Uitspraken

Universiteit Utrecht (UU) heeft ontbinding van de arbeidsovereenkomst verzocht, onder andere omdat Werknemer zonder toestemming betaalde nevenwerkzaamheden heeft verricht in een ‘spin-off company’ van de universiteit. Ook maakt UU Werknemer het verwijt dat hij op enig moment had moeten melden dat zijn leidinggevende en bestuurder dezelfde betaalde nevenwerkzaamheden had én een aanbod kreeg om aandeelhouder te worden in dezelfde spin-off van UU, waarmee ook bij hem sprake was van een tegenstrijdig belang.

De kantonrechter heeft de arbeidsovereenkomst tussen UU en Werknemer ontbonden wegens ernstig verwijtbaar handelen of nalaten. In hoger beroep oordeelt het hof dat de ontbinding ten onrechte is uitgesproken. Naar het oordeel van het hof kan Werknemer slechts worden verweten dat hij bepaalde nevenwerkzaamheden niet heeft gemeld en daarvoor geen toestemming had verkregen. Ook is hij niet helemaal transparant geweest over de nevenwerkzaamheden. Dit alles levert echter geen redelijke grond op voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Het hof gaat niet over tot herstel van de arbeidsovereenkomst, maar veroordeelt UU tot betaling van een billijke vergoeding van € 60.000,- (bruto).

Het cassatieberoep van UU is grotendeels gericht tegen de afwijzing door het hof van het verwijt van UU dat Werknemer af had moeten zien van zijn eigen aandeelhouderschap in de (voormalige) spin-off van UU en een melding had moeten doen aan de RvC op het moment dat hij wist van het tegenstrijdige belang van zijn leidinggevende en bestuurder.
M.i. is het cassatieberoep tevergeefs voorgesteld en kan de bestreden beschikking in stand blijven.

UU is 100% aandeelhouder van Universiteit Utrecht Holding B.V. (hierna: UUH). Het Universitair Medisch Centrum Utrecht (hierna: UMCU) is 100% aandeelhouder van UMC Utrecht Holding B.V. (hierna: UMCUH). UUH en UMCUH worden hierna gezamenlijk Utrecht Holdings genoemd. Utrecht Holdings houdt onder andere aandelen in zogenoemde ‘spin-off companies’. Dat zijn bedrijven die gebaseerd zijn op intellectueel eigendom dat is gegenereerd door UU of UMCU. De beide holdings hebben gezamenlijk één bestuur en één Raad van Commissarissen (RvC).

Vanaf 2002 is Werknemer gedetacheerd bij UUH, vanaf 1 augustus 2009 fulltime. Hij verrichtte voor Utrecht Holdings werkzaamheden als senior bedrijfsjurist, investment manager en post deal manager. Zijn directe leidinggevende was [betrokkene 1] (hierna: [betrokkene 1] ) die vanaf 26 juni 2009 tot 1 juni 2021 bestuurder was van Utrecht Holdings. In de periode van 1 augustus 2014 tot 30 juni 2017 was [betrokkene 2] (hierna: [betrokkene 2] ) naast [betrokkene 1] bestuurder van Utrecht Holdings. Vanaf 1 september 2020 was [betrokkene 3] (hierna: [betrokkene 3] ) bestuurder van UUH, samen met [betrokkene 1] . Vanaf 1 juni 2021 was [betrokkene 1] niet langer bestuurder en heeft [betrokkene 3] zijn rol overgenomen; Werknemer moest vanaf toen aan haar rapporteren.

Eén van de bedrijven waar UMCUH aandelen in hield, vanaf de oprichting in 2005, is Genome Diagnostics BV (hierna: GenDx). GenDx houdt zich bezig met het ontwikkelen van diagnostiek om het succes van beenmerg- en stamceltransplantaties te verhogen. [betrokkene 4] (hierna: [betrokkene 4] ) was de statutair bestuurder van GenDx en was via zijn persoonlijke holding EchiumBio BV ook grootaandeelhouder. Werknemer heeft uit hoofde van zijn functie regelmatig aandeelhoudersvergaderingen van GenDx bijgewoond en juridische werkzaamheden voor GenDx verricht.

GenDx heeft [betrokkene 1] en Werknemer op 31 maart 2015 ‘als vertegenwoordigers van UMC Holdings’ schriftelijk persoonlijk bedankt voor de verbondenheid met GenDx vanaf het prille begin. In verband daarmee is aan hen door GenDx een eenmalige persoonlijke vergoeding van € 10.000,- in het vooruitzicht gesteld, als dat zou vallen binnen wettelijke en door de werkgever toegestane regels. Werknemer heeft het aanbod onder dat voorbehoud geaccepteerd.

