Uitspraken

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het onder feit 1 primair en feit 2 primair tenlastegelegde. Zij heeft ten aanzien van feit 1 – kort gezegd – aangevoerd dat de verklaringen van aangeefster betrouwbaar zijn. Verdachte heeft erkend dat hij aangeefster heeft gevingerd, haar vagina heeft betast en haar vervolgens heeft gebeft. Als steunbewijs geldt de toestand waarin aangeefster direct daarna verkeerde, in paniek. De verklaring van verdachte dat de seks vrijwillig was is hoogst ongeloofwaardig.

Wat betreft feit 2 stelt de officier van justitie dat de verklaringen van aangeefster betrouwbaar zijn. Als steunbewijs gelden de verklaring van [naam huisgenoot] , huisgenoot van aangeefster, de verklaring van getuige [getuige 1] en de modus operandi. Dat aangeefster hoogstwaarschijnlijk is gedrogeerd door verdachte, waardoor zij zich niet meer kon bewegen, komt overeen met de aangiften van [naam 1] en [naam 2] , die beiden hebben verklaard soortgelijke verschijnselen te hebben ondervonden nadat zij van verdachte wat te drinken hadden gekregen.

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte moet worden vrijgesproken. De raadsman heeft daartoe – kort gezegd – aangevoerd dat ten aanzien van het onder feit 1 primair tenlastegelegde geen sprake is van binnendringen. Bovendien is er onvoldoende bewijs en is er een alternatief scenario. Dit geldt ook ten aanzien van de subsidiaire variant. Verdachte heeft namelijk verklaard dat de handelingen met wederzijdse instemming hebben plaatsvonden. Aangeefster was niet lichamelijk onmachtig. Indien daarvan wel sprake zou zijn geweest, zo heeft de raadsman meer subsidiair aangevoerd, dan had verdachte daarvan geen kennis.

Wat betreft feit 2 stelt de raadsman dat het dossier onvoldoende bewijs biedt. De aangifte is onbetrouwbaar en wordt onvoldoende door ander bewijs ondersteund. Daardoor wordt het wettelijk bewijsminimum niet gehaald.

Vrijspraak van het onder 2 primair en subsidiair tenlastegelegde

De rechtbank is van oordeel dat onvoldoende bewijs voorhanden is om tot een bewezenverklaring te komen. De rechtbank overweegt het volgende.

Aangeefster [slachtoffer 2] heeft tijdens het informatieve gesprek verklaard dat zij samen met haar huisgenoot [naam huisgenoot] op een feestje was in Amsterdam. [slachtoffer 2] is naar buiten gegaan omdat zij zich niet lekker voelde en moest overgeven. Aldaar kwamen twee jongens, [naam jongen 1] en verdachte, haar een glas cola brengen. Vervolgens is zij samen met haar huisgenoot, [naam jongen 1] en verdachte naar huis gegaan. [slachtoffer 2] is naar bed gegaan en ging naar eigen zeggen ‘out’. Vervolgens voelde [slachtoffer 2] dat ze van achteren werd gepenetreerd. Ze kon zich niet bewegen. Haar huisgenoot kwam binnen, waarna verdachte is weggerend.

Getuige [naam huisgenoot] heeft verklaard dat zij samen met [slachtoffer 2] bij een feest was in de Shelter in Amsterdam. Ze waren dronken. Ze gingen naar huis omdat [slachtoffer 2] zich niet lekker voelde. Toen ze buiten voor de Shelter stonden gaf verdachte [slachtoffer 2] een glas cola. Verdachte is met hen naar huis gegaan. [naam huisgenoot] zat met [naam jongen 1] in de woonkamer te praten toen ze bij [slachtoffer 2] ging kijken, omdat ze [naam jongen 1] en verdachte uit huis wilde hebben. Zij zag dat verdachte bij [slachtoffer 2] in bed lag. [naam huisgenoot] vroeg wat verdachte aan het doen was. Verdachte reageerde geschrokken, stapte snel uit bed en is weggegaan. [naam huisgenoot] zag dat [slachtoffer 2] met haar rug naar hem toe lag en dat [slachtoffer 2] ‘out’ was.

