Uitspraken

Beoordeling

4. In dit kort geding dient te worden beoordeeld of de in deze zaak aannemelijk te achten omstandigheden een ordemaatregel vereisen dan wel of de vordering van [eiseres] in een bodemprocedure een zodanige kans van slagen heeft dat het gerechtvaardigd is op de toewijzing daarvan vooruit te lopen door het treffen van een voorziening zoals gevorderd. Het navolgende behelst dan ook niet meer dan een voorlopig oordeel over het geschil tussen partijen.

5. De uitleg van [eiseres] , dat onder het studiekostenbeding alleen opleidingen vallen die uitsluitend op haar eigen initiatief worden gevolgd en gewenst worden, wordt niet gevolgd. Een dergelijke beperkte uitleg valt in het beding niet te lezen, het woord initiatief komt in de bepaling niet voor en dat partijen een dergelijke uitleg hebben bedoeld, dan wel dat [eiseres] dat heeft mogen begrijpen, is door haar in dit geding niet aannemelijk gemaakt. Daarmee is niet te verwachten dat de bodemrechter deze beperkte lezing van het beding als door [eiseres] wordt voorgestaan, zal volgen.

6. Naar het oordeel van de kantonrechter moet de vraag of [gedaagde] een beroep toekomt op het studiekostenbeding beoordeeld worden op basis van het begrip van het goed werkgeverschap als bedoeld in artikel 7:611 Burgerlijk Wetboek. Bij die beoordeling dient naar het oordeel van de kantonrechter een onderscheid te worden gemaakt naar het in een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd voorkomende studiekostenbeding en het beding dat in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd wordt opgenomen. De last die een studiekostenbeding in een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd meebrengt, is in beginsel immers een stuk zwaarder en de kans dat een werknemer met de nadelige effecten daarvan wordt geconfronteerd is aanmerkelijk groter, omdat de kans dat het beding effect zal krijgen groter is. Dat betekent dat van een goed werkgever verwacht mag worden dat deze, indien een dergelijk beding is opgenomen, voorafgaand aan de totstandkoming van de arbeidsovereenkomst de werknemer daarop nadrukkelijk wijst, maar ook dat deze bij het aangaan van studiekosten de werknemer er nogmaals expliciet op wijst dat het volgen van die opleiding op korte termijn een terugbetalingsverplichting met zich mee kan brengen. Bij die verplichting van de werkgever in de omstandigheid van de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd past ook dat de werkgever voorafgaand aan de opgave voor de cursus met werkneemster de precieze kosten van de opleiding bespreekt, zodat het de werknemer duidelijk is welk financieel risico wordt genomen. Dat daarbij ook de kansen op voortzetting van de arbeidsovereenkomst aan de orde zullen komen ligt voor de hand. Bij een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd reiken de verplichtingen van de werkgever minder ver, nu de kans dat in die situatie een terugbetalingsverplichting ontstaat minder prominent is.

7. Bij de beoordeling in de onderhavige zaak is niet aannemelijk geworden dat [gedaagde] [eiseres] bij de cursussen die door haar zijn gevolgd ten tijde van de arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd op de consequenties van het volgen daarvan heeft gewezen en de kosten specifiek met [eiseres] heeft besproken. De enkele omstandigheid dat [eiseres] de kosten van die opleidingen had kunnen weten en dat [gedaagde] in algemene zin over het studiekostenbeding heeft gesproken, hetgeen door [eiseres] overigens wordt weersproken, brengt niet de conclusie mee dat [gedaagde] aan de op haar rustende verplichtingen als goed werkgeefster heeft voldaan. Gesteld noch anderszins is aannemelijk geworden dat [gedaagde] per individuele opleiding met [eiseres] het gesprek is aangegaan en met haar de financiële consequenties van het volgen van die opleiding heeft besproken. Dat brengt mee dat voorshands voldoende aannemelijk is geworden dat de bodemrechter reeds op deze grond tot het oordeel zal komen dat [gedaagde] bij het beëindigen van de arbeidsovereenkomst deze studiekosten niet bij [eiseres] in rekening kan brengen. In zoverre zijn de vorderingen van [eiseres] toewijsbaar.