Tijdens een RvC-vergadering van Utrecht Holdings op 10 juni 2015 is het aanbod van GenDx besproken. De RvC heeft daar geen toestemming voor gegeven. Tijdens een bijeenkomst op 11 september 2015 in Hippolytushoef hebben [betrokkene 1] en [betrokkene 2] met de RvC in breder verband incentives besproken. Daarbij is in een vooraf opgesteld document (onder ‘Discussiepunt C: nut en noodzaak van een incentiveregeling’) een betaalde nevenfunctie als een van de vormen van een incentiveregeling genoemd.2

[betrokkene 1] en Werknemer zijn tijdens de aandeelhoudersvergadering van GenDx op 20 april 2016 benoemd als leden van de adviescommissie van GenDx. Zij hebben (in ieder geval) in de jaren 2016 tot en met 2018 advieswerkzaamheden voor GenDx verricht en hebben hiervoor ook vergoedingen ontvangen. Werknemer heeft op 20 april 2016 een bonus van € 10.000,- ontvangen wegens het tienjarig bestaan van GenDx in 2015, en op 20 juli 2016 als jaarlijkse vergoeding voor zijn advieswerkzaamheden € 3.000,- en op 27 april 2017 ook € 3.000,-. Voor 2018 is aan Werknemer door GenDx € 8.000,- toegekend als jaarlijkse vergoeding voor advieswerk, wat hij heeft aanvaard.

[betrokkene 4] is in mei 2017 benaderd door het Amerikaanse private equity-fonds Battery Ventures L.P. (hierna: Battery Ventures) over een mogelijke overname van GenDx. [betrokkene 1] heeft daarover de RvC geïnformeerd.

Op 20 september 2017 heeft Werknemer zich ziekgemeld. Tijdens de re-integratie is op 23 november 2017 een acuut hartprobleem ontstaan, dat tot ziekenhuisopname en een openhartoperatie op 28 november 2017 leidde. Tot 18 februari 2018 heeft Werknemer vanwege arbeidsongeschiktheid niet gewerkt; daarna is hij geleidelijk gaan opbouwen.

De RvC heeft op 14 december 2017 akkoord gegeven voor de verkoop aan GenDx van de aandelen die Utrecht Holdings hielden in GenDx. Op 18 december 2017 heeft UMCUH haar aandelen in GenDx overgedragen. GenDx heeft voor deze inkoop van eigen aandelen aan UMCUH € 2.156.046,- betaald.

[betrokkene 4] heeft op 1 maart 2018 bij Werknemer zijn belangstelling gepolst om aandeelhouder in GenDx te worden, waar Werknemer positief op reageerde.

Verder heeft [betrokkene 4] in de inkoopbrief toegelicht hoe GenDx de prijs heeft becijferd, op basis waarvan zij de aandelenbelangen wilde inkopen die Utrecht Holdings had in GenDx. De inkoopbrief is niet ondertekend.

Dit document (hierna: de notitie) is gewijzigd op 21 november 2017.

Bij e-mail van 13 maart 2018 heeft [betrokkene 4] vervolgens [betrokkene 1] en Werknemer concreet aangeboden om aandelen in GenDx te verwerven tegen dezelfde waardering waarop UMCUH was uitgestapt (inclusief 50% discount) met daarop nog een extra instapdiscount van 2/3 als waardering voor het werk wat zij in de afgelopen jaren voor de organisatie hadden verricht.

Op 5 oktober 2018 heeft Werknemer BLiMP Holding BV (hierna: BLiMP) opgericht, waarvan hij enig bestuurder en aandeelhouder is. Op 6 november 2018 heeft BLiMP vervolgens een belang van 5,03% verworven voor een bedrag van € 182.913,50, net als de persoonlijke vennootschap van [betrokkene 1] , Uniper Holding BV (hierna: Uniper) deed.

[betrokkene 1] heeft op 8 november 2018 geantwoord dat geen bezwaar bestaat, ervan uitgaande dat tijdsinvesteringen buiten werktijd plaatsvinden, zoals dat in de periode daarvoor ook was.

Vanaf 12 november 2018 is Werknemer weer volledig arbeidsgeschikt.

