Uitspraken

Onrechtmatig handelen

persoonlijke verrijking, berekenen van een dubbele uurprijs voor personeel ingehuurd via McCo

TMN c.s. beroept zich voor de beschuldiging van persoonlijke verrijking door het berekenen van een dubbele uurprijs voor personeel ingehuurd via McCo op een verklaring die voormalig GVB-werknemer [naam 3] in [jaartal] zou hebben opgesteld. In de overgelegde, niet ondertekende en niet gedateerde verklaring van [naam 3] staat onder meer:

Ik ontdekte dat personen die bij OV Chipkaart werken malversaties plegen. Zie e-mails. het hoofd van deze afdeling [eiser 1] heeft de uitzendkrachten die voor € 35,-- per uur die door mij waren ingehuurd (…) door haar toedoen zijn weggestuurd omdat zij kennelijk volgens haar niet goed functioneerden. Ik kwam erachter dat zij haar eigen personeel van haar eigen bedrijf (MCCO) à € 70,-- op die plek heeft vervangen, en dit voor zeer eenvoudige administratieve werkzaamheden. Dit noem ik buitenproportionele tarieven en dit heet zelfverrijking. (…) Toen het uitlekte dat [eiser 1] zich waarschijnlijk verrijkte is een onderzoek geweest door de heer [naam 2], hoofd Integriteit GVB (…) Toen ik hem[jaartal] vertelde over bovenstaan item kon hij zijn oren niet geloven hij vertelde mij dat hij het dringend advies aan de directie had gegeven om [eiser 1] en haar adjudanten per onmiddellijk te ontslaan. Maar ze werken er nog steeds (…).

TMN c.s. beroept zich daarnaast op een e-mail van [naam 2], voormalig hoofd Integriteit GVB, verzonden op [datum 8]. Op het overgelegde afschrift is de geadresseerde doorgestreept. Er staat onder meer het volgende in:

(…) N.a.v. een klacht over een vermoeden van onrechtmatig inhuur van medewerkers voor het project chipcard door mw. [eiser 1], die daar projectleider was, heeft een quick scan onderzoek plaats gevonden door het Meldpunt. In grote lijnen kwam het er op neer dat mw. [eiser 1] medewerkers voor het GVB chipcard project wierf die reeds in een bedrijf werkzaam waren waar mw. [eiser 1] aandeel had. (…)

Volgens TMN c.s. heeft [naam 2] destijds onderzoek gedaan en heeft hij zijn bevindingen in een rapport opgenomen, maar is dit rapport verdwenen. [naam 2] heeft dit in een telefoongesprek op 4 oktober 2012 bevestigd, welk gesprek is vastgelegd in een e-mail van 9 oktober 2012.

De rechtbank acht de door TMN c.s. aangehaalde bronnen onvoldoende om als basis voor de beschuldigingen te kunnen dienen.

Alleen [naam 3] heeft iets verklaard over een verdubbeling van de uurprijs voor personeel dat via McCo werd ingehuurd. Zijn verklaring is niet specifiek. Zo vermeldt hij niet om hoeveel personeelsleden het gaat en om welke functies. [naam 2] zegt in zijn e-mail niets over verdubbeling van de uurprijzen en ook in het verslag van het inkoopoverleg en in het BDO-rapport is daarover niets te vinden.

Uit de zijdens TMN c.s. overgelegde verklaring van [gedaagde 2] van [datum 10] blijkt dat [gedaagde 2] er van op de hoogte was dat [naam 3] door het GVB was ontslagen omdat hij een opdracht gaf aan een bedrijf waarin zijn vrouw een belang had. Die omstandigheid kan aanleiding geven om te twijfelen aan het waarheidsgehalte van de verklaring van [naam 3] en had voor [gedaagde 2] reeds daarom des te meer aanleiding moeten zijn om zich niet hoofdzakelijk op de verklaring van [naam 3] te baseren.

onjuist declareren van uren en kilometers

TMN c.s. beroept zich voor deze beschuldiging wederom op de onder 4.8 aangehaalde e-mail van [naam 2] van [datum 8]. In deze e-mail staat hierover het volgende:

Naar aanleiding van een ingediende klacht bij het Meldpunt integriteit n.a.v. niet correcte kilometerdeclaratie van o.a. mw. [eiser 1] en onder haar vallende externe medewerkers, heeft het meldpunt onderzoek gedaan. Resultaten zijn aan de algemeen directeur gerapporteerd. De algemeen directeur heeft toen nogmaals verordineerd dat voor alle bij GVB werkzame personen dezelfde vergoeding geldt. De algemeen directeur heeft mij verteld dat hij de teveel betaalde reiskosten niet terug zou vragen aan mw. [eiser 1], maar haar zou aanspreken om zich voortaan ook aan de GVB regels te houden.