8. Bij de kosten van de opleiding KRMT heeft te gelden dat blijkens de stukken deze opleiding is aangevraagd op een moment dat [eiseres] en [gedaagde] de arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd inmiddels getekend hadden. Dat brengt mee dat de verplichtingen van [gedaagde] in het kader van het goed werkgeverschap bij de kosten van deze opleiding in een ander licht bezien en beoordeeld moeten worden. Uit de stukken is verder voldoende aannemelijk geworden dat [gedaagde] en [eiseres] voorafgaand aan het volgen van de KRMT-opleiding over het volgen van die opleiding hebben gesproken. Blijkens het functioneringsformulier van 21 april 2016 is ook voldoende aannemelijk geworden dat het betoog van [eiseres] dat zij deze opleiding van [gedaagde] moest volgen en het niet (ook) een wens van haar was, geen stand houdt. In dat verslag wordt immers nadrukkelijk door [eiseres] verklaard dat het haar ambitie is dat zij de opleiding KRMT liefst bij [gedaagde] zal behalen.

9. Bij de vraag of [gedaagde] terecht de kosten van KRMT-opleiding in rekening heeft gebracht bij [eiseres] speelt ook een belangrijke rol dat de arbeidsovereenkomst op initiatief van [eiseres] is beëindigd op een moment dat de opleiding, een tweejarige makelaarsopleiding, feitelijk nog nauwelijks door [eiseres] was aangevangen en [gedaagde] derhalve niet heeft kunnen “genieten” van de door [eiseres] daarbij opgedane vaardigheden. Dat [gedaagde] door de werkzaamheden van [eiseres] extra omzet heeft genoten is in de belangenafweging geen element dat een doorslaggevende rol kan spelen, alleen al niet nu dit onvoldoende relatie heeft met de KRMT-opleiding, omdat deze nog nauwelijks was gevolgd door [eiseres] . Ook de hoogte van het door [eiseres] verdiende salaris vanaf het moment dat zij in vaste dienst was biedt geen aanleiding om het oordeel te rechtvaardigen dat [gedaagde] niet als goed werkgeefster handelt door de studiekosten terug te vragen. Daarbij verdient nog aantekening dat [gedaagde] [eiseres] in het minnelijke traject heeft aangeboden om, in weerwil van haar wettelijke mogelijkheden op dit punt, rekening te houden met de beslagvrije voet bij de terugvordering.

10. Hetgeen overigens door [eiseres] is aangevoerd, leidt niet tot het oordeel dat [gedaagde] in strijd met het goed werkgeverschap handelt door de (verminderde) kosten die verband houden met de KRMT-opleiding op basis van het studiekostenbeding in de arbeidsovereenkomst van 14 juni 2016 bij haar in rekening te brengen.

11. Dat brengt mee dat [gedaagde] gehouden is aan [eiseres] te voldoen € 1.850,00 bruto, vermeerderd met € 921,13 bruto aan vakantiegeld. Partijen zijn het erover eens dat [eiseres] de vakantie-uren volledig heeft opgenomen, zodat in verband daarmee geen vordering meer bestaat. Hierop dienen de kosten van de KRMT-opleiding in mindering te worden gebracht (€ 2.575,00 – € 1.613,16). Dat er andere kosten in mindering dienen te komen is bij gebreke van een afdoende toelichting, niet aannemelijk geworden. De wettelijke verhoging wordt gemaximeerd tot 25%.

12. Hetgeen hiervoor is overwogen leidt tot de navolgende beslissing.

13. [gedaagde] wordt als de overwegend in het ongelijk gestelde partij met de proceskosten belast.