Op 18 april 2019 heeft BLiMP, net als Uniper, een derde deel van haar aandelenbelang in GenDx verkocht voor € 1.030.527,37 aan het Amerikaanse private-equity fonds Ampersand Capital Partners. BLiMP heeft haar resterende aandelen, net als Uniper, in de zomer van 2022 verkocht aan het Franse bedrijf Eurobio Scientific voor circa € 4.522.500,-.

Werknemer en [betrokkene 1] zijn op 18 april 2019 benoemd als (niet-uitvoerend) bestuurders van GenDx. Die positie is geëindigd op 3 oktober 2022.

In het najaar van 2021 heeft Utrecht Holdings onderzoeksbureau Deloitte Forensic & Dispute Services BV (hierna: Deloitte) opdracht gegeven om onder meer onderzoek te doen naar de gang van zaken rondom de verkoop van aandelen in GenDx. Deloitte heeft voor haar onderzoek met Werknemer gesproken. Na diens reactie op het concept-interview verslag en de conceptbevindingen heeft Deloitte op 23 november 2022 haar onderzoeksresultaten gerapporteerd aan Utrecht Holdings.

Werknemer heeft zich op 9 januari 2023 ziek gemeld.

UUH heeft op 27 januari 2023 de beëindiging van de detachering (per direct) aangekondigd. UU heeft Werknemer bij brief van 9 maart 2023 op non-actief gesteld.

Het middel bestaat uit drie onderdelen.

Subonderdeel 1.1 klaagt dat het oordeel van het hof onvoldoende (begrijpelijk) is gemotiveerd, omdat UU in het kader van het verwijt dat Werknemer (in ieder geval) vanaf 13 maart 2018 melding had moeten doen van een tegenstrijdig belang, heeft gewezen op de inkoopbrief, het Excelbestand en de notitie tezamen en op het aanbod van 13 maart 2018. Het hof kon daarom ter motivering van zijn oordeel met betrekking tot het Excelbestand (zie de eerste onderstreping in het citaat) niet volstaan met een verwijzing naar zijn eerdere oordeel in rov. 4.39 van de beschikking.

Ter toelichting wordt vermeld dat het hof aan het einde van rov. 4.39 beoordeeld heeft of het Excelbestand op zichzelf beschouwd voldoende was voor Werknemer om vóór 14 december 2017 (de datum waarop de RvC goedkeuring gaf voor de verkoop van de aandelen, zie onder 2.11 hiervoor) de RvC te informeren over een tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] . Het verwijt van UU dat het hof beoordeelt in rov. 4.43 e.v., gaat echter over de periode na 13 maart 2018, toen Werknemer wel toegang had tot de Dropboxfolder met daarin (onder andere) de inkoopbrief van 22 november 2017 en het Excelbestand. Zodoende had het hof in rov. 4.43 (opnieuw) moeten beoordelen of Werknemer uit het Excelbestand in samenhang met de inkoopbrief (en de notitie) en overigens ook het aanbod van 13 maart 2018, moest begrijpen dat [betrokkene 1] een tegenstrijdig belang had bij de exit van GenDx.

Deze klacht slaagt niet. In rov. 4.39 van de beschikking heeft het hof over het Excelbestand overwogen dat het “betrekking heeft op de waardebepaling van de aandelen van GenDX” en dat hieruit “evenmin voldoende duidelijk [blijkt] hoe voor [Werknemer] zou zijn af te leiden dat [betrokkene 1] in beeld was als adviseur of (mogelijk) aandeelhouder”. Dat het hof deze constatering herhaalt in rov. 4.43, is niet onbegrijpelijk. Als uit de inhoud van het Excelbestand vóór 14 december 2017 niet voldoende duidelijk blijkt hoe voor Werknemer daaruit zou zijn af te leiden dat [betrokkene 1] in beeld was als adviseur of (mogelijk) aandeelhouder, dan geldt dat ook voor de periode vanaf 13 maart 2018. De inhoud van het Excelbestand is immers hetzelfde gebleven. Bovendien volgt uit rov. 4.43 dat het hof, anders dan het subonderdeel tot uitgangspunt neemt, de samenhang tussen de inkoopbrief en de notitie en het Excelbestand in de periode vanaf 13 maart 2018 wel heeft beoordeeld. In het oordeel van het hof ligt echter besloten dat, gelet op de inhoud van het Excelbestand, aan het Exelbestand in samenhang met de inkoopbrief en de notitie niet de betekenis toekomt die UU daaraan toekent. Dit feitelijke oordeel is niet onbegrijpelijk.

