Uitspraken

Blijkens hun stellingen wensen eisers betaling van de onder d. genoemde bedragen. Nu zij niet hebben toegelicht welk zelfstandig belang zij hebben bij de gevorderde verklaringen voor recht, die slechts de grondslagen voor de gevorderde betalingsveroordelingen betreffen, worden de vorderingen a., b., c. en e. bij gebrek aan belang afgewezen.

Voor het overige komt het gevorderde hierna aan de orde.

dwaling

[eiser 1] kende de naam van [naam] via het TV programma “[TV-programma]”. Wat hem aansprak, was dat [naam] zei dat hij ook rendement kon maken als de beurs daalde of als er weinig koersbeweging was, hetgeen hij deed door een combinatie van meerdere beleggingsstrategieën toe te passen. [eiser 1] heeft toen het kantoor van [naam] gebeld, waarna een medewerker van [naam] ([naam 5]) hem in mei 2011 thuis heeft bezocht. Deze medewerker vertelde hem dat het Fonds goede rendementen had gehaald, dat er bijna nooit verlies werd geleden en dat het een veilige belegging was. [eiser 1] heeft toen formulieren ondertekend die de medewerker al had ingevuld. Vervolgens kreeg hij het schriftelijk verzoek van De Veste om geld over te maken. Omdat hij De Veste niet kende, heeft hij naar het kantoor van [naam] gebeld en kreeg hij een andere medewerker ([naam 6]) aan de telefoon die hem vertelde dat De Veste de baas was van het fonds en dat het goed zat. Vervolgens heeft hij het geld naar De Veste overgemaakt.

[eiser 2] heeft in 2002 en 2003 bij [naam] twee seminars gevolgd, waarin vooral gewezen werd op de noodzaak van spreiding van beleggingen. In een daarop volgend gesprek heeft [naam] geadviseerd zijn vermogen door een bepaalde derde te laten beheren. Toen hij zijn relatie met die derde eind 2010 had beëindigd, kwam hij via een relatie, [naam 5], weer in contact met [naam]. Vervolgens is hij door [naam] uitgenodigd om een TV opname van [TV-programma] bij te wonen die plaats vond op 12 maart 2011. Tijdens een aansluitende borrel, waarbij aanwezig waren [naam], diens vriendin [naam 7] en [naam 5] voornoemd, heeft hij zich laten overhalen om voor € 50.000,= mee te doen aan het Fonds. Hem werd verteld dat de beheerder van het Fonds, De Veste, onder toezicht stond van de AFM en dat alleen belegd werd volgens de [Methode]. De hem vervolgens door [naam 7] toegezonden formulieren zijn door hem ondertekend en teruggestuurd, waarna hij geld naar De Veste heeft overgemaakt.

[naam 3] Wormwood) heeft in 2005 bij [naam] cursussen gevolgd voor beleggingen in aandelen en in opties, waarbij het volgens [naam] van belang was om in meer strategieën te beleggen om zo de risico’s te beperken en toch een redelijk rendement te kunnen behalen. Tijdens een daarop volgend persoonlijk gesprek met [naam] heeft deze geadviseerd om te beleggen in fondsen van wat later Quality Investments is geworden. Daarin heeft hij toen circa

€ 850.000,= belegd.

Daarna heeft [naam] contact met hem gehouden en zo eens per jaar hadden zij een gesprek op het kantoor van [naam]. Op advies van [naam] heeft hij in 2008 belegd in vier beleggingsfondsen van De Veste, het Fonds zat daar nog niet bij. In 2009 vertelde [naam] dat het hem was gelukt om een eigen beleggingsfonds op te richten, dat helemaal volgens zijn Methode zou gaan beleggen. [naam 3] heeft toen meteen, omdat volgens [naam] de inschrijftermijn al was verlopen, het inschrijfformulier ingevuld en opgestuurd en het geld, € 50.000,=, aan De Veste overgemaakt. Later heeft hij zijn belang in het Fonds fors uitgebreid.

[echtgenoot eiser 3] keek regelmatig naar het TV programma [TV-programma] van [naam 2], waarin [naam] vaak te gast was als beleggingsdeskundige. Naar aanleiding daarvan heeft hij contact opgenomen met [naam] en op diens kantoor een kennismakingsgesprek gevoerd. [naam] heeft toen geadviseerd om te beleggen in Quality Investments en om te beleggen volgens zijn [Methode]. Daarna belde [naam] hem regelmatig op. In 2010 heeft hij uiteindelijk besloten om via [naam] in Quality Investments te beleggen met € 150.000,=. Ook daarna bleef [naam] bellen, vooral over het Fonds. In april 2011 kreeg hij te horen dat het Fonds heel goede resultaten had behaald sinds er voor 100% werd belegd via de [Methode]. Hij is toen verwezen naar de website van het Fonds. Uiteindelijk heeft hij zich laten overhalen om toch mee te doen en heeft hij op 20 juni 2011 € 202.000,= overgemaakt naar De Veste. In overleg met zijn echtgenote, [eiser 3], eiseres sub 4., rb.), heeft hij besloten de belegging op haar naam te zetten voor het geval hij zou komen te overlijden. Zij is echter nooit bij de gesprekken met [naam] geweest en weet er weinig van.

wanprestatie

Met betrekking tot de contractuele relatie tussen partijen wordt het volgende overwogen.