Verdachte heeft verklaard dat het zou kunnen dat hij in de kamer van aangeefster is geweest en in het bed van aangeefster is gaan liggen. Verdachte heeft verklaard geen seks met [slachtoffer 2] te hebben gehad.

Vooropgesteld moet worden dat niet ieder onderdeel van de tenlastelegging door twee (of meer) bewijsmiddelen behoeft te worden ondersteund om (eveneens) tot een bewezenverklaring van dat onderdeel te komen. In de onderhavige zaak moet, op grond van de omstandigheden van het geval, worden beoordeeld of de aangifte van [slachtoffer 2] voldoende betrouwbaar is om het seksueel binnendringen te kunnen vaststellen. Dienaangaande wordt overwogen dat het seksueel binnendringen een cruciaal onderdeel betreft van het primair en subsidiair ten laste gelegde. Dit brengt met zich mee dat een bewezenverklaring hiervan slechts kan volgen, indien dit buiten gerede twijfel kan worden vastgesteld. De rechtbank stelt vast dat de aangifte van [slachtoffer 2] in grote lijnen wordt ondersteund door de verklaring van getuige [naam huisgenoot] en dat verdachte niet betwist dat hij bij aangeefster in bed is gaan liggen. Op basis hiervan neemt de rechtbank dan ook aan dat verdachte inderdaad bij [slachtoffer 2] in bed is gaan liggen en dat [slachtoffer 2] op dat moment sliep. Het dossier biedt echter onvoldoende ondersteunend bewijs om vast te stellen dat verdachte aangeefster seksueel is binnengedrongen of ontuchtige handelingen met haar heeft gepleegd. Om die reden zal verdachte zowel van het primair als het subsidiair ten laste gelegde worden vrijgesproken.

Ten aanzien van het onder 1 tenlastegelegde

[slachtoffer 1] ging op 30 november 2019 met haar vriend [naam vriend 1] en vriendinnen [naam vriendin 1] en [naam vriendin 2] naar café Bourbon in Amsterdam. Die nacht ontmoetten zij verdachte in het café. Ze gingen daarna naar de woning van [slachtoffer 1] voor een zogenaamde ‘after party’. Verdachte reed met [naam vriendin 1] , [naam vriendin 2] en [naam vriend 1] mee en [slachtoffer 1] zat in een andere auto met vriendin [naam vriendin 3] en haar vriend [naam vriend 2] . [slachtoffer 1] was behoorlijk dronken, was moe en viel in de auto in slaap. Eenmaal thuis strompelde ze de auto uit. [slachtoffer 1] werd hierbij geholpen en dook meteen haar bed in. [slachtoffer 1] heeft verdachte die avond niet gesproken.

Terwijl zij werd gebeft, is zij wakker geworden. [slachtoffer 1] dacht aanvankelijk dat het haar vriend was. Pas toen dit op een andere manier gebeurde dan zij gewend was en zij bemerkte dat zij geen haar voelde op het hoofd van diegene die haar befte en zij het hoofd wilde wegduwen, voelde zij aan het gebrek aan haar dat het niet haar vriend was.

Getuige [naam vriendin 2] heeft verklaard dat zij met verdachte, [naam vriendin 1] en [naam vriend 1] van het café naar het huis van [slachtoffer 1] zijn gereden. Aldaar hebben zij nog wat gedronken. [slachtoffer 1] was hier niet bij omdat zij direct naar bed was gegaan. [naam vriendin 2] was rond 08:00 uur in slaap gevallen, maar werd om 10:25 uur wakker van enorm kabaal in het huis. Zij hoorde [naam vriend 1] schreeuwen en toen besefte zij zich dat verdachte net bij haar was geweest. Ze kreeg een flashback, dat er kort daarvoor iemand achter haar was komen liggen en dat diegene met haar wilde kroelen of knuffelen. Ze was behoorlijk dronken toen ze ging slapen en lag waarschijnlijk net in een diepe slaap. Zij voelde in eerste instantie een hand op haar linker bovenarm en die hand aaide haar. Vervolgens voelde zij dat haar pyjamabroek naar beneden werd getrokken. Met haar linkerhand heeft zij de persoon, die achter haar was gaan liggen, weggeduwd. Zij kan zich herinneren dat zij heeft gezegd: "Nee nee daar heb ik geen zin in." [naam vriendin 2] had die nacht niet met verdachte gesproken en heeft ook [slachtoffer 1] die avond niet met verdachte zien praten.

