Uitspraken

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat alle (primair) ten laste gelegde feiten kunnen worden bewezen.

Verdachte heeft over een busbaan gereden, is door rood licht gereden, heeft geen voorrang verleend en is toen op de kruising Nieuwe Leeuwarderweg met de toerit snelweg A10 tegen de auto van [naam 1] aangebotst. Vervolgens heeft hij de plaats van het ongeval verlaten zonder gegevens achter te laten en is hij met een beschadigde auto de toerit naar de A10 opgereden, waar hij tegen de vangrail aan is gereden. Hij heeft vervolgens een geruime tijd op de vluchtstrook gereden en is midden op de snelweg vanuit een bepaalde snelheid ineens tot stilstand gekomen, waardoor bestuurder [naam 2] , die achter hem reed, met hoge snelheid tegen de auto van verdachte is aangebotst. Dit alles terwijl verdachte onder invloed was van alcohol. Verdachte heeft opzettelijk meerdere verkeersregels in ernstige mate geschonden, waardoor bij beide aanrijdingen levensgevaar of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel te duchten was.

De verdediging heeft verzocht verdachte vrij te spreken van het onder 1 primair ten laste gelegde feit en heeft zich ten aanzien van de overige feiten gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Verdachte heeft zowel bij de politie als ter terechtzitting verklaard dat hij zich niets kan herinneren van wat er gebeurd is. Hij weet nog dat hij die middag omstreeks 15:00 uur van zijn werk naar huis is vertrokken en het eerstvolgende wat hij zich kan herinneren, is dat hij in het ziekenhuis wakker werd. Hij heeft geprobeerd te achterhalen wat er is gebeurd in de tussentijd, maar hij is niet meer te weten gekomen dan dat hij omstreeks 20:00 uur bij de studio voor zijn radioprogramma is aangekomen, dat hij toen onder invloed van alcohol was en dat hij waarschijnlijk rondom 21:00 uur daar weer – met de auto – is vertrokken.

Ten aanzien van het ongeval op de A10 heeft de raadsman van verdachte naar voren gebracht dat op basis van de verkeersongevallenanalyse niet kan worden vastgesteld wat de snelheid van de auto van verdachte was. Niet kan worden bewezen dat verdachte onverwachts hard heeft geremd of dat de auto door hem abrupt tot stilstand is gebracht. Ook kan niet kan worden uitgesloten dat er een andere omstandigheid is geweest die buiten verdachte ligt, zoals het oververhit raken en vastlopen van de motor, die debet is geweest aan de botsing met de auto van de heer [naam 2] . Deze gedraging kan daarom niet worden bewezen.

De gedragingen die wel kunnen worden bewezen, zijn tezamen en afzonderlijk onvoldoende om tot een bewezenverklaring van artikel 5a van de Wegenverkeerswet 1994 (WVW) te komen. Op grond van het dossier kan worden vastgesteld dat verdachte over een busbaan heeft gereden, door rood licht is gereden en op de kruising Nieuwe Leeuwarderweg met de toerit snelweg A10 tegen de auto van [naam 1] is gebotst, maar niet kan worden aangenomen dat hierdoor daadwerkelijk sprake was van een concreet levensgevaar of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel, ook niet als dat onder invloed van alcohol is gebeurd. Op basis van het dossier kan immers niet worden vastgesteld dat verdachte met hoge snelheid heeft gereden en ook waren er geen ‘zwakkere’ verkeersdeelnemers aanwezig. Ook blijkt een dergelijk gevaar niet uit de ontstane schade. Het botsen tegen de vangrail en het rijden op de vluchtstrook – waarvan niet kan worden bewezen dat dit een ‘geruime tijd’ is geweest – kunnen op zichzelf een dergelijk gevaar ook niet in het leven roepen.

Feiten 2 en 3

Op grond van de bewijsmiddelen in het dossier vindt de rechtbank bewezen dat verdachte onder invloed van alcohol heeft gereden. Meerdere verbalisanten die hulp hebben verleend bij het ongeval op de A10 hebben een sterke alcohollucht waargenomen bij verdachte en uit het bloedonderzoek is gebleken dat het op 14 februari 2020 afgenomen bloedmonster 1,83 milligram bloed bevatte. De rechtbank merkt daarbij op dat uit de door de verdediging ingebrachte stukken van het VU Medisch Centrum blijkt dat het bloed van verdachte enige uren eerder op 13 februari 2020 een alcoholgehalte van 2,61 milligram bevatte.

Ook vindt de rechtbank op grond van de bewijsmiddelen in het dossier bewezen dat verdachte, nadat hij tegen de auto van [naam 1] is gebotst en redelijkerwijs moest vermoeden dat daarbij schade was ontstaan, is doorgereden zonder zijn gegevens achter te laten. [naam 1] heeft aangegeven dat door de klap de airbags aan de zijkant van de auto zijn uitgegaan en zijn auto een halve slag is gedraaid. De auto was total-loss. De klap moet, gelet op deze omstandigheden, zodanig zijn geweest dat verdachte dit gemerkt moet hebben en hierdoor redelijkerwijs heeft moeten vermoeden dat er schade was ontstaan.