Partijen zijn het er over eens dat tussen hen van toepassing is de inhoud van:

- de hiervoor onder 2.4. en 2.5. genoemde Deelnameformulieren,

- het hiervoor onder 2.5. genoemde Prospectus ten name van De Veste Global Exclusive en het Addendum ten name van [subfonds].

Naar de rechtbank begrijpt betwisten eisers echter dat, anders dan gedaagden menen, de inhoud van het hiervoor onder 2.6. genoemde Disclosure Document op hun verhouding tot gedaagden van toepassing is, omdat daarnaar niet wordt verwezen in het Deelnameformulier en evenmin in het Prospectus en Addendum, terwijl gedaagden ook niet als auteur van het Disclosure Document worden genoemd.

Deze betwisting kan eisers om de volgende redenen niet baten.

Uit het Deelnameformulier, het Prospectus, het Addendum en hetgeen door eisers overigens is gesteld, is niet gebleken dat de verantwoordelijkheid van gedaagden voor beleggingsbeslissingen verder gaat, dan dat zij dienen te controleren of (de manager van) het Fonds handelt binnen de grenzen van de strategie die voor het Fonds tegenover de beleggers is bekend gemaakt. Gedaagden hebben dit ter comparitie aldus geformuleerd, dat zij dienen te controleren of gehandeld wordt binnen het mandaat.

Tegenover de stelling van gedaagden dat zij daarbij in het bijzonder dienden uit te gaan van het Disclosure Document, hebben eisers niets gesteld waaruit zou kunnen volgen dat gedaagden jegens hen gehouden waren om van een ander mandaat uit te gaan. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat eisers, zoals zij hebben erkend, bekend waren met de inhoud van het Disclosure Document en dat zij (zoals volgt uit hetgeen hiervoor met betrekking tot de gestelde dwaling is overwogen) in het Fonds hebben deelgenomen uitsluitend op grond van uitingen van [naam], die het Disclosure Document heeft opgesteld.

In het navolgende is derhalve maatgevend, of gedaagden tekort zijn geschoten in de nakoming van hun verplichting om te controleren of het Fonds handelde in overeenstemming met het Disclosure Document.

Op de volgende gronden zijn eisers van mening dat gedaagden toerekenbaar tekort zijn geschoten in de nakoming van hun verplichtingen in verband met de Deelnemingsovereenkomsten.

a. Gedaagden hebben toegestaan dat het vermogen van het Fonds (nagenoeg) uitsluitend werd belegd in "short strangles" op de AEX index in plaats van conform de [Methode], waardoor grote verliezen zijn ontstaan. Van de gepropageerde risicospreiding is geen sprake geweest.

b. Gedaagden zijn tekort geschoten in hun verplichting er voor te zorgen dat in het Fonds werd belegd door (i) een deskundige en betrouwbare fondsmanager met goede antecedenten en (ii) conform een wetenschappelijk bewezen methode waarmee aantoonbaar goede resultaten zijn behaald.

c. Gedaagden zijn tekort geschoten in hun verplichting om een onderzoek in te stellen naar de deskundigheid, betrouwbaarheid en het track record van [naam] en de wetenschappelijke onderbouwing en resultaten van zijn Methode, zowel voordat [naam] werd aangesteld als fondsmanager als daarna, aldus nog steeds eisers.

ad a.

Eisers verwijten gedaagden, dat het Fonds zich niet heeft gehouden aan de [Methode] door, in strijd met de gepropageerde beoogde risicospreiding, in 2011 alleen in short strangles te gaan beleggen.

Gedaagden voeren daartegen aan, dat de beleggingen van het Fonds waarop eisers doelen, niet in strijd waren met de [Methode] en dat zulks blijkt uit het Disclosure Document.

Dit verweer slaagt.

Op bladzijde 5 van het Disclosure Document wordt de “Trading systematiek” van het Fonds beschreven. In deze beschrijving wordt onder meer het volgende vermeld:

“Het fonds gebruikt de ‘[Methode]’, waarmee zij op dit moment de keuze heeft uit twaalf verschillende beleggingsstrategieën en een discretionaire component.

