Uitspraken

De brief van 15 januari 2015 van de raadsvrouw van Cassina en Flos, waarin kennelijk aanspraak is gemaakt op dwangsommen, is niet in het geding gebracht. Aan de hand hiervan kan dan ook niet worden beoordeeld of de dwangsommen op de juiste wijze zijn aangezegd. Bij beantwoording van de vraag of de dwangsommen juist zijn aangezegd, kan de voorzieningenrechter dan ook alleen het deurwaardersexploot van 23 januari 2015 tot uitgangspunt nemen. In dit exploot is onderdeel 5.3 van het dictum van het vonnis van 24 december 2014 in zijn geheel (derhalve met de onderdelen 5.3.1. tot en met 5.3.5.) overgenomen, waarbij is vermeld dat eisers in gebreke zijn gebleven hieraan te voldoen. Tevens is in dat exploot aanspraak is gemaakt op in totaal € 50.000,- aan verbeurde dwangsommen. Eisers kan worden toegegeven dat in het deurwaardersexploot slechts in algemene bewoordingen is opgenomen dat niet is voldaan aan hetgeen in 5.3 van het dictum is opgenomen. Nagelaten is te vermelden met welk onderdeel (of met welke onderdelen) van 5.3 gedaagden concreet in gebreke zijn gebleven. Desalniettemin is de voorzieningenrechter van oordeel dat de dwangsommen op de juiste wijze zijn aangezegd. Onderdeel 5.3 van het dictum schept voldoende duidelijke verplichtingen en het ligt op de weg van de veroordeelden om hieraan te voldoen, zonder dat hierbij een verduidelijking van de wederpartij kan worden verlangd. Dat die verplichtingen voor eisers op zich ook voldoende duidelijk waren, blijkt onder meer uit de na het vonnis aan de raadsvrouw van Cassina en Flos door eisers verzonden e-mails van 7, 13 en 15 januari 2015 (zie producties 2 tot en met 6 van eisers) en uit het in dit kort geding door eisers ingenomen standpunt. Hieruit blijkt immers dat eisers ervan op de hoogte waren dat de opgave door een registeraccountant diende te worden gecontroleerd en gewaarmerkt en dat een van de vijf onderdelen (te weten onderdeel 5.3.2.) de opgave van de winst betrof. Onder deze omstandigheden is de aanzegging van de verbeurde dwangsommen voldoende rechtstreeks en voldoende precies geweest en is er geen sprake van dat eisers “door middel van studie en interpretatie” moesten zien te begrijpen waarop Cassina en Flos het oog hadden toen zij de dwangsommen aanzegden. Het beroep dat eisers hebben gedaan op het arrest van het gerechtshof Amsterdam van 15 oktober 2013 gaat dan ook niet op. In de casus die tot dat arrest heeft geleid waren – anders dan in dit geding – dwangsommen aangezegd onder verwijzing naar een andere procedure waarin dat kennelijk was komen vast te staan en waarbij degene die aanspraak maakte op de dwangsommen geen partij was. In een dergelijk geval dienen hogere eisen te worden gesteld aan de wijze waarop de dwangsommen moeten worden aangezegd dan in dit geding.

In een geschil over de executie van dwangsommen moet allereerst worden vastgesteld wat doel en strekking zijn van de veroordeling waaraan de dwangsommen zijn verbonden. Daarbij geldt dat de veroordeling niet verder strekt dan ter bereiking van het daarmee beoogde doel. De draagwijdte van een gegeven verbod kan zo beperkt worden opgevat. Bij beantwoording van de vraag of dwangsommen zijn verbeurd moeten vervolgens de ter uitvoering van het vonnis verrichte handelingen worden getoetst aan de inhoud van de veroordeling, zoals die is uitgelegd.