Ter verdere onderbouwing verwijst TMN c.s. naar een e-mail die [naam 5], een oud werkneemster van het GVB, op [datum 11] stuurde aan [naam 3]. Daarin staat onder meer:

Zoals aan de telefoon al gezegd heb ik niet zoveel te zeggen over het GVB, ik heb daar tenslotte maar drie maandjes gezeten. Jouw idee dat ik ben weggestuurd omdat ik iets over corruptie zei, klopt niet, ik had gewoon een aanvaring met [eiser 1], rechtbank]. Het enige wat misschien relevant is: ik moest de urendeclaraties afhandelen en zag dat [eiser 1] heel wat meer uren en dagen schreef dan dat zij er werkelijk was.

De rechtbank acht de door TMN c.s. aangehaalde bronnen niet voldoende feitelijk om de ernstige beschuldigingen te ondersteunen.

Voor de onjuiste kilometerdeclaratie geeft TMN c.s. [naam 2] als bron op. Wat de resultaten waren van het kennelijk door hem verrichte onderzoek blijkt nergens uit.

De beschuldiging ten aanzien van de onjuiste declaraties voor gewerkte uren is, zo blijkt uit de aangehaalde e-mail, afkomstig van een medewerkster, [naam 5], die zeer kort bij GVB heeft gewerkt en na een conflict met [eiser 1] heeft moeten vertrekken. De e-mail van [naam 5] rept weliswaar van urendeclaraties voor meer uren dan [eiser 1] daadwerkelijk aanwezig was, maar dat wil nog helemaal niet zeggen – zoals ook [eiser 1] terecht aanvoert – dat de declaraties onjuist zijn. Dergelijke vage uitlatingen, elk afkomstig van slechts één bron, rechtvaardigen niet de aard van de beschuldigingen aan het adres van [eiser 1].

beschuldiging van ‘prominente rol in grootschalige fraude’

De rechtbank acht voorts de volgende omstandigheden van belang.

De beschuldigingen ten aanzien van [eiser 1] zijn door TMN c.s. als vaststaande feiten gepresenteerd en in een opeenvolgende reeks artikelen gedurende een periode van vijf maanden op een prominente plaats in de krant en op de Website meerdere malen herhaald.

Ook nadat het rapport van BDO en de conclusies van de Raad van Commissarissen bekend waren, heeft TMN c.s. in haar publicaties op [datum 12] en [datum 13] volhard in de beschuldigingen. Gedurende deze hele periode heeft TNM c.s. geen contact gehad met [eiser 1] om haar reactie op de beschuldigingen te vernemen.

Volgens TMN c.s. heeft [gedaagde 2] omstreeks [datum 1] tevergeefs getracht om telefonisch contact te krijgen met [eiser 1], door te bellen op het telefoonnummer van McCo met het verzoek terug te bellen. Ook zou hij de directeur van GVB verzocht hebben de conceptartikelen door te sturen naar de in de artikelen genoemde personen. [eiser 1] ontkent ooit iets van [gedaagde 2] te hebben vernomen.

Het betoog van TMN c.s. dat er geen absoluut recht op wederhoor bestaat, is in beginsel juist. In het onderhavige geval ging het echter om ernstige beschuldigingen met betrekking tot gebeurtenissen die op het moment van publicatie reeds enige jaren daarvoor hadden plaatsgevonden, beschuldigingen met de voorbereiding waarvan [gedaagde 2] naar eigen zeggen al een jaar bezig was. Bovendien waren deze beschuldigingen geheel gebaseerd op subjectieve bronnen, waaronder een werknemer die zelf was ontslagen in verband met soortgelijke beschuldigingen als waarvan TMN c.s. [eiser 1] beschuldigde. Dat [gedaagde 2] het tegen die achtergrond bij een enkele (mislukte) poging heeft gelaten om daarop de visie van [eiser 1] te vernemen, acht de rechtbank in dat kader onbegrijpelijk. Dat daardoor een onvolledig en onjuist beeld is geschetst van de rol van [eiser 1], komt onder deze omstandigheden dan ook geheel voor rekening van TMN c.s.

