemelijk te maken – wijze waarop iemand met een zekere duurzaamheid aan het maatschappelijk verkeer deelneemt naar zijn uiterlijke vorm erop duidt dat hij in een bepaalde familiebetrekking staat tot een ander. In het oud BW van de Nederlandse Antillen (van vóór 15 januari 2001) waren – en in het BW van Suriname zijn – ten aanzien van de staat als huwelijkskind enige voorbeelden van zodanige feiten genoemd, ontleend aan het dragen van de familienaam (nomen), behandeling door de vader als zijn kind (tractatus), de opvoeding en verzorging, de bekendheid als kind van den huize bij nabestaanden en vreemden (fama), enz.

Verzoeker heeft vooralsnog te weinig gegevens overgelegd. De producties 7 (foto’s zonder uitleg) en 8 (gegevens omtrent scholing in Sint Maarten) zijn onvoldoende. Verzoeker dient in elk geval gedocumenteerd – door uittreksels uit het bevolkingsregister van Sint Maarten (thans: basisadministratie persoonsgegevens) – aan te tonen dat hij, zoals hij stelt, sedert 17 juli 1984 samen met [Naam 4] en diens echtgenote woonachtig was in Sint Maarten en wel op hetzelfde adres. Omdat er, zoals ter zitting is besproken, al wel de nodige indicaties zijn die pleiten voor standpunt van verzoeker krijgt hij de gelegenheid om alsnog voldoende aannemelijk te maken, bijvoorbeeld door verklaringen van familieleden of anderen, dat hij door [Naam 4] is behandeld als zijn kind (tractatus) en duurzaam is verzorgd en opgevoed, dat deze in de kosten daarvan heeft voorzien, en dat iedereen in het maatschappelijk verkeer hem beschouwde als het kind van [Naam 4] (fama). Dat verzoeker dezelfde geslachtsnaam voert als [Naam 4] (nomen) is al wel voldoende aannemelijk.

Dat de Surinaamse erkenning heeft kunnen plaatsvinden door verzwijging door [Naam 4] van zijn huwelijk en dat [Naam 4] aan de Sint Maartense autoriteiten heeft opgegeven dat verzoeker het kind is van zijn echtgenote, staat aan een beroep door verzoeker op zijn bezit van staat niet in de weg. Bezit van staat beoogt de rechtszekerheid en de bescherming van het belang van het kind te bieden (zie het citaat van de Hoge Raad hiervóór in rov. 2.11: HR rov. 2.8.2). De verzwijging en de leugen kunnen aan de toen eenjarige onderscheidenlijk vierjarige verzoeker niet worden toegerekend.

Of [Naam 4] de biologische vader is van verzoeker, zoals gesteld door verzoeker, kan in het midden blijven.

Verzoeker krijgt de gelegenheid een akte te nemen. Iedere verdere beslissing wordt aangehouden.