Subonderdeel 1.2 klaagt over de tweede onderstreping in het citaat (zie 4.2 hiervoor). Ten eerste (subonderdeel 1.2.1) wordt geklaagd dat het hof met het oordeel dat UU onvoldoende heeft onderbouwd dat Werknemer voor 4 mei 2023 al de beschikking had over de notitie en daar kennis van heeft genomen, de tweeconclusieregel heeft miskend. Het hof heeft namelijk ten onrechte de stellingen van Werknemer dat (i) de notitie niet in de Dropbox zat, maar pas in 2023 boven water is gekomen in het onderzoek van Deloitte en (ii) Werknemer niet op 13 maart 2018 kennis heeft genomen van de notitie, in zijn oordeel betrokken. Deze stellingen hadden eerder, en niet pas tijdens de mondelinge behandeling, moeten worden ingenomen.

In het verlengde hiervan wordt ten tweede (subonderdeel 1.2.2) geklaagd dat het hof het in art. 19 Rv bedoelde beginsel van hoor en wederhoor heeft veronachtzaamd. Het oordeel van het hof is immers geheel gebaseerd op bij gelegenheid van de mondelinge behandeling in hoger beroep door Werknemer geponeerde stellingen waarop UU, gelet op het verloop van het partijdebat, niet bedacht hoefde te zijn en ten aanzien waarvan geldt dat niet van UU kon worden verwacht dat zij daarop direct zou responderen. Het was voor UU onmogelijk om ter zitting nader te onderbouwen dat de notitie wél in de Dropbox zat en Werknemer deze ook heeft ingezien. UU kan ook niet worden verweten dat zij dat niet op een eerder moment in de procedure heeft gedaan, omdat daarvoor – gelet op de stellingen van Werknemer in zijn beroepschrift – geen enkele aanleiding bestond.

Beide subonderdelen falen. Het hof heeft tijdens de mondelinge behandeling aan Werknemer verschillende vragen gesteld over de notitie. Die vragen en ook de antwoorden van Werknemer liggen dermate in het verlengde van het al gevoerde partijdebat dat met de vragen en de gegeven antwoorden de tweeconclusieregel niet is miskend en evenmin sprake is van schending van hoor en wederhoor. Dit wordt als volgt toegelicht.

In de beschikking in eerste aanleg heeft de kantonrechter onder 2.8 als feit vastgesteld dat op 22 november 2017 [betrokkene 4] namens GenDx ter attentie van [betrokkene 1] en Werknemer een brief (daarmee wordt de inkoopbrief bedoeld) aan UMCUH heeft gestuurd, waarin hij € 2.156.046,- heeft geboden voor het belang van UMCUH in GenDx. Uit de berekening in die brief blijkt dat [betrokkene 4] , om tot dat bedrag te komen, meerdere discounts heeft toegepast. [betrokkene 4] schrijft in deze brief ook dat hij hoopt dat [betrokkene 1] en Werknemer nog lang een inbreng als adviseurs van GenDx willen blijven leveren.

Dit alles gaat uitsluitend over de inkoopbrief en nog niet over de notitie. De notitie komt verderop in het beroepschrift aan bod, bij de toelichting op grief 9. Met die grief komt Werknemer op tegen de overweging van de kantonrechter in rov. 4.16 dat Werknemer kennis had van een mogelijk persoonlijk tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] en dat Werknemer erop had moeten toezien dat [betrokkene 1] dit persoonlijk tegenstrijdig belang voorafgaand aan de verkoop van de aandelen van UMCUH in GenDx expliciet zou melden aan de RvC, zodat de RvC goed geïnformeerd een standpunt kon innemen over de vraag of [betrokkene 1] betrokken kon worden bij de beraadslaging en besluitvorming over de verkoop van deze aandelen en dat dit ook gold voor zijn eigen rol als adviseur van zowel Utrecht Holdings als GenDx in het kader van de verkoop van de aandelen.

Daarna kondigt de voorzitter aan weer terug te willen naar het verkoopproces en stelt aan mr. Fonville de vraag waarom Battery Ventures zo belangrijk is (zie onderaan blz. 16 van het p-v).