Schade

De rechtbank acht voldoende aannemelijk dat [eiser 1] als gevolg van het onrechtmatig handelen van TMN c.s. schade heeft geleden, nu zij direct na de eerste publicatie over haar in De Telegraaf op non-actief is gesteld, haar contract met GVB na afloop niet is verlengd en zij na de beëindiging van het contract met GVB geen ander werk meer heeft kunnen vinden. Aan TMN c.s. kan worden toegegeven dat de huidige economische situatie in het land mogelijk bijgedragen heeft aan het thans nog voortduren van de werkloosheid van [eiser 1]. De rechtbank is echter van oordeel dat het gemis aan werkzaamheden en dus ook inkomsten gedurende de vijf maanden direct na het beëindigen van de werkzaamheden voor GVB - zijnde de periode waarover [eiser 1] schadevergoeding vordert - , volledig kan worden toegerekend aan TMN c.s. In genoemde periode publiceerde TMN c.s. immers nog steeds artikelen over de rol van [eiser 1] bij het GVB met een beschuldigend karakter. TMN c.s. heeft de hoogte van het door [eiser 1] gestelde gemiddelde honorarium per maand niet betwist.

TMN c.s. heeft terecht naar voren gebracht dat de door [eiser 1] gevorderde schade bestaat uit gemiste omzet, terwijl slechts gederfde winst voor vergoeding in aanmerking komt. Ter comparitie heeft [eiser 1] gesteld dat McCo geen andere inkomsten kent dan hetgeen aan [eiser 1] via de facturen werd betaald. De rechtbank ziet daarin aanleiding om [eiser 1] in de gelegenheid te stellen om bij akte haar schade nader te specificeren, uitgaande van gederfde winst.

TMN c.s. heeft nog aangevoerd dat [eiser 1] haar schade ook heeft geclaimd bij het Ministerie. De rechtbank oordeelt hierover dat niet is gebleken dat [eiser 1] haar schade of een deel daarvan ook daadwerkelijk vergoed heeft gekregen van het Ministerie.

De vordering tot vergoeding van de kosten die [eiser 1] stelt te hebben gemaakt ter beperking van de schade wijst de rechtbank af. Voor het grootste deel betreffen het advocaatkosten, waarvoor de proceskostenveroordeling een vergoeding bevat. De kosten die [eiser 1] heeft betaald aan Universal XS B.V. (tweemaal een bedrag van € 952,-), in verband met ontgoogling van alle onjuiste berichtgeving op internet, merkt de rechtbank aan als zijnde redelijke kosten gemaakt ter beperking van haar schade, zodat TMN c.s. die zal moeten vergoeden. Voor de overige kosten geldt dat [eiser 1] onvoldoende heeft onderbouwd voor welke diensten de kosten zijn gemaakt en waarom die zijn aan te merken als ter beperking van schade, zodat die zullen worden afgewezen.

Over de door [eiser 1] gevorderde vergoeding van immateriële schade oordeelt de rechtbank als volgt. Op grond van het bepaalde in artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) heeft de benadeelde die in zijn eer of goede naam is geschaad of op andere wijze in zijn persoon is aangetast recht op een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding voor nadeel dat niet in vermogensschade bestaat.

De rechtbank acht aannemelijk dat [eiser 1] door aantasting van haar eer en goede naam als gevolg van de gewraakte publicaties schade heeft geleden. Zij heeft onbetwist gesteld dat zij dagelijks, onder meer bij sollicitaties, werd en nog steeds wordt geconfronteerd met de in De Telegraaf gepubliceerde beschuldigingen. TMN c.s. heeft nog aangevoerd dat [eiser 1] voor het eerst met naam is genoemd op [datum 2] op de website nu.nl en pas daarna in De Telegraaf, zodat het de vraag is welke schade aan wie is te wijten. Nu TMN c.s. echter als eerste, op [datum 14], met het verhaal omtrent de fraude bij GVB en de rol van het hoofd chipkaartproject naar buiten is gekomen, is de rechtbank van oordeel dat de schade als gevolg van deze beschuldigingen aan TMN c.s. kan worden toegerekend.

Nu niet kan worden vastgesteld dat TMN c.s. jegens McCo onrechtmatig heeft gehandeld, zal de schadevordering ten aanzien van McCo worden afgewezen.

Aangezien niet wordt betwist dat [gedaagde 2] de gewraakte artikelen in dienstverband met TMN heeft geschreven, volstaat het om alleen TMN te veroordelen om de gevorderde schade dienen te voldoen.

verwijderen artikel van de website