(…) De [Methode] is een dynamisch model, waarbij gebruik wordt gemaakt van voortschrijdend inzicht. Daardoor kan het zijn dat één of meerdere van de twaalf strategieën wordt aangepast in de toekomst. Deze aanpassing kan plaats vinden qua beleggings-methodiek en/of voor wat betreft de waarde van de gebruikte parameters en/of indicatoren. Ook is het mogelijk dat – zonder dat dit vooraf gemeld wordt – er strategieën aan de [Methode] worden toegevoegd, dan wel onttrokken.

(…) De verdeling over de verschillende strategieën kan per maand aangepast worden zonder minimum of maximum. Daarbij moet worden opgemerkt dat het selectieproces een dynamisch geheel is. Er kunnen strategieën bij komen en af gaan. Daarnaast kunnen binnen een strategie mutaties plaatsvinden.

(…) Door deze combinatie van strategieën wordt gepoogd een hoger rendement te realiseren ten opzichte van hetzelfde risico. De belegde periode kan variëren van minder dan een dag tot meerdere jaren. Het kan ook zijn dat een of meerdere strategieën liquide zijn en gedurende een bepaalde periode geen positie innemen. Het staat de Adviseur vrij om deze “tijdelijk niet belegde gelden” van liquide strategieën toe te voegen aan één of meerdere van de overige strategieën waarbinnen op dat moment wel posities worden ingenomen.”

Deze beschrijving maakt op niet voor misverstand vatbare wijze duidelijk, dat [naam] als adviseur (manager) van het Fonds weliswaar twaalf verschillende beleggingsstrategieën ter beschikking had, maar dat hij de vrijheid had om naar eigen inzicht, dan wel op grond van parameters en/of indicatoren, te bepalen dat van bepaalde strategieën geen gebruik werd gemaakt.

De gewraakte beleggingen in – gedurende bepaalde tijd – alleen of voornamelijk short strangles zijn niet in strijd met de aldus geformuleerde beleggingsmethodiek. Wat er ook zij van eventuele uitlatingen van [naam] waaruit eisers gemeend hebben te kunnen concluderen dat steeds in twaalf strategieën tegelijk zou worden belegd met een gering risico, uit geen van de feitelijke stellingen van eisers volgt dat gedaagden gehouden waren om voor hun controle van het aan [naam] verleende mandaat nog met andere factoren rekening te houden dan de inhoud van het Disclosure Document.

ad b en c

Eisers hebben een waslijst van bezwaren naar voren gebracht met betrekking tot onjuiste informatie over, dan wel bezwaren tegen [naam] waarmee zij achteraf bekend zijn geworden. Deze hebben volgens hen aanleiding gegeven “tot een negatiever beeld van (de deskundigheid, betrouwbaarheid en antecedenten van) [naam]”.

Daaruit zou, naar de rechtbank begrijpt, moeten volgen dat aan gedaagden is toe te rekenen dat [naam] ongeschikt was als manager van het Fonds.

Ook deze verwijten gaan niet op. Mede gelet op de niet bestreden toelichting van gedaagden op de wijze waarop zij met [naam] in zee zijn gegaan, leidt geen van die verwijten tot de conclusie dat gedaagden, door [naam] als manager van het Fonds te laten fungeren met het doel om volgens de [Methode] te beleggen, jegens eisers aansprakelijk zijn voor de volgens hen geleden verliezen.

onrechtmatige daad

Slotsom

De slotsom is, dat eisers de gevolgen van hun teleurgestelde vertrouwen in [naam], en met name de gevolgen van hun teleurstelling over het resultaat van hun beleggingen, waarvan het hun duidelijk was (en in ieder geval duidelijk had behoren te zijn) dat deze ongeacht de aangeprezen strategieën risicovol waren, niet op gedaagden kunnen verhalen.

Het gevorderde moet derhalve worden afgewezen.

Als in het ongelijk gestelde partij zullen eisers in de proceskosten worden veroordeeld, tot heden begroot op:

- € 3.621,= voor griffierecht,

- € 6.450,= voor advocaatkosten (2,5 punt tarief VII ad € 2.580,= per punt).

BESLISSING

De rechtbank:

- wijst het gevorderde af;

- veroordeelt eisers in de kosten van het geding, tot aan deze uitspraak aan de zijde van gedaagden begroot op € 10.071,=.

Dit vonnis is gewezen door mr. G.W.K. van der Valk Bouman, lid van genoemde kamer, en in het openbaar uitgesproken op 11 december 2013 in tegenwoordigheid van de griffier.