Uit het voorgaande komt naar voren dat Werknemer in het beroepschrift een beroep heeft gedaan op de e-mail van Deloitte van 4 mei 2023 waarbij de notitie als bijlage was gevoegd. Uit zijn stellingen volgt dat de ontvangst van deze notitie hem aan het denken heeft gezet over de inkoopbrief (zie hiervoor onder 4.14 en 4.15). Hoewel Werknemer in zijn beroepschrift niet expliciet heeft gesteld dat hij de notitie niet eerder had gezien, ligt deze stelling daar al wel in besloten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het hof tijdens de mondelinge behandeling Werknemer heeft bevraagd over het moment waarop Werknemer de notitie voor het eerst had gezien, helemaal gelet op de stelling van UU dat Werknemer wist hoe het was gegaan. De stelling van Werknemer dat hij de notitie pas heeft gezien met de e-mail van Deloitte van 4 mei 2023, ligt daarmee dermate in het verlengde van het partijdebat dat van een schending van de tweeconclusieregel geen sprake kan zijn. Evenmin is sprake van schending van hoor en wederhoor. UU is na de desbetreffende stelling van Werknemer dat hij de notitie pas had gezien met de e-mail van Deloitte, nog weer aan het woord geweest over de notitie (zie citaten hiervoor over 4.21). Daarmee had UU voldoende gelegenheid om op de desbetreffende stelling van Werknemer te reageren.

Subonderdeel 1.2 faalt dus.

Subonderdeel 1.3 klaagt dat het oordeel van het hof dat UU onvoldoende heeft onderbouwd dat Werknemer voor 4 mei 2023 al de beschikking had en kennis heeft genomen van de notitie, blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting omdat daarin – tegen de achtergrond van het partijdebat – te hoge eisen aan de stelplicht en bewijslast van UU en/of te lage eisen aan de daarmee samenhangende betwistplicht van Werknemer worden gesteld.

Gewezen wordt op de stellingen van Werknemer in het beroepschrift dat de notitie ‘is aangetroffen’ in de Dropboxfolder GenDx en dat Werknemer dit document (evenals de inkoopbrief) niet eerder had kunnen zien dan op 13 maart 2018, aangezien hij voor die datum nog geen toegang had tot de folder Inkoop van de GenDx Dropbox. Daarmee, zo vervolgt de klacht, valt niet te verenigen dat Werknemer later bij gelegenheid van de mondelinge behandeling aanvoert dat hij de notitie zelf aan de Dropbox heeft toegevoegd nadat deze op 4 mei 2023 boven water is gekomen in verband met het onderzoek van Deloitte. Dit maakt, aldus nog steeds de klacht, de stellingen van Werknemer over de vraag of de betreffende documenten zich in de Dropbox bevonden en of hij ze heeft ingezien op zijn minst ongeloofwaardig en onder deze omstandigheden kon niet van UU worden verlangd dat zij zou onderbouwen dat Werknemer de beschikking had over de betreffende notitie en deze heeft ingezien, maar lag het juist op de weg van Werknemer om in het kader van zijn betwisting nadere gegevens aan te voeren waaruit blijkt dat de notitie zich niet in de Dropbox bevond en hij deze niet heeft ingezien, aldus nog steeds de klacht.

Deze klacht faalt, omdat zij berust op het onjuiste uitgangspunt dat sprake is van tegenstrijdige stellingen van Werknemer. Daarvan is geen sprake. In het beroepschrift heeft Werknemer onder randnr. 55 verwezen naar een document dat in de folder GenDx van de Dropbox staat en dat als productie 71 bij het beroepschrift wordt overgelegd (zie hiervoor onder 4.13). Productie 71 is een screenshot van de Dropbox folder. Op de screenshot is onder andere te zien wanneer het document (de notitie) is gewijzigd.

Uit het bovenstaande citaat volgt dat mr. Fonville opmerkt dat productie 71 een screenshot is van het deskundigenrapport. Daarop antwoordt de Werknemer dat hij dat (daarmee doelend op de screenshot) zelf heeft toegevoegd en mr. Meuleman merkt ter verdere toelichting op dat het screenshot niet uit het officiële document (daarmee doelend op het deskundigenrapport) komt, maar dat zij zelf de screenshot hebben gemaakt en toegevoegd aan het beroepschrift. De reacties van Werknemer en mr. Meuleman zien dus op de stelling van mr. Fonville dat sprake is van een screenshot uit het deskundigenrapport, waarmee m.i. gedoeld wordt – of althans is dit zo door Werknemer en mr. Meuleman opgevat – het onderzoeksrapport van Deloitte. Werknemer en mr. Meuleman maken duidelijk dat het desbetreffende screenshot niet uit het rapport van Deloitte komt, maar dat zij die zelf hebben gemaakt dan wel hebben toegevoegd aan het beroepschrift. Werknemer heeft dus niet, anders dan het subonderdeel tot uitgangspunt neemt, tijdens de mondelinge behandeling gesteld dat hij de notitie zelf aan de Dropbox heeft toegevoegd. Werknemer heeft een screenshot van de Dropbox – waaruit dus blijkt dat de notitie in de Dropbox zat – als productie bij het beroepschrift toegevoegd. Dit is volledig in lijn met de stellingen van Werknemer in het beroepschrift.

