Uitspraken

Vrijspraak van het in zaak A primair ten laste gelegde

Anders dan de raadsman acht de rechtbank het een feit van algemene bekendheid dat het risico op zwaar lichamelijk letsel groot is wanneer iemand herhaaldelijk met (de kop van) een hamer in het gelaat wordt geslagen. Dit kan dan ook worden aangemerkt als een poging tot zware mishandeling. Gelet op de snelheid waarmee de hamer te voorschijn is gehaald en is gebruikt door de medeverdachte, is aannemelijk dat verdachte niet wist van het gebruik van de hamer door de medeverdachte tot de laatste slag en dat verdachte toen al had ingezet op het stompen van het slachtoffer met zijn vuist, zoals verdachte ter terechtzitting heeft verklaard. Aldus blijkt niet van een bewuste en nauwe samenwerking tussen verdachte en de medeverdachte [medeverdachte] gericht op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan het slachtoffer. Anders dan de officier van justitie acht de rechtbank de primair in zaak A ten laste gelegde poging tot het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel dan ook niet bewezen en zal de rechtbank verdachte daarvan vrijspreken.

Ten aanzien van het in zaak A subsidiair ten laste gelegde

Blijkens het dossier en de ter terechtzitting vertoonde camerabeelden bevonden verdachte, medeverdachte [medeverdachte] en een derde persoon zich op 27 juni 2021 op de taxistandplaats Oudebrugsteeg te Amsterdam. Er komt een tweede groepje van drie personen, waaronder het slachtoffer [slachtoffer 1] , ter plaatse. Tussen beide groepen ontstaat een woordenwisseling en er wordt over en weer wat geduwd en getrokken. De onbekend gebleven persoon uit het groepje van verdachte en een onbekend gebleven persoon uit de groep van het slachtoffer halen naar elkaar uit. Verdachte haalt hen uit elkaar. Beide groepen komen weer bij elkaar, medeverdachte [medeverdachte] haalt opeens een hamer tevoorschijn en slaat het slachtoffer daarmee herhaaldelijk in het gelaat. Vervolgens rennen verdachte, medeverdachte Belling en de derde persoon achter het slachtoffer aan en stompt verdachte het slachtoffer met zijn vuist. Hierna gaan beide groepen met elkaar in gevecht.

Aldus is sprake van een vechtpartij op straat tussen twee groepen, waarbij het daadwerkelijke geweld (uitstijgend boven het duwen en trekken) is geïnitieerd door de groep van verdachte, waarbij verdachte zich ook niet onbetuigd heeft gelaten door de eerste vuistslag uit te delen. De rechtbank merkt dit aan als openlijke geweldpleging, waarbij het door de leden van de groep gepleegde geweld voor rekening komt van haar individuele leden, die zich niet van het geweld hebben gedistantieerd. De rechtbank acht dan ook bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan openlijke geweldpleging.

Ten aanzien van het in zaak B primair ten laste gelegde

Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat hij onder invloed en boos was (na een telefoongesprek met zijn vriendin) en dat hij vervolgens uit boosheid een baksteen heeft opgepakt en dat hij die baksteen toen vanaf de straat heeft weggegooid, waardoor een ruit in de zijgevel van de woning [adres] te [woonplaats] is gebroken. Verdachte had op dat moment echter niet gemerkt dat hij een ruit had geraakt.

De rechtbank hecht geen geloof aan deze verklaring van verdachte nu de achterzijde van de woning niet vanaf de straat is te zien, zoals ter terechtzitting bij het bekijken van Google Streetview is gebleken, en de medeverdachte ten overstaan van de rechter-commissaris heeft verklaard dat zij (de rechtbank begrijpt: verdachte en de medeverdachte) zich in de achtertuin van de woning bevonden en er toen voor hebben gekozen om het raam stuk te maken.

Gelet op de uiterlijke verschijningsvorm van dit gedrag en het aantreffen van inbrekerswerktuigen in de auto, waarin verdachte en de medeverdachte zijn staande gehouden, houdt de rechtbank het er voor dat verdachte en de medeverdachte geprobeerd hebben om in de woning in te breken. Het enkele feit dat verdachte en de medeverdachte na het verbreken van de ruit zijn vertrokken maakt niet dat zij vrijwillig zijn teruggetreden. De medeverdachte heeft tegenover de rechter-commissaris immers ook verklaard dat zij hebben besloten om weg te gaan omdat er teveel geluid was gemaakt en dus niet omdat zij de inbraak niet meer wilden doorzetten.

De rechtbank acht bewezen dat verdachte

In zaak A subsidiair:

op 27 juni 2021 te Amsterdam, met anderen, op of aan de openbare weg de Oudebrugsteeg, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer 1] , welk geweld bestond uit het meermalen (met kracht) die [slachtoffer 1] met een hamer in het gelaat te slaan en vervolgens met de vuist tegen het lichaam en/of het hoofd van die [slachtoffer 1] te stompen;

In zaak B:

op 9 oktober 2021 te Wijdewormer, gemeente Wormerland, tezamen en in vereniging met een ander, ter uitvoering van het door verdachte en zijn mededader voorgenomen misdrijf om in/uit een woning (gelegen aan de [adres] ) een of meer goederen, toebehorende aan [slachtoffer 2] , weg te nemen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen en zich de toegang tot de plaats van het misdrijf te verschaffen door naar voornoemde woning toe te gaan en met een (bak)steen een raam van voornoemde woning te verbreken, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.