Doel en strekking van de onder 5.3 van het vonnis opgenomen veroordeling is dat zo snel mogelijk inzage moet worden verschaft in de onder 5.3.1. tot en met 5.3.5. bedoelde gegevens, zodat Cassina en Flos op zo’n kort mogelijke termijn verdere juridische stappen kunnen zetten, mede om hun schade zoveel mogelijk te beperken. Doel en strekking van de veroordeling de opgave door een registeraccountant te laten controleren en waarmerken is dat Cassina en Flos moeten kunnen vertrouwen op de juistheid van die opgave. Tussenkomst van een registeraccountant is essentieel omdat dit een waarborg vormt voor een objectieve en onpartijdige opgave. De voorzieningenrechter is van oordeel dat eisers niet overeenkomstig doel en strekking van de veroordeling hebben gehandeld. Zij hebben niet tijdig en niet volledig aan de veroordeling voldaan. Uiterlijk op 7 januari 2015 diende immers de volledige opgave als bedoeld in 5.3 te worden gedaan. Eisers hebben erkend dat de opgave pas op 13 januari 2015 volledig was, in die zin dat pas op die datum sprake was van een door een registeraccountant gecontroleerde en gewaarmerkte opgave. Daarnaast hebben eisers erkend dat de opgave pas op 16 januari 2015 volledig was, in die zin dat pas op die datum de winstopgave als bedoeld in onderdeel 5.3.2. is gedaan. De dwangsommen zijn dan ook verbeurd, tot het maximum van € 50.000,-. De voorzieningenrechter gaat hierbij uit van de rekensom die de raadsvrouw van Cassina en Flos heeft gemaakt onder punt 14 van haar pleitnota. Vier van de vijf opgaves zijn vijf dagen te laat gedaan, hetgeen leidt tot € 100.000,- aan verbeurde dwangsommen (4 x 5 x € 5.000,-). Eén van vijf opgaves is acht dagen te laat gedaan, hetgeen leidt tot € 40.000,- aan verbeurde dwangsommen (1 x 8 x € 5.000,-). Deze rekensom is voorshands juist omdat onder 5.3 van het vonnis expliciet is vermeld dat € 5.000,- aan dwangsommen wordt verbeurd voor iedere overtreding en per dag dat deze overtreding voortduurt. Indien het ontbreken van de accountantscontrole met betrekking tot de vier opgaves als één overtreding zou worden aangemerkt, zou hiervoor € 25.000,- (in plaats van
€ 100.000,-) aan dwangsommen zijn verbeurd. Tezamen met het verbeurde bedrag van € 40.000,- zou ook dan het maximum van € 50.000,- zijn overschreden.

Voorts hebben eisers aangevoerd dat de dwangsommen niet tijdig zijn opgeëist. Cassina en Flos zouden volgens eisers misbruik van recht maken door pas op 15 januari 2015 aanspraak te maken op dwangsommen die reeds op 8 januari 2015 waren verbeurd. Ook dit standpunt zal de voorzieningenrechter niet volgen. Voorshands kan niet worden aangenomen dat Cassina en Flos hebben getalmd met het aanzeggen van de dwangsommen, enkel met als doel een zo hoog mogelijk bedrag aan dwangsommen te kunnen incasseren. In dit kader hebben Cassina en Flos terecht aangevoerd dat eisers pas op 12 januari 2015 een opdrachtbevestiging van een accountant hebben ontvangen (productie 5 van Cassina en Flos) en dat die accountant pas op 13 januari 2015 een gecontroleerde en gewaarmerkte opgave heeft verstrekt. Indien Cassina en Flos de dwangsommen reeds op 8 januari 2015 hadden aangezegd, had dit geen gevolgen gehad voor de hoogte van de uiteindelijk verbeurde dwangsommen. Anders dan in de casus die heeft geleid tot het arrest van het gerechtshof Amsterdam van 15 december 2014 kan in dit geval geen waarschuwingsplicht worden aangenomen voor Cassina en Flos.

Ook een beroep op de redelijkheid en billijkheid staat niet aan het verbeurd zijn van de dwangsommen in de weg. Eisers hebben in dit kader aangevoerd dat de opgave op zich tijdig is verstrekt, zij het zonder controle en waarmerk van een registeraccountant. Eisers gaan er hiermee aan voorbij dat de tussenkomst van een registeraccountant een wezenlijk onderdeel van de veroordeling vormt (zie onder 4.3).

Voorts geldt dat geen dwangsommen zijn verbeurd indien het onredelijk zou zijn van de veroordeelde meer inspanningen en zorgvuldigheid te vergen dan hij heeft betracht. In dit kader overweegt de voorzieningenrechter dat het feit dat het vonnis één dag voor de kerstdagen is gewezen weliswaar tot praktische problemen heeft kunnen leiden, maar dit is onvoldoende om te kunnen oordelen dat van eisers niet meer inspanningen en zorgvuldigheid konden worden gevergd. Ditzelfde geldt voor het feit dat de termijn van veertien dagen is aangevangen op de datum van het vonnis en niet op de datum van betekening van dit vonnis. Eisers hebben hiertegen indertijd geen verweer gevoerd.

Cassina en Flos hebben tot slot aangevoerd dat eveneens dwangsommen zijn verbeurd omdat onjuistheden staan vermeld in hetgeen eisers in de opgave hebben opgenomen. Dit standpunt zal onbesproken blijven omdat op grond van hetgeen hiervoor is overwogen reeds kan worden vastgesteld dat het maximum aan dwangsommen is verbeurd.

De conclusie is dat de vorderingen van Nadomini, Nadomini Holding en [eiser sub 3] zullen worden afgewezen. Zij zullen als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Cassina en Flos hebben op grond van artikel 1019h Rv aanspraak gemaakt op vergoeding van hun advocaatkosten. Het gevorderde bedrag van € 3.031,72 komt de voorzieningenrechter redelijk en evenredig voor en zal worden toegewezen. De kosten aan de zijde van Cassina en Flos worden dan ook begroot op:

- griffierecht € 613,00

- salaris advocaat 3.031,72

Totaal € 3.644,72