Om dezelfde reden faalt de motiveringsklacht van het subonderdeel. Geklaagd wordt dat het oordeel van het hof ‘althans’ onbegrijpelijk is, omdat het hof in rov. 4.43 – zonder nadere motivering – heeft beslist dat de stelling van Werknemer tijdens de mondelinge behandeling dat de notitie pas in 2023 in het onderzoek van Deloitte boven water is gekomen, een voldoende gemotiveerde betwisting inhoudt van de stelling van UU dat Werknemer op 13 maart 2018 de inkoopbrief, de notitie en het Excelbestand heeft ingezien, terwijl de stellingen van Werknemer tijdens de mondelinge behandeling niet te verenigen zijn met zijn stellingen in het beroepschrift. Zoals hiervoor onder 4.29 al is toegelicht, is geen sprake van onverenigbare stellingen.

Onderdeel 1 faalt dus volledig. Voor de volledigheid kan hierbij nog worden opgemerkt dat UU geen belang heeft bij de klachten van dit subonderdeel. Rov. 4.43 en 4.44 zijn namelijk afzonderlijke, zelfstandige dragende gronden voor de verwerping door het hof van het verwijt van UU dat Werknemer af had moeten zien van zijn eigen aandeelhouderschap en een melding aan de RvC had moeten doen op het moment dat hij wist van het tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] bij de exit van UMCUH uit GenDX. De klachten gericht tegen rov. 4.44 (waarbij het hof veronderstellenderwijs ervan uitgaat dat Werknemer wél op 6 november 2018 al bekend was met de inkoopbrief, de notitie en het Excelbestand), zijn tevergeefs voorgesteld, zoals hierna bij de bespreking van onderdeel 2 zal blijken. Dit maakt dat UU geen belang heeft bij de klachten van onderdeel 1.

Het middel vermeldt dat dit oordeel aldus dient te worden begrepen, dat Werknemer – ondanks diens kennis van de aanwezigheid van een tegenstrijdig belang bij [betrokkene 1] – pas een melding hoefde te doen van dit tegenstrijdige belang zodra (Werknemer zou weten dat) door GenDx een concreet aanbod was gedaan aan [betrokkene 1] om aandeelhouder te worden. Geklaagd wordt, onder randnummer 2.23, dat het hof miskent dat Werknemer (als senior bedrijfsjurist) direct, althans zo spoedig mogelijk melding moest doen van een (voor Werknemer) kenbaar tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] . Indien het hof dit niet heeft miskend, dan is het oordeel onbegrijpelijk tegen de achtergrond van de stellingen van UU dat bij [betrokkene 1] een tegenstrijdig belang aanwezig was, dat Werknemer daarvan op de hoogte was en zorg diende te dragen voor het naleven van deze regelen door van het tegenstrijdig belang bij [betrokkene 1] melding te maken bij de RvC.

Uit dit citaat blijkt dat het hof de stellingen van UU zo uitlegt, dat volgens UU het tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] eruit bestond dat [betrokkene 1] , [betrokkene 4] en medeaandeelhouder in GenDX [betrokkene 8] al voor de exit van Utrecht Holdings uit GendX overeenstemming hadden bereikt over de instap van [betrokkene 1] . Deze uitleg van stellingen, die is voorbehouden aan de rechter die over de feiten oordeelt en in cassatie slechts beperkt kan worden getoetst, is in cassatie onbestreden. Het hof respondeert in rov. 4.43, maar ook in rov. 4.44 op het door UU gestelde tegenstrijdige belang van [betrokkene 1] . De overweging in rov. 4.44 dat concrete overeenstemming over deelname niet blijkt uit de inkoopbrief en evenmin uit de notitie moet dan ook tegen deze achtergrond worden bezien. Het hof respondeert dus op de stellingen van UU dat sprake was van een tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] , omdat al overeenstemming was bereikt over de instap. Daarvan is naar het oordeel van het hof niet gebleken. In rov. 4.44 kan niet worden gelezen dat Werknemer ondanks diens kennis van de aanwezigheid van een tegenstrijdig belang bij [betrokkene 1] , pas een melding hoefde te doen zodra een concreet aanbod was gedaan aan [betrokkene 1] om aandeelhouder te worden in GenDx.

