Uitspraken

De curator stelt dat de drie publicaties (1 in de papieren krant en 2 op websites van De Telegraaf) onrechtmatig waren jegens [naam 1 + naam 2], omdat in de publicaties bewust onjuistheden zijn geplaatst over beweerdelijke gruwelpraktijken die zouden plaatsvinden op de in de publicaties beschreven locatie, terwijl het voorzienbaar was dat daardoor grote commotie in de wijk zou ontstaan en aldus het risico is genomen dat de ondernemingen op de desbetreffende locatie hierdoor eveneens schade zouden lijden. In de publicaties wordt de achternaam [de familie] genoemd, die [naam 1 + naam 2] ook draagt, en de gedetailleerd beschreven locatie is herleidbaar tot het pand van waar uit [naam 1 + naam 2] hun eenmanszaken drijven.

De Telegraaf voert hiertegenover aan dat de publicaties niet onrechtmatig zijn jegens [naam 1 + naam 2], nu deze uitsluitend betrekking hadden op [fotograaf] en diens fotostudio. [naam 1 + naam 2] is niet genoemd in de publicaties, noch haar eenmanszaken of het adres van de fotostudio. De geschonden norm strekt tot bescherming van [fotograaf] en niet ook van [naam 1 + naam 2] Bovendien is er een te ver verwijderd verband tussen de informatie in de publicaties en eventuele schade van [naam 1 + naam 2], waarover onvoldoende is aangevoerd, aldus steeds De Telegraaf.

De schade was, in tegenstelling tot hetgeen De Telegraaf daarover betoogt, voorzienbaar aangezien het opruiende karakter van het artikel zich keert tegen de specifieke locatie die door De Telegraaf in negatief daglicht is geplaatst. De Telegraaf heeft voor lief genomen dat niet alleen de in de publicaties genoemde persoon daardoor wordt getroffen, maar eveneens anderen die in het pand op die concrete locatie werkzaam zijn. Dat De Telegraaf, zoals zij aanvoert, uit een krantenartikel in het Algemeen Dagblad uit 2006, dat ook over de fotostudio van [fotograaf] ging, niet behoefde af te leiden dat er op de locatie van de fotostudio ook de eenmanszaken van [naam 1 + naam 2] gevestigd waren is niet relevant, nu De Telegraaf hoe dan ook rekening diende te houden met de mogelijke aanwezigheid van andere gevestigden op die specifieke locatie. Hetzelfde geldt voor de omstandigheid dat in de publicaties niet is genoemd dat er in dat pand ook andere ondernemingen zijn gevestigd en voorts dat de namen van [naam 1 + naam 2] niet zijn genoemd.

De Telegraaf voert het verweer dat de digitale artikelen nog geen dag online hebben gestaan en dat het daarom niet aannemelijk is dat deze op enigerlei wijze hebben bijgedragen aan schade van [naam 1 + naam 2]Ook is volgens haar het feit dat het artikel is overgenomen door andere websites niet relevant. Naar het oordeel van de rechtbank doet evenwel de omstandigheid dat de digitale publicaties slechts van korte duur waren niet af aan het feit dat de digitale artikelen op diverse fora reacties teweeg hebben gebracht en ze dus zijn opgemerkt door het publiek. Onder die omstandigheden valt niet in te zien dat deze artikelen geen nadelig effect zouden hebben gehad omdat ze slechts kort gepubliceerd zijn geweest. Hierbij is niet de omstandigheid dat het artikel is overgenomen door andere websites van belang, maar juist de omstandigheid dat door publicatie op websites van De Telegraaf reacties zijn losgekomen.

Samengevat en concluderend leidt het bovenstaande tot het oordeel dat De Telegraaf, door een opruiend artikel te plaatsen in de krant en op haar website met een breed publiek, in strijd heeft gehandeld met hetgeen volgens het ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt, dat dat handelen aan haar kan worden toegerekend (hetgeen door haar ook is erkend) en dat zij aansprakelijk is voor de ten gevolge daarvan door [naam 1 + naam 2] geleden schade.

De curator vordert schadevergoeding, bestaande uit materiële en immateriële schade, nader op te maken bij staat. De rechtbank stelt voorop dat, nu vaststaat dat De Telegraaf jegens [naam 1 + naam 2] onrechtmatig heeft gehandeld en aansprakelijk is voor de daardoor geleden schade, de zaak naar de schadestaatprocedure kan worden verwezen als de mogelijkheid van schade aannemelijk is (Hoge Raad 8 april 2005, LJN AR7435). De curator heeft in voldoende mate gesteld dat [naam 1 + naam 2] schade heeft geleden aangezien zij gehinderd werd in haar werkzaamheden als gevolg van het artikel. De curator heeft immers de verschillende schadeposten gemotiveerd uiteengezet (misgelopen subsidie van de gemeente Rotterdam, verlies aan inkomsten uit opdrachten van [fotograaf], verlies aan inkomsten uit opdrachten van anderen en voortvloeiend uit de weigerachtige houding van De Telegraaf om schade te vergoeden, waardoor panden met verlies moesten of zullen worden verkocht) en deze tevens, voor zover mogelijk, met stukken onderbouwd. De mogelijkheid van schade is daarmee voldoende aannemelijk. Dat zelfs de curator kennelijk nog niet beschikt over cijfers, hetgeen blijkens de laatste akte van de curator overigens is achterhaald, doet daaraan niet af. De rechtbank verwerpt om die reden het verweer van De Telegraaf dat [naam 1 + naam 2] niet-ontvankelijkheid verklaard dient te worden aangezien zij heeft nagelaten om de schade te onderbouwen.

De rechtbank oordeelt evenwel, reeds in deze fase van de procedure, aangaande de gevorderde immateriële schade dat deze niet voor toewijzing in aanmerking komt. De curator motiveert zijn vordering op dit punt door te stellen dat [naam 1 + naam 2] in grote angst heeft geleefd in verband met mogelijke vergeldingsacties. Schade door vrees of angst komt niet voor vergoeding in aanmerking, nu dergelijke schade niet wordt genoemd in artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) dat immateriële schadevergoeding regelt.

De Telegraaf zal dan ook worden veroordeeld tot vergoeding van de materiële schade aan de zijde van [naam 1 + naam 2], nader op te maken bij staat. Vervolgens dient in de schadestaatprocedure de omvang van de vergoedingsplicht te worden bepaald, waaronder de vaststelling van eventuele eigen schuld aan de zijde van [naam 1 + naam 2]

De Telegraaf zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten aan de zijde van de curator, tot op heden begroot op:

- dagvaarding   € 81,17

- vast recht     267,00

- salaris advocaat     1.130,00 (2,5 punten × tarief € 452,00)

Totaal   € 1.478,17