Getuige [naam vriendin 1] heeft verklaard dat verdachte op de afterparty ook avances naar haar heeft gemaakt. Verdachte wilde haar zoenen. [naam vriendin 1] zei dat ze dit niet wilde. Verdachte vertelde vervolgens dat hij seks had gehad met een collega en dat die collega hem niet klaar kon pijpen. [naam vriendin 1] maakte verdachte daarop weer duidelijk dat zij geen zin had in seks. Verdachte zei toen dat hij [naam vriendin 1] wilde beffen, waarop zij wederom reageerde dat zij daar niet van gediend was. Vervolgens vertelde hij over een soort piercing in zijn penis en liet hij zijn geslachtsdeel aan [naam vriendin 1] zien. Voorts bood hij haar geld om hem te pijpen, hetgeen zij heeft geweigerd. Op een gegeven moment zei hij verdachte dat hij wegging. Ze dacht dat verdachte weg was toen [naam vriend 1] zei dat verdachte met [naam vriendin 2] in bed lag ‘te frunniken’. Ongeveer een half uur later hoorde [naam vriendin 1] opeens geschreeuw en gestommel van boven. [naam vriendin 1] zag dat [slachtoffer 1] in blinde paniek was en hoorde dat ze zei: 'Wie is hij? Wat doet hij in mijn slaapkamer?'. [slachtoffer 1] wist niet wat er was gebeurd. [naam vriendin 1] heeft verklaard dat [slachtoffer 1] waarschijnlijk niet wist dat verdachte in huis was. [slachtoffer 1] en verdachte hebben die avond niet met elkaar gesproken en omdat [slachtoffer 1] met een andere auto naar huis is gegaan, heeft zij waarschijnlijk niet gezien dat verdachte met de anderen mee naar het huis ging. [naam vriendin 1] heeft verklaard dat [slachtoffer 1] comateus slaapt. Ze slaapt overal doorheen. [naam vriendin 1] zag dat ook [naam vriendin 2] erg aan het huilen was.

Verdachte heeft verklaard dat hij naar de tweede verdieping (waar de slaapkamer van [slachtoffer 1] zich bevindt) is gegaan om gedag te zeggen. [slachtoffer 1] was wakker en ging met hem praten, waarna hij avances maakte waartegen zij zich niet verzette. ‘Van het één kwam het ander’, aldus verdachte.

De rechtbank acht de door [slachtoffer 1] , [naam vriendin 1] en [naam vriendin 2] afgelegde verklaringen geloofwaardig. Hun verklaringen zijn consistent, komen op wezenlijke onderdelen overeen en vinden op diverse punten steun in andermans bevindingen. De aangifte wordt op belangrijke onderdelen ondersteund door de verklaring van [naam vriendin 1] , die heeft verklaard dat [slachtoffer 1] en verdachte die avond niet hebben gesproken en dat [slachtoffer 1] waarschijnlijk geen idee had dat verdachte in huis was. [naam vriendin 1] , naar wie verdachte op de afterparty ook avances heeft gemaakt, heeft gezien dat aangeefster in paniek was. Ook vindt de aangifte van [slachtoffer 1] steun in de verklaring van [naam vriendin 2] , die heeft verklaard dat iemand achter haar is gaan liggen toen zij in bed lag te slapen. Die persoon probeerde haar broek naar beneden te doen, maar zij hield dat tegen. De wijze waarop zij door verdachte is benaderd, komt overeen met wat [slachtoffer 1] heeft verklaard dat met haar is gebeurd. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank de verklaring van verdachte niet geloofwaardig en gaat de rechtbank uit van de verklaringen van [slachtoffer 1] , [naam vriendin 1] en [naam vriendin 2] .