Daarnaast bevat onderdeel 2 onder randnummer 2.24 (en 2.26) de klacht dat voor zover het hof in zijn oordeel ervan uitgaat dat geen sprake is van een tegenstrijdig belang, op de grond dat slechts sprake kan zijn geweest van een (voor Werknemer kenbaar en aan de RvC te melden) tegenstrijdig belang van Werknemer, als door GenDx een concreet aanbod zou zijn gedaan aan [betrokkene 1] om aandeelhouder te worden, het oordeel getuigt van een onjuiste rechtsopvatting over de regels inzake tegenstrijdig belang van bestuurders, hetzij het oordeel zonder nadere motivering onbegrijpelijk is. Deze klacht faalt, omdat zij berust op een verkeerde lezing van de bestreden beschikking. Zoals hiervoor onder 4.35 al is toegelicht, respondeert het hof in rov. 4.44 op het door UU gestelde tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] dat eruit bestond dat al overeenstemming was bereikt over de instap van [betrokkene 1] voor de exit van Utrecht Holdings uit GenDx.

De motiveringsklacht onder randnummer 2.27 houdt in dat het oordeel van het hof onbegrijpelijk is, omdat het oordeel dat pas op 13 maart 2018 een echt aanbod tot deelname is gekomen aan Werknemer en [betrokkene 1] , hoe dan ook niet kan bijdragen aan de beslissing dat Werknemer op 13 maart 2018 geen melding hoefde te doen van een tegenstrijdig belang. UU heeft namelijk aan haar verwijt mede ten grondslag gelegd dat het aanbod van 13 maart 2018 reden had moeten zijn om melding te doen van een tegenstrijdig belang bij [betrokkene 1] , nu daaruit onder meer bleek dat het aanbod een tegenprestatie was voor (onder andere) het faciliteren van de uitkoop van UMCUH in GenDx en de inkoopprijs van [betrokkene 1] en Werknemer was gekoppeld aan de uitkooprijs van UNCUH, aldus de klacht.

Ook deze klacht faalt, omdat zij berust op een onjuiste lezing van de bestreden rechtsoverweging. In rov. 4.44 heeft het hof tot uitgangspunt genomen dat Werknemer de inkoopbrief en de notitie had gelezen voordat hij op 6 november 2018 de aandelen in GenDx kocht, maar dat dan nog de inhoud van die stukken niet zodanig was dat Werknemer op grond daarvan had moeten afzien van het aankopen van aandelen of bij de RvC melding had moeten maken van het tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] . Dit omdat, kort gezegd, overeenstemming over deelname niet uit die stukken blijkt. Het hof voegt daar vervolgens aan toe dat een aanbod aan Werknemer en [betrokkene 1] pas in maart 2018 is gekomen, en dat pas in november 2018 de aandelen daadwerkelijk zijn gekocht. Dit brengt het hof tot zijn oordeel dat ‘de inkoopbrief noch de notitie, noch de combinatie daarvan concreet genoeg zijn om, samen met het tijdsverloop, in redelijkheid van Werknemer verwachten af te zien van aandeelhouderschap of een melding te doen aan de RvC dat er een tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] had gespeeld’. Hieruit blijkt dat het hof van oordeel is dat, gegeven enerzijds het feit dat uit de bewuste stukken geen overeenstemming over deelname blijkt en anderzijds het tijdsverloop, in redelijkheid niet van Werknemer kon worden verwacht om voor 6 november 2018 een melding te doen aan de RvC dat sprake was van een tegenstrijdig belang bij [betrokkene 1] . Dat in redelijkheid niet van Werknemer kon worden verwacht om voor 6 november 2018 een melding te doen aan de RvC dat sprake was van een tegenstrijdig belang bij [betrokkene 1] , heeft het hof dus breder gemotiveerd dan de klacht suggereert.