Feit 1

Bij de beoordeling van de vraag of verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de primair ten laste gelegde overtreding van artikel 5a WVW dient de rechtbank te beoordelen of verdachte de verkeersregels heeft geschonden, of hij dat in ernstige mate heeft gedaan, of dat hij dat opzettelijk heeft gedaan en of daardoor gevaar te duchten was voor zwaar lichamelijk letsel of het leven van anderen.

Schending verkeersregels

De rechtbank overweegt dat op grond van de bewijsmiddelen in het dossier kan worden vastgesteld dat verdachte op een busbaan heeft gereden, door rood licht is gereden, geen voorrang heeft verleend aan [naam 1] en toen tegen hem aan is gebotst. Vervolgens is hij met een beschadigde auto de toerit van de A10 opgereden, waar hij tegen de vangrail aan is gereden. Vervolgens heeft hij op de vluchtstrook gereden en korte tijd daarna heeft het ongeval op de A10 plaatsgevonden, waarbij verdachte van achter is aangereden door [naam 2] .

Anders dan de raadsman, is de rechtbank van oordeel dat op grond van het dossier kan worden vastgesteld dat de oorzaak van de botsing met [naam 2] was dat verdachte onverwachts hard of abrupt heeft geremd. Dit volgt uit de verklaring van [naam 2] die zegt dat de auto voor hem (de auto van verdachte) opeens heel hard begon te remmen, uit de verklaring van getuige [getuige 1] die heeft verklaard dat het voorste voortuig onverwacht remde en de verklaring van getuige [getuige 2] die heeft verklaard hij de auto van verdachte heeft zien remmen. Dit wordt verder ondersteund door de verkeersongevallenanalyse, waaruit volgt dat uit onderzoek is gebleken dat er sprake was van een groot snelheidsverschil tussen beide voertuigen, dat [naam 2] met zijn auto een snelheid heeft gereden die was gelegen tussen 102 en 105 kilometer per uur en dat verdachte met zijn auto een lage snelheid had gereden dan wel stil had gestaan. Daarnaast volgt dit ook uit de impact van het ongeval en het schadebeeld. Uit het forensisch voertuigonderzoek naar de auto van verdachte bleek ten slotte dat de motor van deze auto niet was vastgelopen.

In ernstige mate

De rechtbank concludeert dat verdachte meerdere verkeersregels heeft geschonden. Gelet op het samenstel van gedragingen en het tijdsbestek waarbinnen verdachte – terwijl hij onder invloed was van een aanzienlijke hoeveelheid alcohol – eerst een aanrijding heeft veroorzaakt, waarna hij is doorgereden, tegen een vangrail is aangereden en vervolgens op de snelweg een verkeersongeval heeft veroorzaakt, is de rechtbank van oordeel dat hij de verkeersregels in ernstige mate heeft geschonden.

Opzet

De rechtbank overweegt voorts dat verdachte zich weliswaar niets kan herinneren, maar dat vaststaat dat hij is gaan rijden onder invloed van alcohol, waardoor zijn rijvaardigheid negatief werd beïnvloed. Door in die staat te gaan rijden heeft hij de aanmerkelijke kans aanvaard dat hij meerdere verkeersregels in ernstige mate zou schenden.

Gevaar

Gelet op de duur, de plaats, de aard en het samenstel van de gedragingen van verdachte, waarbij hij onder invloed van alcohol twee verkeersongevallen heeft veroorzaakt, is de rechtbank van oordeel dat verdachte zich daarmee zodanig heeft gedragen dat hiervan levensgevaar of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor andere te duchten was. Naar algemene ervaringsregels kan het door rood licht rijden en tegen een tegenligger aan botsen dergelijk gevaar in het leven roepen. De door de raadsman aangevoerde omstandigheid dat er slechts gemotoriseerd verkeer op de kruising aanwezig was, doet naar het oordeel van de rechtbank op geen enkele wijze af aan het gevaarzettende rijgedrag van verdachte. Het was immers niet zo dat er in het geheel geen verkeer was. Door onverwachts hard te remmen midden op de snelweg wordt eveneens dit gevaar in het leven geroepen. Dit blijkt temeer nu de aanrijding ook daadwerkelijk ernstig letsel heeft veroorzaakt bij verdachte zelf. Dat een ander geen ernstig letsel heeft opgelopen is een gelukkige omstandigheid die op geen enkele wijze te danken is aan verdachte.

Nu aan alle delictsbestanddelen van artikel 5a WVW is voldaan, zal het onder feit 1 primair ten laste gelegde bewezen worden verklaard.