Uitspraken

De beoordeling

4. In de eerste plaats moet worden beoordeeld of het plaatsen van de foto door [gedaagde] inbreuk oplevert op auteursrecht. Terecht stelt [eiseres] dat bij het maken van de foto door de fotograaf persoonlijke keuzes zijn gemaakt waar het de compositie, belichting, het scherp stellen en de kleuren betreft. De foto is dan ook een oorspronkelijk werk dat de geestelijke schepping is van de fotograaf en als zodanig auteursrechtelijk beschermd.

5. [eiseres] stelt in Nederland de exclusief rechthebbende te zijn die kan optreden tegen inbreuken op dit auteursrecht. [gedaagde] trekt dit in twijfel. [eiseres] heeft haar stelling echter gemotiveerd onderbouwd door uit te leggen dat de foto is gemaakt door een fotograaf die in dienst is van Studio Lipov, dat Stockfood de rechten heeft op de foto en dat [eiseres] deze rechten voor wat betreft Nederland overgedragen heeft gekregen. Daar tegenover heeft [gedaagde] onvoldoende aanknopingspunten gegeven voor haar twijfel. Ze wijst er zelf op dat op de website van [eiseres] staat dat zij de exclusieve vertegenwoordiger is van Stockfood betreffende haar fotocollectie. In deze procedure staat daarom genoegzaam vast dat [eiseres] het recht heeft om op te komen tegen het gebruik van de foto.

6. Vervolgens moet de vraag worden beantwoord of [gedaagde] inbreuk heeft gemaakt op het auteursrecht. [gedaagde] voert aan dat zij de foto en het recept heeft embedded van de website [internetsite] en die website ook als bronvermelding heeft genoemd, maar dat helpt haar niet. Het gaat erom dat de foto te zien is geweest op de website van [gedaagde] . Dit volgt onder meer uit productie 1 van [gedaagde] : daarop is een screenshot te zien van de website [internetsite] met daarop de foto en het bijbehorende recept.
Doordat de foto op de website van [gedaagde] heeft gestaan heeft zij de foto geopenbaard en dat is zonder toestemming van [eiseres] niet toegestaan, zo volgt uit artikel 25 en 27A van de Auteurswet (Aw).

7. Dit maakt [gedaagde] schadeplichtig, ook als de foto in het verleden, zoals [gedaagde] aanvoert, vrij op internet verkrijgbaar is geweest en de eigenaar van [internetsite] niet door [eiseres] is benaderd. Feit blijft immers dat [gedaagde] geen toestemming heeft gekregen om de foto op haar website te plaatsen.
Voor de omvang van de schadevergoeding verwijst [eiseres] naar de tarieven die worden gehanteerd door de Stichting Foto Anoniem. Deze stichting heeft in augustus 2019 een nieuwe tarievenlijst gepubliceerd op haar website. Het huidige tarief voor plaatsing van een foto op een website is (voor cultureel en educatief gebruik) € 180,- per jaar. De schade van [eiseres] wordt op dit tarief begroot. Een hoger bedrag aan schadevergoeding zou onevenredig zijn, mede gelet op de onweersproken stelling van [gedaagde] dat haar website gemiddeld twee bezoekers per maand had en dat zij er geen omzet mee heeft gerealiseerd. Dit maakt dat er ook geen grond is voor toepassing van een factor 0,5 wegens verlies aan exclusiviteit, zoals [eiseres] vordert.

8. Het bedrag van € 180,- is vrijwel gelijk aan het door [gedaagde] bij dupliek aangeboden bedrag van € 170,-. Dit aanbod heeft zij pas laat in de procedure gedaan. Voorafgaand aan de procedure hebben zowel Permission Machine BVBA als Rosmalen Nedland Gerechtsdeurwaarders BV meerdere keren [gedaagde] aangeschreven. Daarop heeft zij niet gereageerd. Zij heeft daarvoor geen goede reden gegeven, met name niet wat betreft Rosmalen Nedland Gerechtsdeurwaarders BV. De opsporings- en buitengerechtelijke kosten van € 127,62, die [eiseres] vordert, worden dan ook aangemerkt als redelijke kosten die voor vergoeding in aanmerking komen.

9. Partijen krijgen elk voor een deel gelijk. De proceskosten zullen daarom worden gecompenseerd, zodat iedere partij de eigen kosten draagt.