Voor zover de klacht zou behelzen dat Werknemer enkel op grond van het aanbod van 13 maart 2018 de bedoelde meldingsplicht zou hebben, dan geldt dat de klacht eveneens faalt. In rov. 4.43 heeft het hof, zoals hiervoor al is opgemerkt, de stellingen van UU zo uitgelegd dat volgens UU het tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] eruit bestond dat [betrokkene 1] , [betrokkene 4] en medeaandeelhouder in GenDX [betrokkene 8] al voor de exit van Utrecht Holdings uit GendX overeenstemming hadden bereikt over de instap van [betrokkene 1] en dat Werknemer dit tenminste vanaf 13 maart 2018 wist. Daarna overweegt het hof dat Werknemer pas op zijn vroegst kennis heeft genomen van het gestelde tegenstrijdige belang op 13 maart 2018 toen hij toegang kreeg tot de Dropboxfolder waarin, volgens UU, de inkoopbrief, de notitie en het Excelbestand zaten. Kortom, het hof heeft, in rov. 4.43, de stellingen van UU zo uitgelegd dat het tegenstrijdige belang van [betrokkene 1] voor Werknemer had moeten blijken uit de inkoopbrief, die notitie en het Excelbestand. Deze onderdelen uit rov. 4.43 worden in cassatie niet bestreden. In rov. 4.44 bouwt het hof voort op de in rov. 4.43 gegeven, onbestreden, uitleg van de stellingen van UU. Reeds daarom faalt de klacht. Daarbij valt nog op te merken dat het hof wel oog heeft gehad voor de stellingen van UU dat het gedane aanbod een tegenprestatie was voor (onder andere) het faciliteren van de uitkoop van UMCUH in GenDx en de inkoopprijs van [betrokkene 1] en Werknemer was gekoppeld aan de uitkooprijs van UMCUH. Het hof heeft dit immers met zoveel woorden in rov. 3.16 als feit vastgesteld (zie onder 2.17 hiervoor) en in rov. 4.2 onder andere overwogen dat UU Werknemer niet verwijt dat hij aandelen GenDx voor een bepaalde waarde (en dus met de in rov. 3.16 genoemde kortingen) heeft ingekocht. Het hof heeft deze stellingen echter niet zo uitgelegd dat die door UU ten grondslag zijn gelegd aan een meldingsplicht van Werknemer. Dat is, gelet op de in de voetnoten genoemde vindplaatsen, niet onbegrijpelijk.

Tot slot bevat onderdeel 2 onder randnr. 2.28 en 2.29 nog een voortbouwklacht, die erop neerkomt dat bij het slagen van een van de klachten uit onderdeel 1 of onderdeel 2, het oordeel van het hof in rov. 4.42 van de bestreden beschikking niet in stand kan blijven. Nu de onderdelen 1 en 2 tevergeefs zijn voorgesteld, faalt ook deze voortbouwklacht.

Onderdeel 2 faalt dus volledig.

Het onderdeel vermeldt dat het onderstreepte gedeelte in het citaat wordt aangevallen voor het geval dit oordeel de verwerping door het hof in rov. 4.44 van het verwijt van UU dat Werknemer in ieder geval op 13 maart 2018 een melding had moeten doen van het tegenstrijdig belang van [betrokkene 1] en had moeten afzien van zijn eigen aandeelhouderschap omdat hij op dat moment inzage had in (onder meer) de inkoopbrief, zelfstandig kan dragen.

Voor zover hiermee wordt bedoeld dat het onderstreepte gedeelte van rov. 4.38 dragend is geweest voor het hof van de verwerping van het verwijt in rov. 4.44, faalt het onderdeel wegens een verkeerde lezing van de bestreden beschikking. Uit niets blijkt immers dat het onderstreepte gedeelte van rov. 4.38 dragend is geweest voor het hof voor de verwerping van het verwijt in rov. 4.44. Het onderdeel licht ook niet toe waar dit uit zou kunnen blijken.

Voor zover met de voorwaarde wordt bedoeld dat het onderstreepte gedeelte van rov. 4.38 wordt bestreden met het oog op een eventuele verwijzingsprocedure waarin het verwijt in rov. 4.44 opnieuw door het verwijzingshof zal worden beoordeeld (en in die beoordeling zou de omstandigheid genoemd in rov. 4.38 dan wellicht een rol kunnen spelen), faalt het onderdeel bij gebrek aan belang. De onderdelen 1 en 2 kunnen immers niet tot vernietiging van de bestreden beschikking leiden.

Bij deze stand van zaken behoeven de twee klachten van onderdeel 3 (zie onder randnr. 2.32 en randnr. 2.33) geen bespreking.