De rechtbank neemt als vaststaand aan dat [slachtoffer 1] in haar bed sliep toen verdachte de kamer binnen kwam. De rechtbank is van oordeel dat zij op dat moment verkeerde in een staat van verminderd bewustzijn. Het moet voor verdachte duidelijk zijn geweest dat zij sliep. De verklaring van [naam vriendin 1] dat [slachtoffer 1] comateus slaapt, dat [slachtoffer 1] en verdachte elkaar die avond niet hebben gesproken én de situatie met [naam vriendin 2] waarbij zij op overeenkomstige wijze door verdachte is benaderd, ondersteunen dat. Ondanks dat verdachte wist dat aangeefster in staat van verminderd bewustzijn verkeerde heeft hij haar gebeft.

Bestendige jurisprudentie van de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2010:BK6910) leert dat niet enkel sprake is van binnendringen wanneer de verdachte in de schede is geweest, maar ook wanneer hij met zijn tong of vingers tussen de schaamlippen en aan de clitoris van het slachtoffer heeft gezeten. Dat maakt dat in casu sprake is van seksueel binnendringen.

De rechtbank acht gelet op het vorenstaande het onder 1 primair tenlastegelegde wettig en overtuigend bewezen.

De benadeelde partij 360 Amsterdam Tours B.V. vordert € 1.328,25 aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij [slachtoffer 1] vordert € 11.028,32 aan vergoeding van materiële en immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De benadeelde partij [slachtoffer 2] vordert € 5.000,- aan vergoeding van immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De op te leggen straf en maatregel is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 36f en 243 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart het onder 1 subsidiair, 2 primair en 2 subsidiair ten laste gelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart bewezen dat verdachte het onder 1 primair ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

ten aanzien van feit 1 primair:

met iemand van wie de dader weet dat hij in staat van verminderd bewustzijn verkeert handelingen plegen die mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam.

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte, [verdachte], daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 15 (vijftien) maanden.

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Beveelt dat een gedeelte, groot 5 (vijf) maanden, van deze gevangenisstraf niet tenuitvoergelegd zal worden, tenzij later anders wordt gelast.

Stelt daarbij een proeftijd van twee jaar vast.

De tenuitvoerlegging kan worden gelast indien de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd schuldig maakt aan een strafbaar feit.

De tenuitvoerlegging kan ook worden gelast indien de veroordeelde gedurende de proeftijd de hierna vermelde bijzondere voorwaarden niet naleeft.

Stelt als bijzondere voorwaarden dat de veroordeelde gedurende de proeftijd:

Geeft aan GGZ Reclassering Fivoor de opdracht als bedoeld in artikel 14c, zesde lid, van het Wetboek van Strafrecht toezicht te houden op de naleving van de voorwaarden en de veroordeelde ten behoeve daarvan te begeleiden.

Wijst de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] toe tot een bedrag van € 4.000,- (vierduizend euro) aan vergoeding van immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [slachtoffer 1] voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [slachtoffer 1] aan de Staat € 4.000,- (vierduizend euro) te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade tot aan de dag van de algehele voldoening. Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast voor de duur van 50 dagen. De toepassing van die gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Verklaart de benadeelde partij 360 Amsterdam Tours B.V. niet-ontvankelijk in haar vordering.

Verklaart de benadeelde partij [slachtoffer 2] niet ontvankelijk in haar vordering.

Heft op het geschorste bevel voorlopige hechtenis.

Dit vonnis is gewezen door

mr. R.A. Sipkens, voorzitter,

mrs. P. van Kesteren en R.K. Pijpers, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. L.M. Nieuwenhuijs, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 10 december 2021.